Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı.
Genç kadın önünde dura...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Bu iki edit için binnurnigiz sana iki öpücük🫶🏻❤️)
🦂
🎧Crape&Tuxx, To The Grave 🎧 лента, в доме твоём 🎧Ursine Vulpine&Annaca, Without You
🦂
İnsanlığını sokak lambaları altında bırakanların kaderi, gece olduğu sürece aydınlıktır.
Böyle söylemişti bana eskiden tanıdığım bir kadın. Şu an neredeydi ya da ne yapıyordu bilmiyordum ama bu cümlesi hafızamda yer edinmişti. Belki hayatım boyunca insanlığımı unutacak kadar korkunç bir raddeye gelmemiştim ama yine de bu cümle beni ürkütüyordu. Kollarımı göğsümde toplamış bir şekilde, omzum cama yaslanmış hâlde bahçedeki ağaçları izliyordum. Eve geleli saatler olmuştu, en son baktığımda saat gece yarısını geçmişti. Şu an kaçtı bilmiyordum ama sanki benim için şafak sökmüştü, sabah ayazında çıplak ayaklarla dışarıda dolanıyordum.
Kollarımı çözüp bir elimi alnıma götürdüm, parmaklarımla alnımı yavaşça ovarken sessizliğin çöktüğü evde sert adım sesleri yankılandı. Belki bu ses normalde dikkat edilmeyecek kadar alçaktı ama şu an kalbim gibi kulaklarım da oldukça hassastı. Parmaklarımı alnıma daha sert bastırıp gözlerimi yumdum. Kafamın içi patlamak üzere olan bir bombaydı, bombanın kablolarını damarlarım oluşturuyorsa, bir damarımı kesersem patlar mıydım yoksa imha mı edilmiş olurdum? Sanki ikisinin de ucu aynı yere çıkıyordu.
"Güzel Tanrıça." Elini sırtımda hissettim. Parmakları yavaşça sırtım boyunca kayıp enseme çıktığında, kirpiklerimdeki titremeyi içimde de hissettim. Göğsü sırtıma yaslandığında, bedenim yaslandığım duvardan daha güvenli bir yer bulmuş gibi onun göğsüne sığındı. Oysa bu evin duvarları bana aitti, daha önce kendimi güvende hissettiğim tek yerdi. "Hâlâ bir şeyler yemedin, Ateş Yıldızı."
Gözlerimi yavaşça aralayıp, "Canım istemiyor," diye mırıldandığımda, ensemdeki parmakları kaskatı duran omuzlarıma uzandı.
"O hâlde bir duş alıp yatağına gitmelisin," dedi, sesi basınca maruz kalmış gibi hisseden kulaklarıma ulaşan bir ninniydi. "Bazen uyumak iyi gelir."
