the challenge [persian translate_by bahar]

قسمت اول | دختر جدید

داستان از نگاه کتی

"امیدوارم مدرسه رو دوست داشته باشی,"

مدیر مدرسه گفت و بهم لبخند زد.

"اوه, ممنون."

لبخند مصنوعی زدم و دستش رو تکون دادم. بلند شدم و از دفتر رفتم بیرون. طول راهروی خالی رو در حال قدم زدن بودم.

 به اولین کلاسم نگاه کردم و اون... علوم بود.

چه راهی برای شروع کردن اولین روزم! انقدر راه رفتم تا بالاخره کلاس رو پیدا کردم، به در ضربه زدم و بازش کردم.

همه ی چشم ها بهم نگاه کردن و من واقعا از این متنفرم.

"ببخشید... من..."

"اوه، کتی رز، درسته؟ خوش اومدی!"

اون زن حرفم رو قطع کرد و لبخند زد. من قبلا مشهور شده بودم؟ من هم متقابلا لبخند زدم و سر تکون دادم.

" خیله خب کتی، تو میتونی اون عقب بشینی."

به انتهای کلاس نگاه کردم و به جایی که اون برای نشستنم اشاره کرده بود رفتم.

من فقط به اطراف کلاس نگاه میکردم و به اینکه معلم دقیقا چی میگفت توجهی نمیکردم. میدونم، ممکنه شما فکر کنید که  یه آدم بد هستم، ولی حقیقت اینه که نیستم.

اون فقط یه ماسکه که من برای پوشوندن مشکلاتم میپوشمش.

مامان من با آدم های زیادی قرار میذاشت و هنوزم میذاره و وقتی این دیگه جواب نمیده ما به محل بعدی حرکت میکنیم!

من حتی نمیتونم تعداد جاهایی که رفتیم و تعداد افرادی که اون باهاشون قرار گذاشته رو بشمارم، ولی من میخواستم یه زندگی جدید رو اینجا شروع کنم. و، من هر چیزی رو که باعث بشه تا ما دیگه به جایی نریم رو انجام خواهم داد.

من هنوز داشتم اطراف رو نگاه میکردم، بعد به پشت سرم نگاه کردم. یه پسر با عینک و موهایی که داده بود بالا رو دیدم، اون شبیه یه خوره بود (خوره کسایی که روشنفکر و درون گرا هستن ولی از نظر اجتماعی ضعیف اند، و بسیاری از اونا به عنوان افراد خجالتی، دمدمی و غیر جذاب شناخته میشن :-/ ) ولی یه خوره ی با نمک.

اون داشت به من نگاه میکرد، وای وقتی چشم هامون به هم خورد اون نگاهش رو برگردوند و من مسخره ش کردم!

"خب، یه پروژه ای هست"

معلم گفت، کل کلاس شروع کردن. منظورم اینه که کی مشق و پروژه رو دوست داره؟

این اولین روزمه، من هیچی نمیدونم،  هیچکس رو نمیشناسم و حتی نمیدونم که کمدم کجاست اونوقت بیام و یه پروژه بگیرم؟

"البته شریکم دارید، و تنها نیستید."

چهره های بچه ها یکمی روشن شد، و من هم الان خوبم.