Apoy Sa Langit

Chapter 52: Ang Mga Ebidensya

KANINA pa tulala si Russell habang nakaharap sa computer. Natigilan lang siya nang lapitan siya ng private investigator niyang si Luiz at hinatiran siya ng kape.

"T-thank you," matipid na sagot niya rito saka muling ibinalik sa computer ang paningin.

"Ano pa ba ang iniisip mo bukod kay Evandro na comatose pa rin ngayon?" tanong sa kanya ni Luiz sabay upo sa isang bakanteng swivel chair.

Narito siya ngayon sa opisina nito para pag-usapan ang magiging plano nilang dalawa. Pero natagpuan na lang niya ang sarili na nakatunganga sa harap ng computer at hindi alam kung saan magsisimula.

"Nanghihinayang talaga ako. Parang 'yung tadhana mismo ang gumagawa ng paraan para pumalpak kami, eh!" iritadong sagot ni Russell dito.

"Bakit naman? Ano ba'ng nangyari?" Sabay higop ni Luiz sa kape nito.

"Noong gabing huli kong makausap si Evandro, napag-usapan naming i-upload na agad ang mga evidence laban kay Felipe. Pero itong p*t*ng in*ng WiFi na 'to, bigla namang nagloko. Na-interrupt tuloy 'yung ina-upload ko. Ang masaklap pa, naputol din ang GPS connection nina Evandro sa akin. Kaya hindi ko na sila na-trace that night. Hindi namin alam ng team ko kung saan kami maghahanap. Alam mo 'yun, Sir Luiz? Tapos na sana ang problema nang gabing iyon, eh! Kung hindi lang napatid ang internet connection ko, hindi sana aabot sa ganito ang lahat! Pakiramdam ko tuloy, ako ang may kasalanan sa nangyari sa kaibigan ko. Hindi ko tuloy sila nailigtas ng asawa niya. Now, they're both suffering in the hands of their own family. Ngayon ko lang na-realize kung gaano kasama si Felipe na isa sa pinakatinitingala sa mga Iglesias! I can't believe how evil he is!"

Tumawa lang si Luiz sabay higop muli sa kape. "Don't blame yourself, Rusell. Hindi natin ginusto ang nangyari. Saka kung may dapat mang sisihin dito, si Felipe 'yun at hindi ikaw. Dahil siya lang naman ang may ginagawang hindi maganda sa sarili niyang pamilya. Hindi aabot sa ganito ang lahat kung hindi dahil sa kasamaan niya. Iyon dapat ang iniisip mo."

"I know, Sir Luiz. Pero bakit naman ganoon? Hinayaan pa ng tadhana na manaig ang kasamaan? Bakit niya hinayaang magtagumpay sina Felipe that night? Napakabuting tao nina Evandro at Maria Elena. They don't deserve this!"

Pansamantalang namagitan ang katahimikan sa kanilang dalawa. Pagkatapos ay agad din itong binasag ni Luiz. "Di ba, may nabanggit ka sa akin na ang una n'yo talagang plano ay i-expose ang mga ebidensya sa araw ng royal visit ng Prinsipe ng England dito sa bansa?"

Tumango si Russell. "Yes, Sir. Iyon ang unang plano namin. At mukhang doon din ang bagsak ko ngayon. Wala na akong ibang option ngayon kundi iyon na lang."

"That's it! I think, gusto ng tadhana na iyong plano n'yong iyon ang mangyare! Alam mo kase, kapag lumitaw sa internet ang lahat ng baho ni Felipe sa mismong araw na iyon, matinding kahihiyan ang kahaharapin niya! Buong mundo, kamumuhian siya! Mukhang ang tadhana na mismo ang nagtuturo sa inyo kung ano ang dapat gawin."

"I think you're right, Sir Luiz. Mukhang iyon talaga ang gustong mangyari ng tadhana. Kaya hindi niya kami hinayaan na magtagumpay sa pangalawang plano namin. Pero bakit naman hinayaan pa niyang umabot sa ganito sina Evandro?"

"Hayaan mo na 'yun. Wala na tayong magagawa do'n. Hindi natin hawak ang mundo, Russell. Mabuti pa, gawin mo na lang ang parte mo. Konting tiis na lang. Hintayin na natin ang itinakdang panahon. Ibigay na natin kay Felipe ang huling halakhak niya. Dahil pagdating ng araw na iyon, tingnan ko lang kung makahalakhak pa siya." Saka nagpakawala ng walang tunog na tawa si Luiz.

Napayuko na lamang si Russell. Saka niya muling ginalaw ang baso niya at humigop ng kaunting kape. Hinarap niyang muli ang computer at pinagmasdan ang mga audio files na naglalaman ng maiinit na ebidensya.