ik kan niet zonder je// Mitthy

deel 25

Pov Milo
We staan voor het huis van Matthy. Met Matthy. Hij is helemaal van streek. Ik ben blij dat ik hem nog heb kunnen redden, want ondanks dat hij me haat, wil ik het liefst weer een band opbouwen. Maar dat gaat niet meer. Hij haat me. We hadden aangebeld en de deur wordt open gedaan. Zijn moeder verschijnt in de deur opening. "Hoe haal je het in je hoofd om aandacht te zoeken op die manier, kleine psychopaat dat je bent" halverwege was Matthy al langs zijn moeder gerend naar boven. Hij kan er volgensmij niet zo goed tegen als zijn moeder zo tegen hem schreeuwt. "Mevrouw, zouden wij even met Mat mogen praten?" Vraagt Carolijn lief. Even denkt zijn moeder na. "Prima" zegt ze dan. "Matthyas, ik ga weg" Roept ze en dan valt de voordeur dicht. We lopen de trap op en als we boven zijn hoor je al snikken. Dat kan maar 1 persoon zijn. Raoul opent zijn slaapkamerdeur en Raoul en Carolijn nemen plaats op zijn bed en Carolijn seint dat ik naast hem moet zitten. Hij zit schuin met zijn rug tegen de muur achter zijn bed en zijn handen voor zijn gezicht, ook heeft hij de capuchon van de trui van Raoul over zijn hoofd. Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn rug en wrijf heen en weer. "Mat?" Zeg ik. Hij schudt zijn hoofd. "Milo wat doe je hier?" Zegt hij. "Sorry! Ik heb je geholpen hé. Anders was je nu misschien wel dood geweest" zeg ik met een kleine stemverheffing. "Ohja, jij en mijn leven redden. Nou je verpest het alleen maar meer" zegt hij. "Mat, door mij ben je er nog anders was je er nu niet meer g
Hé" zeg ik lichtelijk geïrriteerd. "Mijn hele bedoeling was om hier niet meer te zijn" zegt hij op dezelfde geïrriteerde toon als ik. Hij haalt zijn hoofd uit zijn handen. Zijn gezicht is rood en wegen van tranen zijn nog zichtbaar. "Sjezus wat ziet jouw gezicht er uit en dat alleen door je pappie" grap ik. Langzaam trekt hij zijn wenkbrauwen bij elkaar en ontstaat er een frons op zijn gezicht. "Oké jongens laten we het gezellig houden" zegt Carolijn snel. We horen Matthy zuchten. Hij gaat onderuitgezakt zitten en zijn armen gekruist in elkaar. "Laten we een film kijken" zegt Raoul en iedereen stemt in. Het is uiteindelijk een film geworden die Ik, Raoul en Carolijn hebben gekozen, want Matthy nergeert iedereen. "Mat, wil je deze film ook?" Vraag ik. Geen reactie. "Mat?" Zeg ik. Weer niks. Ik kijk naast me en die frons is er niet beter op geworden. Hij staart voor zich uit. "Sjezus Mat, ik wist dat je mensenschuw was, maar dit is ongewoon" grap ik. "Milo hou alsjeblieft je bek dicht, ja, bedankt" Hoor ik naast me. Matthy. "Leuk dat je ook weer praat, Mat" zeg ik. Ik hoor hem zuchten. "Weetje, nee laar maar" begint Matthy. Hij staat op en loopt langs ons zijn kamer uit. Het enige wat we nog horen is een deur die dicht gesmeten wordt. "Zal ik hem even halen?" Vraagt Carolijn. "Ja doe maar" zeggen Raoul en ik.

Pov Carolijn
Ik loop de kamer van Mat uit. Hij kan letterlijk overal in huis zijn. "Mat?" Zeg ik. Geen reactie. Ik besluit eerst naar beneden te gaan. Daar weet ik de weg. Ik kom in de woonkamer en hoor zachte snikken. Ik loop naar de keuken en zie Mat met zijn rug naar mij staan. Ik loop naar hem toe en sla mijn arm om zijn schouder. Even schrikt hij maar zodra hij merkt dat ik het ben ontspant hij. Hij pakt een glas van het aanrecht die hij denk ik al eerder had gepakt en vult hem onder de kraan met water. Zijn handjes trillen en de mouwen van Raoul zijn trui zijn een beetje nat. Zodra zijn glas tot de helft is gevuld, zet hij de kraan uit en drinkt hij het met trillende handen leeg. Als hij klaar is draait hij zich om. Ik zie eindelijk zijn gezicht. Hij probeert zijn tranen in te houden. Ik spreid mijn armen als teken voor een knuffel. Hij komt gelijk en valt huilend in mijn handen. "Och Mattje toch" zeg ik en probeer hem te troosten. "Waarom maakt iedereen het zo moeilijk voor mij, Car?" Zegt hij breekbaar. Ook bij mij schieten er tranen in mijn ogen. Nooit gedacht dat het zo slecht ging..

746 woorden