The Magicals, A new team.

2: Ontdekt

Maandag 6 april 2020, de eerste schooldag na de lockdown. Met een mondkapje naar school. Ik heb mijn krachten met die magische bol de afgelopen dagen goed beoefend, ik heb het al aardig onder de knie. Ik kan de bol nu zelfs van grootte veranderen en sneller laten bewegen. Ook heb ik gekeken naar hoe snel sommige dingen worden versnippert tot stof. Bij papier gaat het super snel, plastic duurt wat langer en metaal duurt voor eeuwig voordat het in stukjes is. Ik heb besloten om de bol 'the magic knife' te noemen, omdat het alles in kleine stukjes hakt. Ik heb nog niemand vertelt over de bol, ik zou niet willen weten wat er dan gebeurt. Misschien gaan ze wel rare onderzoeken met mij doen, ziet men mij als een monster. Een ding is zeker, dit wordt gelijk wereld nieuws. Ik heb geen zin in al die multimedia en pers die mij dan continue lastig vallen. Ik vraag me eigenlijk ook wel af hoe en waarom ik die kracht heb. Is het een teken? Ben ik een soort superheld? Waanzin natuurlijk, maar stel je voor, ik ben de uitverkorene! Ik heb nog niet geprobeerd om te vliegen, dat kan ik niet zomaar op mijn zolder kamer proberen. Ik kan moeilijk uit het raam springen. De kans dat ik terpletter val op de grond acht ik veel groter dan dat ik daadwerkelijk de lucht in vlieg.

Eenmaal op school aangekomen ga ik nog snel even naar het toilet, ik wil nog even mijn kracht proberen. Ik sluit mezelf op in een wc hokje en maak de handbeweging. Daar verschijnt de magische bol. Ik heb hem ook al van kleur weten te veranderen, als die verschijnt, is de bol altijd donker paars. Maar ik probeer hem gelijk blauw te maken, rood is mij ook al een keer gelukt. Dan trek ik een stukje wc papier los van de rol, strek mijn arm boven mijn hoofd en laat het los. Dan beweeg ik de bol door het vallende stukje wc papier en veranderd het direct in een hoopje stof. Best gevaarlijk eigenlijk, die bol. Ik zou zo iemands arm eraf kunnen halen. Ik laat de bol weer verdwijnen en spoel de wc door om te laten lijken alsof ik echt moest plassen. Ik was mijn handen en loop dan de gang op, ik zie Daniel al staan bij zijn kluisje. We hebben straks samen wiskunde. Terwijl ik naar hem toe loop, vraag ik mezelf af of ik hem niet over die bol moet vertellen. Ik moet het tegen iemand vertellen, toch? Ja, alleen Daniel. 'Jo Peter!' Roept hij als hij van zijn telefoon opkijkt en mij ziet aanlopen: 'Vond jij die online les ook zo kut, ik heb echt niks gedaan.' 'Ehmm... ik moet je wat vertellen', zeg ik vol aarzel, ik twijfel nog steeds of het wel verstandig is. 'Wat is er?',  vraagt Daniel wonderbaarlijk genoeg zeer geïnteresseerd, hij trekt het mondkapje los van zijn mond en laat hem hangen onder zijn kin. 'Nou ehh...' Ik besef met dat hij mij nooit zou geloven, tenzij: 'Ik moet je wat laten zien!' 'Show me!' 'Niet hier!' 'Hoezo, heb je het niet bij je?' 'Jawel, maar ik kan het niet aan andere mensen laten zien.' 'Hoezo niet?' Vraagt Daniel: 'Dan straks tijdens de les?' Even later gaan we de les in, we lopen gelijk naar achterin het lokaal om daar naast elkaar te zitten. Julius, Jacob en Tomas zijn er al, ze zijn met elkaar aan het kletsen en stiekem spelletjes spelen op hun chromebook. De docente vraagt om stilte en begint haar les. Ik fluister zachtjes naar Daniel: 'Kijk onder de tafel.' Ik concentreer me en haal even diep adem, Daniel kijkt me eerst raar aan kijkt dan naar mijn hand onder de tafel. Ik maak mijn handbeweging en daar verschijnt de magische energiebal. Daniel staat met open mond te kijken en roept net iets hard door de klas: 'What the f*ck is dat!' De hele klas kijkt achterom naar ons, gelukkig verdween de bol direct toen ik schrok van Daniels reactie. De docent vraagt: 'Daniel, wat gebeurt daar? Doe gewoon normaal mee met de les!' Na een: 'Ehhh... niks', als antwoord van Daniel, vervolgt ze gewoon haar uitleg en gaat de aandacht van de klas weer naar de docent. Julius en Jacob die voor ons zitten, zijn nog omgedraaid naar ons en fluisteren: 'Wat was er? Wat is er gebeurd?' 'Draai je eens om jongeman!', roept de docent boos: 'Vraag in de pauze maar wat er gebeurd is.' Daniel vraagt nu extra zachtjes: 'What the f*ck was dat?' 'Wat ik je wou laten zien, snap je nu waarom dat niet op die drukke gang kon. Ik wil dat niemand hier achter komt!' 'Wees nou eens stil is ik aan het uitleggen ben!' Roept de docent gefrustreerd. We besluiten om in stilte alvast aan het huiswerk te werken zodat we thuis minder hoeven te doen. 

Na wiskunde hadden we nog Nederlands en nu is het pauze. Ik en Daniel lopen snel naar de aula in de hoop voor een goed plekje. We vinden een tafel, samen met Julius, Jacob en Sanne. Tomas is ergens anders gaan zitten. Jacob vraagt dan: 'Wat was er nou tijdens de les gebeurt?' 'Niks', antwoord ik te snel. 'Riep je nou keihard what the f*ck door de klas?' Vraagt Sanne. 'Ja, ik was zeer goed bezig met wiskunde', zegt Julius sarcastisch: 'En toen hoorde ik Daniel keihard in mijn oor schreeuwen.' 'Jongens, vertel nou wat er is gebeurt', vraagt Sanne die nu wel erg nieuwsgierig is geworden. 'Nou, ik weet zelf ook niet precies wat er gebeurde', zegt Daniel terwijl ik hoop dat hij het niet voor mijn verknalt: 'Hij deed een soort handbeweging en toen was daar opeens een vreemd klein zwart gat of zoiets.' 'Daniel!' Roep ik zeer boos: 'Ik weet niet waar je het over hebt, maar volgens mij heb je het verkeerde pilletje genomen.' 'Gast, ik zag het toch!' Antwoord Daniel. 'Maar wat heb ik nou gezegd!' zeg ik boos, omdat ik zo duidelijk had gezegd dat het geheim moest blijven. 'Wacht, is er echt een soort zwart gat?' Sanne is zeer verbaast. Om de discussie te eindigen en duidelijk te maken dat het geen zwart gat is, maak ik zonder na te denken over de gevolgen mijn handbeweging. En daar verschijnt de magische bol. 'Holy shit!' 'What the f*ck!' Iedereen schreeuwt door elkaar of staart in shock naar de bol. Een hoop mensen in de aula kijken naar ons en vragen zich af wat er gebeurt is. Ik had de bol zodra die verscheen gelijk weer geprobeerd weg te halen, maar ik maakte hem eerst juist groter, het was te laat. Ik hoorde iemand in de aula die het blijkbaar had gezien roepen: 'Kan jij toveren!' Een grote groep mensen komt naar ons toe, precies waar ik bang voor was. Ik word overspoelt door de vragen: 'Wat gebeurde daar?' 'Kun je dat nog eens doen?' 'Hoe deed je dat?' 'Is het waar, kun je toveren?' Uit paniek spring ik op van mijn stoel en ga razendsnel naar de uitgang, waarom ga ik zo snel? Al snel merk ik dat ik vlieg! Ik vlieg naar de uitgang en vlieg dan recht omhoog naar het dak van het school gebouw. Ik land op het dak en ga op mijn rug liggen en trek dat stomme mondkapje van mij hoofd, hoe heb ik het zo erg kunnen verpesten. Ik hoor mensen naar boven schreeuwen: 'Kom van het dak af!' Ik heb er geen zin in, ik zou dan moeten vliegen en iedereen zal het zien. Ik heb geen keuze, ik moet toch ooit van het dak komen. Ik loop naar de achterkant van het gebouw, hier staat niemand, alleen 3 lunchende bruggers die het nieuws over mijn misschien nog niet eens hebben gehoord. Dan krijg ik twijfels, ik kan niet zomaar naar beneden springen, wat als het dan niet lukt om te vliegen. Dan beland ik als een pannenkoek. Dan hoor ik een deur opengaan, de conciërge had de deur naar het dak geopend en vraagt of ik naar hem toe naar binnen kom. Ik loop de deur door en hij doet de deur achter mij weer dicht. Ik loop over de gangen, terwijl iedereen mij vaag aankijkt. Dat stomme mondkapje moet nu natuurlijk ook weer op. De conciërge loopt naar mij en toe en vraagt wat er nou aan de hand is. Ik zwijg, misschien kan ik het nog oplossen. Maar dan zegt hij: 'Ik heb op de bewakingscamera's gezien dat je een soort bol hebt. Er gaan geruchten dat je kunt toveren, kun je misschien uitleggen wat het echt is?' Ik sta verstijft stil: 'kut! Die stomme camera's!' Deze school is soms net een gevangenis. Ik vraag: 'Wat is er precies op die beelden te zien, zou ik ze ook mogen zien?' De bel gaat, ik moet naar mijn les. Maar de conciërge lijdt mij naar de administratie waar hij op de computer aan mij de beelden laat zien. Iedereen is al naar zijn of haar lokaal, een paar ouderejaars zitten in de aula met een tussenuur. De vrouw van de administratie vraagt: 'Wat is dat ding?' Ik besluit het geheimhouden op te geven en besluit mijn krachten bekend te maken. Ik heb ze toch, dan kan ik er maar beter van profiteren. Ik maak de handbeweging en daar verschijnt de bol. De conciërge en de vrouw van de administratie doen geschokt een stap naar achter: 'Mijn hemel', zegt ze. 'Wat is dat?' vraagt de conciërge. 'Geen idee', antwoord ik. 'Wie weet hiervan?', vraagt hij door. 'Weet ik ook niet', antwoord ik terwijl ik de bol weer laat verdwijnen: 'Ik wil het liefst dat zo weinig mogelijk mensen er van weten.' De conciërge zegt dat ik weer naar mij les mag. Ik loop naar mijn lokaal door de lege gangen. Ik zie mijn hele klas mij aanstaren, ik hoor de vraag: 'Kun je dat bol trucje doen?' En: 'Wajow, ik zit bij een zieke wizzard in de klas.' Ik ga naast Daniel zitten, de nachtmerrie is werkelijkheid geworden.