Step Brother -SOOGYU-

27

Taehyun elindeki bıçağı yere atıp bir kaç adım geriye gitti.
Beomgyu Soobin'in kolları arasından çıkıp Taehyun'un yanına gider. "İyi misin?"

Taehyun kafasını aşağı-yukarı sallar. Soobin yerde gözleri kapalı yatan Yeonjun'un yanına dikkatlice gider. "Ölmüş."

"Kurtulduk." dedi Taehyun evden çıkarken.

Beomgyu ve Soobin de evden çıktığında kapıda Yoongi'yi görürler. Yoongi Taehyun'un dediklerinden sonra hızla eve girer. Diğerleri de evden uzaklaşırlar.

***

"Ciddi misiniz?" dedi Jungkook şok içinde ikiliye bakarken. Jimin'in de ondan farkı yoktu.

"Evet" dedi Beomgyu.

"Neyse kurtulmuş olduk." dedi Jimin Jungkook'a daha da sokulurken.

"Başka biri kalmadı değil mi? Min Yoongi yine bulaşır mı?" dedi Soobin.

"Taehyung öldükten sonra kendi halinde dolaşıyo o." dedi Jungkook.

"Sahi Taehyung hyung öldükten sonra Namjoon hyung'a ne oldu?"

"Yoongi'ye çok sinirlendi. Hâlâ da sinirli. Tabi bir de mutsuz. Kardeşi öldü sonuçta."

"Kapatalım mı konuyu? Tadımız kaçmasın." dedi Jimin.

"Eee sizin çocuk ne zaman?" dedi Jungkook.

Beomgyu içtiği suyu Soobin'in yüzüne püskürtürken hepsi Jungkook'a bakıyorlardı.

"Ne var ya? Konuyu değiştirelim dediniz ben de değiştirdim."

"Sizin gibi yetimhaneden alabiliriz." dedi Beomgyu.

Soobin peçeteyle yüzünü silerken araya girer. "Gidelim alalım o zaman."

"Şimdi mi?"

"Evet,hadi kalk." diyip kolundan tutup kaldırdı.

Beomgyu Soobin tarafından hızla arabaya götürülürken tabi ki konuşmadan durmuyordu. "İşlem uzun sürmez mi ya?"

"Sen beni ne sandın bebeğim. Ben önceden her şeyi hallettim. Geriye çocuklarımızı yanımıza almak kaldı." dedi yanaklarını okşarken.

İkisi de arabaya binip yola başladıklarında Beomgyu Soobin'i izlemeye başlar. Soobin bir kaç saniye Beomgyu'ya bakıp geri önüne döndü. "Bir şey mi oldu?"

"Hayır,sadece senin yakışıklı yüzünü izlemek çok güzel."

Soobin gülümseyip direksiyonda olmayan eliyle Beomgyu'nun elini tuttu ve öptü. "Sen de çok yakışıklısın bebeğim."

Beomgyu gülümseyip Soobin'in yanağına bir öpücük kondurur.

(Bunları yazarken ölmezsem iyidir. Biz niye sapız :/)

***

Soobin ve Beomgyu yetimhaneye gelmiş çoktan içeri girmişlerdi. Önceden geldikleri odaya gidip tekrar çocuklarla oynamaya başlamışlardı. Soobin kafasını orada tek kalan Jay ve Jungwon'a çevirir.

Beomgyu'nun yanına gidip onları işaret eder. "Ne dersin?"

"Bence de onlar olmalı."

İkisi o odadan çıkıp yetimhane müdürünün yanına giderler. "Buyurun. Seçtiniz mi?"

"Evet. Biz Jay ve Jungwon'u evlat edinmek istiyoruz." der Soobin.

"İyi de o çocuklar biraz değişikler. Emin misiniz?"

"Eminiz. Onları mutlu edebileceğimizi düşünüyoruz." dedi Beomgyu.

"Peki." Yetimhane müdürü yanına görevlilerden birini çağırır. "Jay ve Jungwon'u çağır."

"Peki efendim."

Müdür Soobin ve Beomgyu'ya bakar. "Ayakta kalmayın oturun lütfen."

İkili koltuğa oturup çocukların gelmelerini beklerler.

Beomgyu çok heyecanlıydı. Her ne kadar öz çocukları olamayacak olsa da onları gerçekten seveceğini düşünüyordu. Onların da kendisini sevmesi için elinden geleni yapacaktı.

Soobin Beomgyu'nun heyecanlandığını anlayıp elini sıkıca tutar. Ardından güven verici bir gülümsemeyle ona bakar. Beomgyu da ona gülümseyip elinin üstüne diğer elini koyar.

Bir süre sonra içeri çocuklar girdiğinde Beomgyu heyecanla Soobin'in elini bırakır. Yerinde dikleşip gülen gözlerle ikisine bakar.

Müdür Jay ve Jungwon'a döner. "Bu iki beyefendi sizi evlat edinmek istiyorlar. Onlara gitmek ister misiniz?"

"Hayır"

----------