The Magicals, A new team.

16: School

Het weekend was zo saai nog niet. Al had Peter huis arrest en mocht hij eigenlijk niet zijn krachten gebruiken, heeft hij toch stiekem zijn bol en in zijn kamer geoefend. Ook probeerde hij s'avonds in zijn onderbroek om zijn kracht te doen die er voor zorgde dat hij de kogel door zijn hoofd heeft overleeft, maar zonder succes. En hij mocht ook zijn laptop gebruiken, uiteraard alleen voor school, maar zijn ouders merken het toch niet als hij stiekem minecraft speelt met Daniel. Verder had hij ook helemaal geen zin om zijn huiswerk te maken, maar alles wat komende maandag af moet zijn heeft hij wel gemaakt. Hij was het weekend wel nog het huis uit geweest voor de huisarts, zijn ouders wouden per se weten hoe het gaat met zijn hoofd. Peter zei dat het geen pijn meer doet, mij hij heeft toch wel degelijk een lichte hersenschudding gehad, maar hij kan maandag wel gewoon weer naar school. Peter weet niet of school morgen wel echt gewoon gaat zijn, voor hem voelt niks meer gewoon, de wereld is op dit moment gewoon niet gewoon. Bovenal maakt hij zich ernstige zorgen over zijn krachten, gaan mensen doen alsof het normaal is? Geloven ze het, of noemen ze hem een freak of een monster? Of vinden mensen het juist super cool, is hij dan eindelijk de populaire jongen op school? Hoe dan ook, waarschijnlijk niet dat laatste, hij komt er in ieder geval morgen ochtend achter.

Het regent. De hele week, of zelfs de hele maand als hij binnen zit of wordt achterna gezeten door mensen die hem liever dood willen schijnt de zon, maar als hij dan naar school moet fietsen regent het. En natuurlijk konden zijn ouders hem niet brengen. Peter had eraan gedacht om naar school te vliegen, maar dat trekt te veel aandacht, hij besloot om op school zijn krachten niet te gebruiken, in de hoop alle nare reacties van mensen tegen te gaan. Misschien zijn ze het wel allemaal allang vergeten. Het laatste wat hij dan wil doen is ze er weer aan herinneren. Kletsnat loopt hij naar binnen en gaat hij via de gang op de begane grond naar zijn kluisje, alles lijkt nu nog normaal. 

Niet veel later komt hij aan in het lokaal voor Engels, de docent is er al. Peter is vroeg en gaat gelijk achterin het lokaal zitten. 'Happy to see you Peter,' zegt de docent met een brede glimlach op haar gezicht, terwijl Peter langs haar loopt naar zijn plek. Peter geeft niet meer reactie dan een simpele monotone: 'Hoi mevrouw.' 'Did you have a nice weekend?' Vraagt de docent weer vriendelijk door. Met daarop als antwoord weer een monotone: 'Ja hoor.'

Geleidelijk stroomt het klaslokaal vol, de les begint al bijna. Peter ziet mensen naar hem kijken. Mensen fluisteren, af en toe hoort hij zijn naam. Iedereen probeert zo ver weg als mogelijk van hem vandaan te zitten. Dat maakt hem op zich niet zo veel uit, zolang Daniel straks maar komt om naast hem te zitten. Vlak voor de bel komt dan Daniel snel aangerend. Daniel kijkt eerst zoekend door het volle klaslokaal. Al snel ziet hij Peter zitten, met naast hem nog een plekje vrij. Maar Daniel draait snel weg en loopt naar een andere lege tafel, voorin het lokaal.

De les is erg saai en eenzaam zonder iemand naast hem, maar Peter kan zich nu wel goed concentreren op de uitleg en het maken van het huiswerk. Het is alleen wel jammer dat Daniel hem nu niet kan helpen, Peter is namelijk niet zo goed in Engels, maar Daniel juist wel. En dan kon Peter zich in het begin van de les wel goed concentreren, maar in de loop van de les wordt de klas steeds onrustiger en gaan mensen meer met elkaar fluisteren. Dit lijdt af, en telkens denkt hij weer zijn naam te horen.

Als dan eindelijk de bel gaat, pakt Peter snel zijn spullen. Hij wil namelijk graag met Daniel praten. Maar omdat hij achterin het lokaal zit wordt hij tegengehouden door de andere leerlingen die langzaam en kletsend naar de deur slenteren. Als Peter zich eindelijk naar het gangpad heeft gewurgd, kan hij Daniel nergens vinden, die is allang vertrokken. Gelukkig hebben ze nu Nask (natuur en scheikunde voor de onderbouw), dit vindt Peter erg leuk en makkelijk, net als Daniel.

Als Peter bij het lokaal aankomt, ziet hij Daniel achterin het lokaal zitten. Weer ontwijkt Daniel oogcontact met Peter, maar hij loopt toch naar zijn vriend toe en gaat naast hem zitten: 'Yo Daniel, alles goed?' Daniel zwijgt en houdt zijn ogen strak op de docent die nog niet eens is begonnen met de uitleg en zijn powerpoint klaarzet. 'Daniel?' Zegt Peter, terwijl hij zijn hand op zijn schouder legt: 'Wat is er?' Daniel slaat de hand van zijn schouder en zegt boos: 'Laat me met rust!' 'Waarom? Waarom negeer je me?' 'Omdat ik van mijn ouders niet meer met je mag omgaan, ze zeggen dat je gevaarlijk bent ofzo.' 'Dat is juist de reden waarom ik je nodig heb, omdat ik weet dat jij me wel vertrouwd.' 'Oh ja? Ik vertrouw je? Leg dan eerst maar eens uit hoe je aan die krachten komt!' 'Ik zou toch al dat ik dat niet weet!' Daniel zwijgt weer. De hele les negeert hij hem, al begint hij zich gedurende de les wel af te vragen waarom. Misschien weet Peter echt niet hoe en waarom hij die krachten heeft. En al zou hij het wel weten, dat maakt hem nog geen monster.