+ جینی...
آهسته گفت و پسر دم در با رها کردن دسته ی چمدان به سمتش دوید و لحظه ای بعد بود که هر دو پسر در حالیکه در آغوش هم بودند، لبهاشون محکم و قوی باهم برخورد کردند...
بوسه ای عمیق گرفتند و تهیونگ کمی عقب کشید:
+ راحت اومدی؟ اذیت که نشدی؟
خنده ای کوچک زد و همونطور که به کروات روی یقه اش دست میکشید، جواب داد:
_ نه، دوست پسر پولدارم برام پرواز فرست کلس گرفته بود.
دوست پسر پولدارش هم خندید و با چفت کردنش به خودش، بوسه ای به روی موهای مشکی رنگش گذاشت:
+ خب پس تا تو دوش بگیری و آماده شی، منم میرم میگم ماشینو بیارن.
جین متعجب کمی عقب کشید:
_ ماشین واسه چی؟ جایی قراره بریم؟؟؟
تهیونگ با محکم تر کردن حلقه ی دستهای دورکمر پسر در آغوشش، با ذوق کمی تکانش داد و گفت:
+ آرهههه... خیلی ذوق دارم ببرمت جایی که میخوامو نشونت بدم.
_ ولی من تازه از راه رسیدم... میخوام استراحت کنم.
جین با لبهایی آویزون شده گفت و تهیونگ که برای دوباره نبوسیدن لبهای قرمزش خودش رو کنترل میکرد، بازوش رو گرفت و به سمت در مشجری هولش داد:
+ سه روز بیشتر برای باهم بودن وقت نداریم کیوتی... پس از الان بیخیال استراحت شو... نه روز قراره استراحت کنی...
کمی عقب رفت و با چشمک اغواگرایانه ای که زد ادامه داد:
+ نه شب.
.
از ماشین پیاده شدند و تهیونگ با زدن ماسک مشکی رنگش، کلاه کپ هم رنگش رو هم جلوتر کشید:
+ کیوتی بیا ماسکتو بزن.
آهسته لب زد و ماسک مشکی بعدی رو جلوی صورت پسر مقابلش گرفت و کشهای سفتش رو به پشت گوش های نرمش انداخت... انگشتهای رو از پشت گوش جین به سمت گردنش هدایت کرد و با خیره شدن داخل چشمهای قهوه ای رو به رو، لبخندی زد:
+ خیلی خوشگلی.
گفت و همونطور که با درخشیدن چشمهای جین، خنده ای کوتاه میزد، دست برده و موهای مشکی رنگش رو بهم ریخت...
جین لبه ی ماسک کج شده اش رو تنظیم کرد و پشت سر پسری که حالا چند قدم دور شده و دستش رو به سمتش دراز کرده بود، دوید...
دستش رو بین انگشتهای کشیده اش گرفت و با چسبیدن به بازوی دوست پسر خوش هیکلش، با حس شیرینی برای اولین بار، بین مردمی که همه با هدف یک مکان حرکت میکردند، قدم برداشت...از سنگ مقابلش بالا رفت و دستش رو به طرف پسر پایین دراز کرد و با گرفته شدن دستش، به سمت بالا کشیدش و لحظه ای بعد هردو پسر روی سطحی صاف ایستاده بودند و به جمعیتی که به نوبت وارد غاری که سیاهی داخلش، فقط به چشم میخورد، نگاه کردند:
ESTÁS LEYENDO
You owe me a dance
De Todoجین از این مهمونی ها متنفر بود...اون ها ثروتمند نبودند...حتی کمی از اقشار متوسط هم پایین تر بودند و این برای یکی از پسران خاندان بزرگ و سرشناس کیم نوعی سرشکستگی محسوب میشد...