ik kan niet zonder je// Mitthy

deel 15

Pov Carolijn
Het is maandag. Matthy komt vandaag weer naar school na een schorsing van 3 dagen. Ik sta op het schoolplein op hem te wachten. Zodra hij met zijn fiets het schoolplein op komt lopen loop ik naar hem toe. Hij zet zijn fiets in het rek en zet hem op slot. "Hey!" Zeg ik "Hey!" Zegt hij en hij geeft me een knuffel. "En? Hoe gaat het" Vraag ik "ja goed met jou?" Vraagt hij "ja ook goed" zeg ik en hij knikt. We lopen samen naar binnen richting de kluisjes. We zien Milo staan. Hij ziet ons. "Mat, kan ik je ff spreken?" Vraagt hij terwijl Matthy zijn jas in zijn kluisje legt. "En dan? Zeggen dat je vrienden wilt worden en me over 2 dagen als hun er zijn weer laat vallen?" zegt Matthy "ne-" zegt Milo "Doei Milo" zegt Matthy  en pakt mij vast aan mijn pols en neemt me mee. Zodra we iets verder zijn laat hij los en lopen we gewoon naast elkaar. "Carolijn?" "Ja Mat, noem me trouwens Car of Caro" zeg ik "isgoed, ehm nee laat maar eigenlijk" zegt hij twijfelachtig. Ik sta stil. Hij wilt door lopen. Ik pak zijn hand vast en hij draait geschrokken om. "Mat nu ga je het zeggen ook" zeg ik. "Nee Caro" zegt hij vastbesloten. "Mat. Je kunt alles tegen mij zeggen. Dus vertrouw me. Alsjeblieft" zeg ik. Hij zucht. "Niet hier, Car!" Zegt hij en ik knik. "Mat?" Zeg ik. "Ja?" "Wil je straks na school afspreken?" Vraag ik. Hij kijkt om. "Nee?" Zeg ik ietswat onzeker. "Ja natuurlijk" zegt hij blij terwijl hij me een knuffel geeft. Automatisch begin ik ook te lachen. "Wat gaan we doen dan?" Vraagt Matthy "Zullen we het bos in?" Vraag ik "Ja maar het heeft gisteren geregend dus alles is vies" zegt hij "Ach schijterd dan nemen we reserve kleding mee" zeg ik "oke" zegt Matthy. "Wil je misschien ook bij me slapen?" Vraagt Matthy onzeker. "Ja!" Zeg ik enthousiast.

"Bedankt mam!" Roep ik nog snel voordat de voordeur dicht valt. Ik heb alles in mijn tas zitten. We fietsen nu eerst naar Matthy's huis om voor hem reserve kleren mee te nemen en om mijn tas daar neer te zetten. Zodra we daar zijn pakt matthy reserve kleren voor hem en doet die in een tas en doet die van mij daarbij. We leggen de tas in mijn fietsmand en fietsen richting het bos. We zetten onze fietsen neer en volgen het pad. We lopen een stukje tot Matthy opeens schrikt en mijn half knuffelt. Door hem schrik ik ook. Ik kijk naar het pad en zie een mini spinnetje. "Sjezus Mat, bijna een hartverzakking door jou, om een spin" zeg ik en naderhand beginnen we te lachen om zijn actie. Het is niet echt warm onder die bomen. We hebben allebei een spijkerbroek aan en een trui. Toevallig allebei een licht blauwe spijkerbroek en ik een roze trui en Matthy een zwarte. Er is hier in het bos een riviertje waar we heen willen. We komen nu op een stuk waar het een beetje open is. Dat is ook goed te zien, want het pad is helemaal modderig. We lopen over het modderige pad. Tot Matthy bijna uit glijdt. Hij steunt zich op mij tot hij weer zijn evenwicht heeft. Ik sta hem al de hele tijd uit te lachen. "Lach niet, duivel" zegt Matthy. Waardoor ik harder lach. "Ik hoop dat je valt" zegt Matthy. En precies dan zet ik een stap. Ik glij uit en beland op mijn kont. Matthy gaat helemaal stuk. Ik steek mijn hand uit. Maar hij heeft het niet eens door. Zodra hij weer een beetje is bijgekomen, maar nog steeds lacht, zet hij een stap in mijn richting. Zijn voet glijdt weg en hij beland ook op zijn kont. We beginnen allebei te lachen. "Maar goed dat we reserve kleren hebben meegenomen" zeg ik. Matthy begint opeens te schaterlachen. "Wat lach je nou?" Vraag ik. "Ik heb steeds dat beeld in mijn hoofd dat jij valt" zegt hij tussen het lachen door. "Nou we zijn nu toch al vies, moddergevecht? Wie als eerst ligt heeft verloren" zeg ik "ehm ja isgoed, ik ga toch winnen" zegt Matthy zelfverzekerd. "Dat zullen we nog weleens zien" zeg ik. Ik sta op en wacht op Matthy die zijn balans zoekt. Wanneer hij eindelijk staat kijken we elkaar aan. Bij schiet weer in de lach. "Ma-hat! Niet de hele tijd lachen" zeg ik "oké oké" zegt hij. "Klaar? 3. 2. 1. Go" zeggen we. Ik loop zijn kant op. "Kom dan, pussy" daag ik uit. Hij zet een stap en verliest bijna zijn evenwicht. Waardoor hij weer begint te lachen. Hij heeft echt last van een lachbui op dit moment. Dit is mijn kans. Ik pak hem bij zijn been en til die op. "Car, ik heb geen evenwicht" zegt hij lachend. Ik lach ook en begin probeer zijn andere been van de grond af te halen. Zodra ik zijn enkel vast heb haal ik die naar achter en zoals verwacht valt hij naar voren. "Gadver" zegt hij. Hij draait zich om en pakt mijn enkels vast en ik val ook. Hij begint mijn te kietelen. "Nee Mat- stop, valsspeler" Roep ik. Zodra hij stopt staan we op. We bekijken elkaar. "Dit was echt een fantastisch idee" zeg ik lachend  "laten we richting de rivier gaan" zegt hij en ik knik. We lopen het pad af en komen aan bij de rivier. Er is niemand. Gelukkig. Ik had me echt lopen schamen dan. Mat zet de tas met reserve kleren neer. "Duik nemen dan maar? Mijn kleren zijn nou toch al goor" zegt hij. Ik knik. Hijsteekt zijn hand uit en ik pak hem vast. Zo lopen we naar de rivier. In het begin is het heel ondiep maar na enkele stappen ben je meestal al tot je middel in het water. Onze schoenen staan bij de trap. Sokken laten we wel aan i.v.m de rotsen en stenen. Niet dat onze voeten straks open liggen. Matthy zet als eerste een stap. En zet hem ook gelijk weer terug aan de kant. "Holy- het is echt enorm koud" zegt hij. "Ga nou maar, aansteller" beetje pesten kan nooit kwaad. "Ga jij lekker eerst" zegt hij "nee, heren gaan voor" zeg ik.
Hij schudt lachend zijn hoofd. Hij zet gelijk beide voeten in het water. Hij zucht door de kou. Ik sta hem uit te lachen. "Niet zo lachen, probeer jij het eens" zegt hij. Ik ga naast Mat staan. Alleen onze sokken zitten in het water en bij Matthy net een randje van zijn spijkerbroek. "Jeetje Mat, aansteller, zo koud is het niet" zeg ik lachend. Hij zet 2 stappen vooruit. En hij is nu tot zijn knieën. Ik schop een beetje water naar hem en krijg een middelvinger toegeworpen. Ik krijg een goed idee. Zijn ogen staan gefocust op het water. "Car, kom je nog?" Zegt hij. "Ja ik kom" zeg ik. Ik neem een soort toch-net-wel-toch-net-niet-sprintje. En ik spring op zijn rug. Hij zag dit niet aankomen dus valt naar voren samen met mij. Lachend komen we boven water.  "Ey het modder spoelt door het water van mijn kleren af" zeg ik.

Matthy pakt me vast en neemt me meer mee naar achter. Naar een stuk waar we niet kunnen staan en ik voel twee handen op mijn schouders en binnen een paar seconden word ik gedoopt. "Die had je verdiend" zegt hij.

Na wat gekloot in het water lopen we er uit. Alles plakt. "We hebben alleen geen handdoeken mee" zegt Mat "Ach ja, maakt niet uit" zeg ik. We lopen naar de kant en Matthy heeft inmiddels zijn trui al over zijn hoofd getrokken. Even kijk ik naar zijn lichaam. Gewoon voor de zekerheid. Niet dat hij extreem mager is en ook niet eet, maar hij is mager, maar gewoon normaal voor een jongen. Ik doe ook mijn trui uit. Ik had er een topje onder.

We hebben onze andere kleren aan. Alleen bij mijn zie je de natte strepen van mijn topje en onderbroek door mijn nieuwe kleren heen komen omdat we dat niet bij ons hadden en bij Mat zie je precies waar zijn boxer zit. "Klaar om te gaan?" Vraagt hij ne ik knik. We lopen terug. Dit keer vallen we niet bij de modder, gelukkig maar.

We komen bij Matthy binnen. Het valt me op dat ik zijn moeder al de hele tijd niet gezien heb. Vreemd. Matthy is nu aan het douchen en daarna ging ik. Zodra hij de kamer in komt in zijn onesie, sta ik op. "Ik heb alles voor je klaargelegd in de douche" zegt hij en ik knik.

~tijdskip~

We zitten aan tafel. We doen qwixx. Mat heeft al 2 potjes gewonnen, dus het is nu ff tijd voor mij om te winnen. "Mat?" "Mhm?" "Waar is je moeder eigenlijk?" Vraag ik en ik kijk hem aan. Lichte traanoogjes ontstaan bij Mat. Het is nu zijn beurt. Hij gooit en schrijft het op, waarna hij met zijn ellebogen op tafel leunt en met zijn handen in zijn haren starend naar zijn onesie. "Mat?" Zeg ik zachtjes. "Hmm" "Daar word ik echt niet wijzer van, Mat" zeg ik. Ik sta op van mijn stoel en neem plaats op de stoel naast Matthy. Hij legt zijn armen op tafel en legt zijn hoofd daarin. "Mat, wat is er?" "Laat me" snauwt hij "oké oké, als er wat is, ik zit op de bank" zeg ik, waarna ik opsta en plaats neem op de bank en ga even op mijn telefoon. Even later hoor ik zachte snikken. "Mat, praat, vertel me wat er is" zeg ik  "nee!" Krijg ik als antwoord. Ik heb eigenlijk wel spijt dat ik dat heb gezegd. Naderhand hoor ik dat er een stoel achter me word verschoven en even later komt Matthy met betraande ogen naast me zitten. Ik trek hem vrijwel meteen in mijn armen en hoor hem huilen. "Mat, wat maakt je aan het huilen?" Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. "Mat ik ben niet achterlijk hé, je huilt niet voor niks" zeg ik. Ik hoor hem iets zeggen, maar versta er niks van. Ik pak zijn gezicht vast. "Zeg het nogeens, ik hoorde je niet" zeg ik. "Ik heb mijn moeder al een maand niet gezien" zegt hij zachtjes. Even schrik ik en meteen heb ik spijt van mijn vraag. "Sorry van mijn vraag Mat" zeg ik "het is oké" zegt hij. "Hoezo heb je je moeder al een maand niet gezien?" Vraag ik bang om hem pijn te doen. "Ze is al een maand niet thuis gekomen en ik heb niks gehoord" zegt hij. "Heb je haar al appjes gestuurd en gebeld?" Vraag ik "ja meerdere keren, maar ik krijg altijd voicemail of grijze vinkjes" zegt hij. Ik heb echt te doen met hem..

1858 woorden
2 delen op 1 dag??
Op dit deel ben ik wel minder trots. Eigenlijk niet trots. Ik vind dit één van de slechtste delen tot nu toe.