Uitgehuwelijkt, maar toch gelukkig?

Hoofdstuk 57

Het was inmiddels een paar uur later. Ze lag te slapen, hij liet voorzichtig zijn vinger over haar gezicht heen gaan. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Ze lag vredig te slapen, ze lag er teder bij. Wat was ze mooi, hij bestudeerde elk gedeelte van haar gezicht. Hij kon zijn ogen haast niet van haar afhouden.

Zijn gedachtes gingen terug naar een paar uur later. Hoe hij zijn vrouw vasthield, ze was kwetsbaar. Ze was erg overstuur, haar vader is ook verdwenen. Ze had hem ook een aantal keer gebeld, hij had het niet gehoord.

Er waren veel vraagtekens waar hij een antwoord op wou hebben. Zijn aandacht werd getrokken door zijn telefoon. Hij nam de telefoon op en verliet stil de kamer.

Hij was nodig bij Greyim. Het was dubbel, hij wou zijn vrouw niet achterlaten. Niet in deze toestand, hij liep rustig weer de kamer in. Ze sliep nog steeds, het zal vast door de medicijnen komen. Hij ademde diep in en uit. Hij besloot om naar kantoor te gaan, vanavond zal hij terug komen.

Hij liep naar Oumaima toe en drukte een gepassioneerde kus op haar lippen. Hij ging kort met zijn vinger over de lippen die hij net had gekust. 'Ik hou ziels veel van je' fluisterde hij.

Met zijn schouders gericht naar boven liep hij de kamer uit. Bij de uitgang van het ziekenhuis stuitte hij tegen Ilham aan. Hij keek haar kort aan, ze schonk hem een onzekere glimlach. 'Waar is de tweeling?' vroeg Safouan aan haar. "Bij hun vader" antwoorden ze. Safouan glimlachte, 'alles goed veder?' vroeg hij aan haar. Ze leek zenuwachtig. "Wat doe je hier trouwens?" vroeg hij nu aan haar. 'Ik kom voor Oumaima' zei ze tegen hem. Hij knikte "ze slaapt, je kan straks terug komen" stelde hij voor.

Hun gesprek werd onderbroken door haar telefoon. Ze keek kort naar haar telefoon en weer naar Safouan. "Ik moet deze echt opnemen" zei ze. Hij knikte 'ik zie je nog wel' zei hij. Hij schonk haar nog een glimlach voordat ze naar boven verdween.

Met zijn hoofd gebogen liep hij naar zijn auto. Hij ademde diep in en uit. Zijn gedachtes bleven bij Oumaima hangen. Hij was erg aangeslagen van het gebeuren, hij wou tijd. Tijd samen met zijn vrouw.