SIRÂT (İslami Roman) - Tamamlandı✅

24. Bölüm: 🌿KARMAŞIK🌿

02.05.2023

Çok kısa bir bölüm biliyorum. Ancak bunu şu an paylaşmazsam daha da bekleyecek gibi geldi.
Artık daha sonra uzun bir bölümle telafi ederim :)
...

(Nisa'nın anlatımıyla)

Ağlama isteğini bastırmaya çabalamak, size tanıdık gelen bir şey mi?..
Sizi bilmem ama ben bu boş çabayı başaramayanlardandım...
Çenemdeki titreme ağlayacağımın habercisiyken buna karşı koymak ne güçtü böyle...

Düşünceler artık beni yoruyordu...
Bir adamı seviyorsun ama...ama onun tarafından sevilmiyorsun. Ve bunu bile bile yüzsüzce onu göğsünde beslemeye devam ediyorsun.
Onun beni bir kenara bırakıp gidiverdiğini bile bile hem de!
Hem de...hem de şimdi başka bir kadınla hayat kuracağını bile bile!..

Onun başkasıyla evlenecek olması...

Ah...aptaldım!
Hâlâ bunları düşünüp hayalini kuran bir aptaldım!
Düşünmemem gerekirdi halbuki.

Göğsümdeki sıkışmayı ve çenemdeki titremeyi görmezden gelemedim. Önce tek bir hıçkırıkla sarsılırken sonrası büyüdü... Sarsılarak ağlarken evde tek yaşamanın rahatlığıyla sesli bir şekilde hıçkırmaya devam ettim. Gözyaşlarım durdurak bilmiyor ve ben hiç kimseye göstermediğim o hüzünlü yanımı yine tek başıma yaşıyordum...

Artık sona geldiğimde bu dayanılmaz gönül sıkıntısı için elime Kur'an'ı Kerim'i almıştım. Rabbimle konuşmak her zaman iyi gelirdi... Gözyaşlarımı hırkanın kollarıyla yırtarcasına sildim. Yanağımdaki yanma hissi şu an için en umursanmayacak şeydi.

Besmele çekip işaretlediğim sayfayı açtım ve buğulu şekilde olan sayfayı sesli sesli okudum. Okuyuşum pek hızlı olmasa da ilk kez kendi okumam beni bu derece rahatlamıştı.

Yan sayfadaki meale baktığımda sanki Allah'tan bir işaret gibi gördüğüm bir ayette uzun uzun kaldım.

"Buna rağmen öyle insanlar var ki, Allah'tan başka varlıkları O'na denk tutar da, Allah'ı sever gibi onları severler. Gerçek mü'minlerin Allah'a olan sevgileri ise, her şeyden daha sağlam ve daha kuvvetlidir."
(Bakara Suresi / 165)

Ayeti okumamla içime bir titreme yayıldı. Ben...ben böyle mi yapıyordum yoksa?! Onu, Allah'tan denk mi seviyordum? Bu düşünce beni korkuttu...

Ancak ben, onu yine Rabb'ime anlatıyor ve bir çözüme ulaşması için O'na yalvarıyordum. Tıpkı şimdi olduğu gibi Allah'a sığınıyordum. Bu düşünce içime su serpmişti.
Hem, şu konuşmada olduğu gibi:

Hz. Ali'ye sordular: "Başımıza gelen sıkıntılar, imtihan mıdır yoksa ceza mı?" İlmin Kapısı cevap verdi: "Eğer bizi Allah'a yaklaştırıyorsa imtihandır. Uzaklaştırıyorsa cezadır."

Bu yaşadıklarım beni Allah'a yaklaştırıyor ve onu anmaktan alıkoymak yerine, ibadetlerimde devamlılığı sağlıyordu. Çok şükür...

Rahatlamayla birlikte Kur'an okumaya devam ettim. Birkaç sayfanın sonunda telefonumun zil sesini duymamla ayeti tamamlayıp ona baktım. Fatma arıyordu.

Sanki gözyaşlarımı görebilecekmiş gibi önce onları sildim ve birkaç saniye kendime zaman verip telefonu açtım "Efendim Fatma?"

"Selamün aleyküm Nisa." Sesi oldukça neşeliydi.

"Aleyküm selam."

"Sana bir şey söyleyecektim. Eğer müsaitsen..." duraksadığında birkaç fısıltı sesine anlam veremedim. Ancak hemen devam etmişti "Buluşalım mı diyecektim?"