Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı.
Genç kadın önünde dura...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎧Mooney, Float 🎧I Will Never Be The Same, Worldless
🦂
"Endymion!"
Onun bedeni sendeleyerek geriye doğru düştüğünde her şey susmuştu. Kendi nefes seslerimi bile duyamıyordum. Panik göğsümü patlatacakmış gibi içime yayıldığında çıplak ayaklarımla koşmaya başladım. Odadan çıkmam ve merdivenlerden inmem gürültülü olmuştu. Geceliğimin uzun etekleri bacaklarıma dolanıyordu. Normal koşuyormuşum gibi gelse de gücüm bacaklarımda patlamış, birkaç saniye içinde onun odasına gelmemi sağlamıştı. Ben onun odasının kapısını çarparak açtığımda merdivenlerden gelen sesleri duydum.
Hiçbir şey düşünmeden ona odaklandım. Onu gördüğümde yerde uzanıyordu. Bedeninin bir kısmı içerideyken diğer kısmı balkonun zeminine yapışmıştı. Korkuyla yerde kayarak ona yaklaştım. Gözleri kapalıydı ama yüzünü buruşturup duruyordu. Bir elim göğsüne kaydığında diğer elim yanağındaydı.
"Endymion, beni duyuyor musun?" Nefes alıyordu, göğsü olduğundan daha hızlı bir şekilde inip kalkıyordu. "Lanet olsun." Göğsündeki elimi de diğer yanağına yasladım. "Noris!"
Çığlığım şatonun bütün duvarlarını titretmişti. Parmaklarım da duvarlar gibi titriyordu. Neden böyle bir şey yapmıştı? Odanın aralık duran kapısı hızla duvara çarptığında başımı kaldırmadım, onun yüzüne bakmaya devam ediyordum.
Briella telaşla yanıma çöküp elini Endymion'un göğsüne bastırdı. "Ne oldu ona?"
"Kutuyu açtı," dememle Briella donup kalmıştı. İçeri giren Noris de söylediğim şeyi duymuştu, öylece kapıda durmuş bize bakıyordu. "Yardım et, kaldıralım."
Noris kendine yeni geliyormuş gibi silkelenip hızla yanımıza geldi. Birlikte onu kaldırarak yatağına kadar taşıdık. Sağlıklı görünüyordu. Yüzünde ya da bedeninde bir değişme yoktu. Gözlerini açmayacak mıydı?
"Nasıl böyle bir hata yapar?" Briella öfkeyle söylenirken bir yandan da parmaklarıyla boynunu kontrol ediyordu. "Neden durdurmadın onu?"
Onu duymazdan gelerek yatağın kenarına oturup öylece uzanan adama baktım. O şeyin göğsünden içeri bir ruh gibi girdiğini görmüştüm. Efsane diye bahsettikleri gerçek olmuştu, bunu o kalıntıların arasında anlamıştım. Az önce ise o gücü kendi gözlerimle gördüm.
