Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
33*
İlk günlerin sarsıntısı tamamen sona ermişti. Yoğunluk hafiflemiş, kendi duyuları ön plana çıkmaya başlamıştı. Jeon Jeongguk, kızgınlığın kendisini kaybedecek kadar vurucu olacağını tahmin edememişti hiçbir zaman. Taehyung'a zarar vermemek için direnmişti ve başarmıştı. Jaguar'ın hırçınlığını zapt etmeye çabalamak çok yormuştu onu. Yorgun gözleri beyaz tavanı izlerken sessizdi. Uyumak istiyordu. Vücudundaki alev sönmeye yüz tutmuştu. Taehyung'u ondan uzaklaştırdıkları görüntüler zihninden çekip alamıyordu.
"Günaydın."
Taehyung'un sesini odada duyduğunda bakışlarını ona çevirdi. Bedenini kapı girişine yaslamış, kollarını göğsünde birleştirerek gözlerini ona dikmişti. "Günaydın." diye mırıldandı, hava aydınlanmıştı. "İyi misin?" Taehyung odaya adım atmıyor, kapının yanında dikilmeye devam ederken konuşmasını sürdürüyordu. "İyiyim." dedi, kendi sesini zor duymuştu. Onun neden kapıda dikilmeye devam ettiğine analam veremiyordu. Korkuyor muydu zarar görmekten? "Taehyung, yanıma gelir misin?" Genç Alfa odanın içine adımladı. Yüz ifadesini çözebilmek zor göründü Jeongguk'a. Onu kolları arasına almak, sarmalamak istiyordu. "Jeongguk, iyisin değil mi?" Taehyung'un temkin dolu sorusu afallamasına neden oldu, iyiydi. Biraz bitkin hissediyordu. Kızgınlık onu ezip geçmişti ve yıkıntısıyla yaşamak kalmıştı ona.
Yatağın ucuna oturdu Taehyung, ona bakmaya devam ediyordu. "İyiyim, neden inanmıyorsun?" diye sormadan edemedi, her şey yeterince karışık hissettiriyordu ona, bir de Taehyung'un bilmeceleri kafasını allak bullak ediyordu. "Benimle sevişmek istedin." dedi Taehyung, onu kucağına aldığı anlar geldi aklına. Onu mahvetmek istemesi, ona dokunmak için çıldırması. Jimin onu kollarından alıp gittiğinde herkesi öldürüp ona ulaşmak istemişti. Taehyung onundu, kimse onu götüremezdi. "Evet." diye mırıldandı, Jimin onu uzaklaştırmasa neler olurdu, düşünmek bile istemiyordu. "Jeongguk." dedi Taehyung bir kez daha, gözlerini onun gözlerine çıkardı.
"Hatırlamıyorsun."
Tek bir kelime tüm zihnini kapladı, neyi hatırlamıyordu? Jeon Jeongguk hafızasını yoklamaya çabaladı. Kesik anılardan ibaretti, biliyordu. Kızgınlık onun için çok zor geçmişti. Anılarin birbirine girmiş olması normal görünüyordu ona. Taehyung hatırlaması gereken bir şey olduğunu ima ediyordu, anlıyordu. "Taehyung, neyi hatırlamıyorum?" diye sordu, genç Alfa yataktan kalktı, odanın içinde dolanırken gözyaşlarını tutmaya çabalıyordu. "Nefret ediyorum kendimden! Ben bir Alfa'yım, Jeongguk. Beni baskılamandan nefret ediyorum! Kendim olamamaktan nefret ediyorum! Gözyaşlarımın durmamasından nefret ediyorum. Senden, kendimden, bu adadan, ailemden, benliğimden nefret ediyorum!" Jeongguk zor da olsa kalktı yataktan, odanın içinde dört dönen Taehyung'u yakaladı ve kollarını ona sardı. "Taehyung." diye mırıldandı sakinleşmesi için. Dudaklarını onun yanağında gezdirdi.
