ik kan niet zonder je// Mitthy

deel 18

~tijdskip van een maand~

Pov Matthy
Ik lig al een maand thuis op bed. Het is de afgelopen tijd bergafwaarts gegaan. Ik lig elke dag in bed. Ik eet weinig tot niks. De laatste keer dat ik heb gedoucht was een maand geleden. Ik lig nog steeds in een joggingsbroek en een zwarte trui in bed. Ik heb het warm, maar ga mijn bed niet uit. Mijn moeder is al 2,5 week weg. De eerste paar dagen toen ze hier was heb ik haar gewoon duidelijk gemaakt dat ik ziek was. En nu kan ik thuis blijven zonder dat ze er iets van merkt. Ik heb veel gemiste oproepen. Maarliefst 68 van Carolijn. 28 van Raoul. En 13 van Robbie. Ik weet niet waarom Robbie in mijn contacten staat. Hij had ooit mijn nummer gevraagd toen ik nog bevriend was met Milo. Goede oude tijden.

Het is 15:23. Ik probeer in slaap te komen. Lukt dat? Nope. Het licht van buiten komt onder mijn gordijn door. Ineens word er aangebeld. Ik zucht. Wie is dat. Ga ik echt uit mijn bed? Ik zucht. Maar sta dan toch op. Ik kijk even in de spiegel in de gang. Mijn gezicht is wit en mijn wallen zijn goed te zien. Rode ogen. Mondhoeken hangen naar beneden. Ik ga de trap af. Voorzichtig. Ik heb mijn lenzen niet in. Ik houd me vast aan de leuning. Zodra ik beneden ben doe ik de voordeur open. Carolijn en Raoul. "Mat!" Zegt ze blij en geeft me een knuffel. Ik zet een stap naar achter. Zodat ik evenwicht houd. "Mat, waarom ben je niet op school? We missen je" zegt Carolijn. Ik haal mijn schouders op. "Het is beter zo" zeg ik zachtjes. "Mat je blijft toch niet thuis door die pesters?" Vraagt Raoul. Ik haal mijn schouders op. "Misschien" zeg ik zachtjes. "Mat gaat het wel goed?" Vraagt Carolijn bezorgd "jahoor" zeg ik. Gaat het goed met me? Ik heb geen idee. "Mat je moet echt beter voor jezelf zorgen vriend" zegt Raoul. Ik kijk hem nier begrijpend aan. Ik zie er toch gewoon uit als normaal? Hij zucht. Hij draait me om. En duwt me een beetje naar voren. Als hij me voor de spiegel zet in de gang. "Mat kijk eens goed. Dit ben jij niet. Je bent enthousiaster, blijer noem het maar op" zegt Raoul en automatisch ontsnapt er een traan. Raoul merkt het en draait me om. Hij tilt me op. Ik schrik even, maar sla dan mijn armen en benen om hem heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen.

Pov Carolijn
Raoul en ik lopen naar de woonkamer waarna en op bank gaan zitten. Matthy is inslaap gevallen op Raoul zijn schouder. Ik ga met mijn handen door zijn haren. "Hij is echt helemaal gesloopt" zeg ik tegen Raoul die knikt.

Raoul en ik zijn een film aan het kijken op mijn telefoon. Als ik opeens een lichte kreun hoor. Ik kijk naast me en zie Matthy in zijn ogen wrijven. "Lekker geslapen?" Vraagt Raoul en Matthy merkt nu pas dat hij bij Raoul op schoot inslaap is gevallen. "Oh sorry" zegt hij waarna hij snel opstaat. Hij raakt een beetje in paniek. Raoul pakt hem vast en zet hem terug op zijn schoot. "Mat even rustig" zegt Raoul. Matthy knikt. Terwijl Raoul ademhalingsoefeningen doet bij Mattht die bijna in een paniekaanval belandde. Wrijf ik geruststellend over zijn rug. "Sorry" zegt Matthy zodra hij uit de paniekaanval komt. "Geen sorry Mat" zegt Raoul. Matthy knikt en kijkt om zich heen en later is het met zijn vingers aan het spelen. "Mat, zal ik vragen of we een gesprek met onze mentor kunnen hebben en kijken wat we aan het pesten kunnen doen?" Vraag ik. Matthy haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet hoor.." begint hij.
"Mat je kunt niet niet naar school" zegt Raoul bezorgd. Hij haalt zijn schouders op. "Bedankt een ander idee dan" zegt Matthy "een gesprek met ons en meneer Nagellak" zeg ik. "Nog een beter idee?" Vraagt Matthy. Ik zucht. "Mat je kunt niet voor altijd weglopen van je problemen en alles blijven opkroppen" zeg ik. Matthy zucht. "Laat het gewoon" zegt hij zachtjes. Hoe gaan we dit ooit oplossen als hij nieteens naar school wilt om erover te praten..

727 woorden
Iets korter deel