deel 8

360 18 2
                                    

~ tijdskip van een week ~

Pov Robbie
Iedereen weet dat Matthy de pispaal is van Bram, Liam en Dylan. Hij lijkt me best aardig, maar als Bram, Dylan of Liam daarachter komt, wordt ik misschien ookwel gepest en dat wil ik absoluut niet. We hebben nu biologie, hierna hebben we tussenuur. Ik ga meestal in het tussenuur in de kantine zitten en een beetje kletsen met mijn vrienden Raoul en Koen. Koen heeft stiekem vanaf het begin van het schooljaar al een crush op Juultje maar daar wilt hij niet over praten. De bel gaat. Ik heb deze hele les niks gedaan. Alleen maar gezeten en voor me uit staren. Ik sta op en doe snel mijn boeken in mijn tas, waarna ik met Koen en Raoul mee loop naar de kantine. Veel kinderen uit onze klas gaan in de kantine zitten. Ook de vriendengroep waar Juultje in zit. "Ey Koen ze zit nu zowat achter je, loop er naartoe" zeg ik "nee, nee en nog eens nee" zegt hij en Raoul Vraagt "Hoezo niet?" "Durf ik niet" zegt hij "zal ik het voor je doen?" Vraag ik met en ik sta op met een grijns. "Nee Rob jij al helemaal niet" zegt hij en ik ga lachend op mijn stoel zitten.

Pov Milo
Het tussenuur is voorbij. De bel is zojuist gegaan wat betekent dat we nu blokuur tekenen hebben. Matthy en ik lopen naar het lokaal. We gaan samen achterin zitten. Matthy bij het raam en ik er naast. Vorige les moesten we proberen zo goed mogelijk het meisje met de parel na te tekenen. Nu gaan we hem af maken en dat moeten we doen met verf. Dylan brengt bij iedereen bakjes met water om je kwast in schoon te maken. Hij zet het bakje expres harder neer bij ons, waardoor er water op de tekening van Matthy komt. Matthy zucht luid en Dylan lacht en loopt weg. Matthy houdt zijn trui boven het water, zodat zijn trui het water opzuigt en er alleen nog een paar natte vlekken te zien zijn.

Pov Matthy
Tekenen duurt nog meer dan 30 minuten. Mijn tekening heb ik afgeraffeld. Ik zit onderuitgezakt op mijn stoel naar buiten te staren, terwijl mijn tekening ondertussen opdroogt. Ik ben zo ongelooflijk moe. Moe van het naar boven en naar beneden lopen op school. Het heen en weer geren om optijd bij je lokaal te zijn. De concentratie erbij houden om je werk optijd af te hebben. Maar ik word vooral moe van mezelf. Want er is iets mis met mij. Ik weet alleen niet wat. Maar ik ben altijd de sjaak. Keer op keer ben ik degene die weereens uitgescholden word, of ze laten me weereens struikelen. Het is altijd wel wat. Ik snap niet wat ik verkeerd doe. Waarom kan ik niet zijn als de andere kinderen uit onze klas die wel normaal worden behandeld, wel een vader hebben, wel een leuke thuissituatie hebben. Noem het maar op. Ik ben er zo klaar mee en ik moet nog 5 en een half jaar. Ik krijg een duw van rechts. Ik kijk om en zie Milo naar me kijken. "Wat?" Vraag ik en hij seint naar voren. Ik zie de docent voor de klas staan. Ze sluit de les af. Heb ik dan echt zolang in mijn gedachten gezeten?

~

Na de les ben ik gelijk naar huis gegaan. Mijn moeder is zoals gewoonlijk weer niet thuis. Dus ik bestel maar gewoon een pizza voor mezelf. Ik app een tijdje met Milo als de bel gaat. Ik loop naar de voordeur en zie de bezorger. Ik krijg mijn pizza en geef hem een euro fooi. Ik loop terug naar binnen en zet de tv aan. Ik had de gordijnen al dicht gedaan, dus heb ik lekker privacy. Niemand die mee kan kijken. Ik heb de helft van mijn pizza op gekregen. De rest gooi ik weg en ik ga op de bank liggen met mijn hoofd op een kussen onder een dekentje kijk ik een film. Langzaam voel ik mijn oogleden zwaar aanvoelen. Ik wil er niet aan toegeven. Naderhand doe ik het toch en val ik in slaap.

696 woorden

ik kan niet zonder je// MitthyWhere stories live. Discover now