Apoy Sa Langit

Chapter 2: Mundo ng mga Iglesias

PAGBABA ni Maria Isabel Iglesias sa private plane kasama ang nobyo, nakita niya ang kanyang pamilya na naghihintay sa kanya sa di kalayuan. Kusang lumapit ang mga ito at sinalubong siya.

"Buenos días, mi hija!" bati sa kanya ng inang si Imelda Iglesias. "Maligayang pagbabalik sa Pilipinas, Maria Isabel!"

Tinanggap naman niya ang malambot na yakap nito. "Buenos días, Ina! Como esta?"

"Estoy muy bien!" ngiting sagot naman ng babae.

Sunod na lumapit at yumakap sa kanya ang bunsong kapatid na si Maria Lucia. Tuwang-tuwa siya nang masilayan muli ang mala-porcelana nitong kutis at ang kulot-kulot nitong buhok na abot hanggang baywang. Kahit kailan ay hindi nagbago ang istilo nito.

"Buenos dias sa paborito kong kapatid... Excited na akong makakuwentuhan kang muli. Sure akong marami kang ibabalita sa akin!"

"Aba'y oo naman! Katunayan nga, may nais akong ipakilala sa iyo..." Saka itinuro ni Maria Lucia si Nathan na nasa tabi nito.

"O, may panauhin pala tayong kasama! Sino pala siya?" masayang tanong niya rito.

"Ano ka ba! Siya ang aking kasintahan, Hermana. He is my Nathan Gonzales!"

Nagulat siya sa tuwa. "Talaga ba? Wow! Pitong buwan lang akong nawala, ang dami na palang nangyari! Binabati ko kayong dalawa! Congrats!" Nakipagkamay na rin siya sa lalaki.

Isang matamis na ngiti ang isinalubong sa kanya ni Nathan. "Pasensiya na nga pala, hindi ako marunong mag-Kastila. Magandang umaga na lang sa iyo, Binibining Maria Isabel. Ikinagagalak kong makilala ka!"

"Ikaw naman. Masyado kang formal. You can call me Isabel for short para hindi ka mapagod," natatawang tugon niya.

"Nice to meet you, Nathan!" bati rin dito ng kanyang nobyong si Ronaldo Evasquez. "Masaya rin akong may boyfriend na ang bunsong kapatid ng girlfriend ko."

"Nice to meet you too, brad! Mukhang magkakaroon na ako ng bagong kainuman nito." Sabay pa silang tumawa roon saka inabot ni Nathan ang kamay kay Ronaldo.

"Alam mo mabuti pa, kayo na muna ni Nathan ang mag-usap. Gusto ko munang makausap din ang kapatid ko," ani Maria Isabel sa nobyo at pinalapit na ito sa lalaki. Siya naman ang tumabi kay Maria Lucia.

Nang magsimula na silang maglakad ay nilapitan naman siya ng pangalawang kapatid na si Maria Elena. "Buenos dias, Maria Isabel. Masaya rin akong nandito ka na uli sa atin."

Nginitian lang niya ito at hindi na tinanggap ang yakap nito. Pareho sila ni Maria Lucia na hindi kasundo ang babae. Katunayan ay malaki ang galit nila rito. Wala nga siyang pakialam dito. Para sa kanya, si Maria Lucia lang ang itinuturin niyang kapatid.

Magkahawak-kamay pa sila ng paboritong kapatid habang masayang nag-uusap. Nasa likuran naman nila ang kanilang mga nobyo na may sarili ring paksa. Habang nasa likuran naman nilang lahat sina Imelda at Maria Elena.

Kahit pagod pa sa biyahe ay binisita pa rin ni Maria Isabel ang kanilang ama sa opisina nito. Nakita niyang abala ito sa harap ng table nito pero ginulat pa rin niya ito.

"Buenos días a mi querido padre!"

Nanlaki sa tuwa ang mga mata ni Felipe nang makita siya. "Maria Isabel! Ang paborito kong anak!" Tumayo ito at nilapitan siya.

Isang mahigpit na yakap ang pinakawalan nila sa isa't isa. Pagkatapos ay binigyan niya ito ng halik sa pisngi. "Sobrang na-miss kita, ama! Congratulations nga pala! Nabalitaan kong kayo na pala ang bagong Governor ng ating probinsiya."

"Muchas gracias, mi amada hija! Sayang nga lang at wala ka noong victory party ko pati sa proclamation ko. Sobrang saya namin doon. Pero siyempre, mas masaya ako ngayon dahil nandito ka na," anang ama niya at hinawakan ang dalawa niyang kamay.