Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı.
Genç kadın önünde dura...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🦂
🎧Solence, In The Dark 🎧Black Math, Strangelove
🦂
En çok görmekten korktuğum şeylerden biri de, bir insanın bana acır gibi bakmasıydı. En son biri bana öyle baktığında, kendi evimdeydim, evimde bir sürü insan vardı ve hepsi taziye için gelmişti. Hepsini tanıyordum ama bir o kadar da yabancılardı o gün. O bakışlardan hiç kurtulamayacağımı sanmıştım. Fakat kurtulmuştum.
Şimdi ise karşımdaki o adamın bakışları, bana o günü hatırlatmıştı.
Son söylediğim kelime, benim bedenime yaydığı gibi salonun içine de bir soğukluk yaymıştı. Ayakta durmak için parmaklarımı masaya öyle çok bastırıyordum ki, kan akışı durmuş, elim bir ölünün eli gibi donmuş gibiydi. Beni kandırmaya çalışan o hislere rağmen onda bir tuhaflık vardı. O fotoğraflarda ben küçücük bir kızdım, o nasıl böyle aynı şekilde kalabilirdi ki?
Adam yavaşça gülümsedi, kalbim ağzımdan fırlayacaktı. "Karıştırmış olmalısınız," diye kibar bir şekilde kurduğu cümle, beni bir kez daha sarstı.
Karıştırmış mıydım?
"Ama..."
"Yorgunsun, bebeğim," dedi Endymion kolunu belime sarıp bana destek olurken.
Kendimi o kadar kötü hissettim ki, yere yığılmamak için Endymion'a yaslandım.
Tam başımı eğecekken, "Babanıza çok mu benziyorum?" diye sorunca gözlerim parlak ayakkabılarında takıldı. Babam değilse eğer, benimle şimdi konuşmasa olmaz mıydı?
Gözlerimi ayakkabılarından ayırıp ela gözlerine baktım ve orada babamınki gibi Ashton'ın da gölgesine rastladım. Kumral saçları dağınıktı ve sanki Ashton ile aynı yaştaymış gibi genç görünüyordu. "Evet," dedim mırıltıyla. Sesim onun gülüşünü buruk bir tebessüme dönüştürdü.
Bana doğru adımladığında içimdeki kaçma isteğiyle Endymion'un kolunu tutup sıktım. Adamın gözleri Endymion'un kolunu tutan elime indi, rahatsız olduğumu düşünmüş olmalı ki bana tam olarak yaklaşmadan iki metre kadar ilerimde durdu. "Ben Tyler," dedikten sonra kısaca beni süzdü. "Evrenimi korumak için çok uğraşmış olmalısın. Teşekkür ederim."
