Switch Series 2: Sincerely Yours,

SPECIAL CHAPTER 5

SPECIAL CHAPTER 5

Hi, you're on the very last Chapter of SS2SY.

Bok and Rhianne are happy to be with you until the end. Thank you.

🌻🌻🌻

3 YEARS LATER

ENTRY #21

Dear Sunflowers,

Ilang beses akong umiling at hinigpitan pa ang kapit sa binti ng asawa ko. I'm currently laying down on the floor and trying to stop Bok from walking away from me.

"D-Darling ko~" I cry, "h-h'wag mo akong iwan!" and I beg her not to leave me.

Tiningala ko sya at bago sya magsalita ay nagbuntong hininga muna, "Rhianne..." ramdam ko sa kaniyang boses na wala na, wala na talagang pag asa.

Muli akong umiling, "H'wag mo kaming iwanan ng mga anak natin!" pagmamakaawa ko habang nagtutubig ang mga mata, "Maawa ka sa akin!"

She shake her head and that broke my heart into pieces, "Rhianne, hindi pwede." Damn, it hurts so much, "Napag usapan na natin ito..."

Napalabi ako, siguro kailangan ko nalang tanggapin ang katotohanan.

"DADDY RICKY!!!"

"MOMMY STAR!!!"

Napatingin ako sa dalawa kong maliliit na kambal. That's Goldie my little baby girl and Bleu my little baby boy.

"MOMMYYYYYYYYYY!!!"

"DADDYYYYYY!!!"

And they really shouts and screams so loud while making a mess to their food and toys.

Napatingin ako muli sa asawa ko, isinukbit na nya ang backpack at sinubukang lumakad, "Huhuhu, Darling ko~" ngunit nakakapit pa din ako sa kaniyang binti, "h-hindi ito maaari!" hindi ako bibitaw!

Nagbaba sya ng tingin, "Pasensya na, Rhianne. Kailangan ko ng umalis." sumipat sya sa kaniyang relo bago unti unting tanggalin ang aking kamay.

No! "H-HINDI!" malakas kong sambit at sinubukan syang i-reach with my pretty left hand.

Umiling sya at unti unting lumabas ng aming bahay, "Paalam." ani Bok at madramang isinarado ang pintuan.

I shake my head and cry, "DARLING KO~!!!" I try to reach for her again but I failed, twice.

NOOOOOOOO!!!!

Then I heard them scream again, "DADDDYYYYY!!!"

NOOOOOOOOOOOOOOO!!!

Oh my golly, I'm so sorry my babies! I c-can't make your Mommy stay! Huhuhu!

Sa huling pagkakataon, "D-Darling ko~" ani ko at humawak sa dibdib, "ukie, see you later."

Nagpahid ako ng mukha at pinagpag ang mga tuhod. Inayos ko din ang aking bestida isama na din ang bangs. Nakakaloka ang aming daily routine.

Muling bumukas ang pintuan, "See 'ya." ang Darling ko~ iyon at nagflying kiss sa akin, "I love you!"

Napanguso ako, "Luv u..." I scrunch my nose and wave, "hmp!"

No kiss? Ukie! Sanay naman na ako. It's been 11 years since ikinasal kami ni Bok and we are living in a Rollercoaster like life. Hindi madali, hindi ko sasabihing madali dahil syetness-the life I chose is tough. Yet I feel it's worth it, truly and really worth living.

I draw near to my toddlers and kneel again. Every morning ganiyan ang maririnig, walang palya kahit may mga sakit sila ay kayang kaya nilang tumili. Ugh, walang pahinga ang kanilang mga vivig sa kakadaldal although you don't even that understand what they're saying.