HUSUMET-Gay

OTUZ BEŞ

Ne Ali Nejat ne de Raşit gözlerini oğullarından ayırabiliyordu.

Aradaki tek fark, Ali Nejat, Asaf'ın şoka uğramış yüzüne aynı şekilde bakarken, Rıdvan'ın dudaklarında sinsi bir gülümseme oluşmuştu. Çünkü babasını bu kadar hızlı beklemiyordu.

Raşit, Asaf'ın gözlerini büyüterek kımıldamadan onları izleyen suratından gözlerini çektiği saniye kendine gelen Ali Nejat hırsla onu itip üzerinden kalkmıştı.

Seri bir şekilde ayağa kalkan adamın peşinden el mecbur kalktı o da.

Ali Nejat'a gözü kaydığında, onun Asaf'a bakarak yutkunduğunu görmüştü. Sanırım o pozisyonda oğluna yakalanmak aklında yoktu. Ama her şeyin olduğu gibi bu da Ali Nejat'ın suçuydu, ne olmuştu yani dursa!

" Ba-baba..." diye mırıldandı Asaf, sesi şoktan zar zor duyuluyordu.

Rıdvan Ali Nejat ağaya ve Asaf'a fark ettirmeden babasına bakıp sırıttı. Galiba bir şeyler değişmeye başlıyordu.

Raşit sırıtan oğluna göz devirdi. O da aynı ona çekmişti, fazlasıyla unursamaz.

Şu an biraz önceki durumu umursayan iki kişi tek vardı, onlar da şoktan çıkabilse konuşacaktı ama...

" Baba sen... " devamını getiremedi Asaf, yoksa babası da onun gibi miydi?

Ama bir insan nasıl yirmi beş yıldır babasının eşcinsel olduğunu anlamazdı ki? Olsa illa anlardı Asaf, değil mi? Hiçbir sır ömür boyu saklı kalmazdı.

Ali Nejat birkaç adım attı oğluna. İlk defa kendini açıklayacak hâli bulamıyordu kendinde. Hayatında hiç bu kadar utandığını hatırlamıyordu.

" Asaf yanlış anladın- "

" Bence gayet doğru anladı. " diye arkasından kulağına fısıldayan adamla, Ali Nejat dirseğini sertçe göğsüne geçirdi. Raşit yüzünü buruşturarak bir adım geri çekildiğinde Ali Nejat ondan uzaklaştı, şu an daha önemli bir sorunu vardı. Raşit ile sonra ilgilenecekti zaten!

Yanına gittiği oğlunun hâlâ iri iri bakan gözlerine bakmadan kolunu tutarak onu odadan çıkardı. Asaf şaşkınlığını bir milim bile üzerinden atamamışken babasının onu konaktan çıkarmasına bir şey demedi.

Kapıdan çıkarlarken yanlarından telaşla içeri giren bir adamı umursamadılar. Ama Ali Nejat az çok anlamıştı o adamın kim olduğunu.

∆

" Baba. "

İmalı bir şekilde bakan Rıdvan'a göz devirdi Raşit.

Başını sallayarak biraz önce düştüğü yatağa gidip oturduğunda, Rıdvan yanına gelip oturdu.

" Bakıyorum da işler değişmiş. Bir şey de anlatmıyorsun, aşk olsun! Ben sana her şeyi anlatıyorum oysa..." diye yakındı anında.

Raşit dirseklerini dizine yaslayıp birkaç saniye durdu. Rıdvan onun bu durgun hâline kaşlarını çattı. Belli ki olay farklıydı.

" Keşke değişse... " diye fısıldadı iç çekerek. "Her geçen gün daha da kötüye gidiyor. Senden saklayacak bir şeyim yok, biliyorsun. "

Ali Nejat'ın ona bu kadar soğuk davranması zoruna gidiyordu.

Başını kaldırıp ona üzgün gözlerle bakan oğluna gülümsedi.
" Eskiden daha iyiydi desem inanır mısın?"

Rıdvan elini babasının sırtına koyup sıvazladı. Halbuki o içinden neler düşünmüştü. Sonunda geç de olsa babası mutlu olacak diye düşünmüştü, yanılmıştı.