My Destination (MY Series #3)

Travel 44

Travel 44

Mabilis kong natapos ang trabaho ko ngayon, ubos na rin lahat ng paperworks ko kaya ready to go na lang ako.

Nakausap ko na rin si Dad at hinayaan niya lang ako sa gusto kong gawin.

Finally, I have freedom again. I can travel again.

"Seah can we talk?"

Napatigil ako dahil doon.

"I'm sorry-"

"Please, Seah. Let's talk. Give me last chance to talk to you." He begged.

Tinignan ko siya ng matagal, hindi niya rin binitawan ang tingin naming dalawa.

Maybe for the last time I can give him a chance. This will be the last though,  i'll make sure there's no next time.

"Sure." I said.

Nakita ko ang gulat sa mukha niya, dumiretso kami sa nearest seaside. Dito ako nakita ni Wia na nag passed out, hindi ko akalain na babalik na naman ako dito. Nagpupunta lang naman ako dito kapag sobrang suffocating na ng nararamdaman ko.

Well, this is kinda suffocating.

Bumaba ako ng sasakyan at sinundan siya, sabay kami na umupo. We're now looking at the calm sea, hapon na kaya magandang tignan ito.

"Now, talk." I said.

I don't know why I let myself be with him and hear his thoughts or explanation but maybe because I will leave this place and I want to satisfy the back of my brain who keeps telling me to listen to their explanation, just like how I did to Wia.

"Seah i'm so sorry, hindi ko agad nasabi. Hindi ko agad naikuwento. Alam ko na hindi sapat 'to kasi tapos na, nangyari na, pero Seah I swear hindi ko na gustong balikan lahat kasi iniwanan ko na. Hindi ko alam na sobrang malaki ang galit mo sa pamilya ko, sa mga Enriquez, nung kamakailan ko lang nalaman pero I thank and praise myself for being a Rodriguez now because I thought, nakawala na ako. Nalagpasan ko yung galit mo, pero hindi pala, mas magagalit ka pala. Worse, lumayo ka pa sa akin. Sobrang messed up alam ko, confusing at nonsense kung titignan pero Seah, I am swearing my life kung alam ko lang ng mas maaga, sinabi ko na lahat-lahat sayo-"

"Stop."

Napatigil siya dahil doon. Huminga siya ng malalim.

"Seah..."

"I'm so sorry Seah, hindi ko kasi alam na magiging ganito lahat. Isa pa, natakot ako, natakot kami kaya pinalipas na lang namin isa pa, si Uno binibigyan ka niya ng signs pero dahil natatakot din ako, hindi ko alam ang gagawin ko kaya pinipigilan ko na lang siya minsan. I just want to have a good memories with you, Seah. We had tons of memories but now you act like you don't know me-"

I scoff.

"I act like I don't know you?"

"Yes."

"Of course. Hindi naman talaga kita kilala Jah, ikaw lang yung nakilala ko sa beach but the real you, hindi ko kilala. I once asked you what's your surname and you said everything about you, I admit I was happy because of that, may nalaman ako tungkol sayo pero ano? Kasinungalingan lang pala yung iba doon. Hindi ko alam pero napapaisip din ako kung tama pa ba na nasaktan ako sa mga ginawa ninyo sa akin. I'm genuine to all of you but you all chose to lie and betray me for who you are. Masakit 'yon Jah, naiintindihan mo ba?" Sabi ko sa kaniya.

Nakita ko siyang yumuko, sobrang tagal ko ng kinikimkim lahat ng sama ng loob ko sa kanila. I'm done with Wia.

"Seah i'm sorry..."

"Kaya kung masasaktan ka kung bakit parang hindi na kita kilala, kung bakit parang wala tayong pinagsamahan sana alalahanin mo lang na hinayaan ko yung sarili kong mapalapit sayo kahit na hindi ko ugaling makipagkaibigan sa iba. You know I even let myself be close and be friends with you, alam kong nalaman mo din kay Wia na hindi kita iiwanan sa ere kung magkakagusto man ako sayo kasi hindi mo deserve 'yon. See? Even in that moment I am thinking about you, your side."

Hindi siya sumagot sa akin. Nanatili siyang nakayuko.

"I thought you're different to others because I saw how kind and pure you are. To my Auntie, to Wia and to her family. You're also reliable and respectful, you know how to read people's mood and you know when to be jolly and not. You're smart. Kaya hindi ko inaasahan na ganito yung mangyayari, na magsisinungaling ka, na itatago mo, na hahayaan mo lang na lumipas. I'm no easy girl Jah just to remind you." I said.

Hindi siya gumalaw, tumayo na ako tsaka siya tumingin sa akin.

"Seah..."

"Now that I listened to you, please tama na Jah." Sabi ko sabay alis na.

Tinawag niya pa ako pero hindi na ako lumingon, sawa na ako marinig ang mga sorry na paulit-ulit lang, alam ko na rin naman ang reason niya.

Sadyang hindi pa ako handang patawarin siya katulad ng nagawa ko kay Wia, I know all of them are regretting pero hindi 'yon sapat para matapos o maging maayos na kami.

Dumiretso ako sa bahay para mag-ayos ng gamit. I get my two luggage, kinuha ko rin ang mga gamit ko na nasa closet. Dahil nakatupi at naka-hanger naman ang halos lahat dito, madali ko lang siyang nailagay sa luggage ko.

"You're packing?" Danna asked.

"Hey, andiyan ka pala."

"Aalis ka?"

"New York, two months or more. Not yet sure." I said.

Umupo siya sa lapag at tinulungan ako sa pagtutupi ng ilang damit ko, marami-rami ang balak kong dalhin ngayon dahil alam ko na magtatagal ako doon. I want to leave Philippines for a while.

"Do you really need to go? Halos kalabalik mo lang dito, hindi ka pa tumatagal."

I looked at her. "You know I am doing this for years, isa pa ayos lang naman at sanay na kayo kung wala ako dito sa bahay. This is my life, Danna." I said.

Tumango siya sa akin. "I know but i'll miss you."

I smiled to her. I know her, alam kong may gusto siyang sabihin. There she is again, stopping herself from talking because she's scared to what I might say.

"You're worried about something, right? Don't worry Danna it's fine. Nakausap ko na si Jah."

Nanlaki ang mata niya. "Did it turn out well?"

"No, it's the end of us as friends. Enough na sa lahat, ayos na. Napakinggan ko na rin naman siya."

Sapat na 'yon para sa akin, napakinggan ko na siya at nasabi ko na rin ang insight ko. Lahat na ng chances na mayroon sa akin ay naibigay ko na, I know I did a good job.

--
SassyKylie