Step Brother -SOOGYU-

10

1 Hafta Sonra

Beomgyu Yoğun bakımın önünde Kaiyle birlikte oturmuş hiç konuşmadan karşıyı izliyordu.

"Beomgyu,yarından itibaren okula gidelim artık."

"Abim bu haldeyken gitmem."

"Ama mezun olmamıza az bir zaman kaldı."

"Sonuçta mazeretimiz var Kai boşver." dedi Beomgyu ayağa kalkarken.

"Nereye?"

"Lavaboya.(böyle mi yazılıyodu ya) Oraya da benimle gelmiceksin herhalde."

"Tamam tamam hadi git."

Arkasını dönüp yürümeye başlar. Karşıda gördüğü Jungkookla durur. Jungkook yanına gelir.

"Kaç gündür buradasın Beomgyu eve git de uyu."

"Hayır. İyiyim ben?"

"Yalan söyleme bana Beomgyu. Uykusuz olduğunu biliyorum."

"Evet uykusuzum. Ama abimi burada bırakıp gidemem. Onun bana ihtiyacı var. O benim burada olduğumu hissediyor." Gözleri dolarken devam eder.

"O iyileşmeden gidemem ben. O burada can çekişirken ben gidip de rahatça uyuyamam."

Jungkook ağlayan Beomgyu'ya sıkıca sarılır.

"Tamam ağlama. O iyileşecek."

Beomgyu Jungkook'dan ayrılır.

"Ben lavaboya gidiyorum sen de Kai'nin yanına git."

"Tamam."

Beomgyu lavaboya gidip elini yüzünü yıkar. Ardından yere oturur. Dizlerini kendine çekip birazcık(!) da orada ağlar.

***

Beomgyu dışarıdaki bir bankta otururken Jimin yanına gelip oturur.

"Eve gitmeyecek misin?"

"Hayır."

"Ne düşünüyorsun?"

"Abimin mezuniyetimi görüp göremeyeceğini düşünüyorum."

"O zamana kadar iyileşir,merak etme."

"İyileşir değil mi?"

"Evet." diyerek sarılır Jimin.

Beomgyu da kafasını omzuna koyup gözlerini kapatır.

"Beomgyu!"

Koşarak gelen Kaiyle merakla ona bakarlar.

"Ne oldu?" der Jimin.

"Bir şey olmadı değil mi?" diye korkarak ayağa kalkar Beomgyu.

"Soobin hyung uyandı. Normal odaya aldılar."

"Cidden mi?"

Koşarak içeri girerler. Odanın yanına gittiklerinde onları Jungkook karşılar.

"Görebilecek miyiz?" der Beomgyu.

"Şimdi kontrolleri yapıyorlar. Ondan sonra görebilecekmişiz."

Beomgyu derin nefes verip oturur.

Doktor odadan çıktığında herkes ayağa kalkar.

"İçeri girebilirsiniz. Geçmiş olsun."

"Teşekkürler doktor bey."

"Rica ederim."

Beomgyu kimseyi beklemeden içeri girer.
Yatağın yanındaki koltuğa oturup uyuyan hyungunun elini tutar.
Ardından diğerleri de içeri girer.

"Diğer hastalarla ilgilenirken Soobin'in uyandığını söylediler,hemen geldim. Namjoon'u da çağırdım gelir birazdan." diyerek oturur Jin.

"Tekrar uyanır mı?" diye bir soru yöneltir Beomgyu.

"Aslında bilinci yerinde,sadece uyuyor."

Beomgyu gülümseyerek hyunguna döner.
Sessizce konuşur. "İyileşeceksin hyung. Eskisi gibi iyi olacaksın."

Aradan saatler geçmesine rağmen Beomgyu oturduğu yerden hiç ayrılmaz.

"Hadi Beomgyu eve git sen." der Jimin elini omzuna koyarak.

"Hayır. Siz gidin ben buradayım."

"Sen de çok yoruldun hadi." der Jungkook.

"Ben iyiyim siz gidin."

"Bir şey olursa hemen ara bizi tamam mı?"

"Jin hastane de zaten merak etmeyin."

"O nerede?"

"Hastalarına bakmaya gitti." der Kai.

"Hadi siz gidin merak etmeyin bizi." der Beomgyu.

"Ben kalayım yanında." der Kai.

"Gerek yok sen de git."

***

Beomgyu çok uykusuzdu ama Soobin'i bırakmak istemiyordu. Sanki onu yalnız bırakınca gidecekmiş gibi hissediyordu. Düşüncelerinden Soobin'in yorgun sesiyle ayrıldı.

"Beomgyu."

"Hyung. İyi misin? Nasıl hissediyorsun? Ağrın var mı? Jin hyungu çağı-"

"İyiyim. Ne kadardır uyanmamı bekliyorsun?"

"Bilmiyorum."

"Hiç uyumadın değil mi?"

"Önemli olan bu değil. Önemli olan senin iyi olman."

"Ben iyiyim. Şimdi de senin iyi olman gerek."

"Ne?"

"Yanıma gel." diyerek yana kayar.

"Hayır."

"Neden?"

"Rahat yatman gerek."

"Ben zaten rahatım. Hem sen küçücük bir şeysin. O yüzden hiç bir şey olmaz. Gel hadi."

Beomgyu dudaklarını büzerek yanına yatar.
Ardından konuşur. "Ben küçük müyüm?"

"Evet." diyerek gülümser.

Beomgyu Soobin'i rahatsız etmemek için yatağın ucuna doğru yatıyordu. Soobin bunu farkettiğinde Beomgyu'yu yanına daha çok çeker. Ellerini beline koyup sımsıkı sarılır.
Beomgyu şaşkınca bakar.

"Öyle bakma da uyu hadi."

Beomgyu gözlerini kapatır ve kendini uykuya bırakır. Soobin de gülümseyerek uykuya dalar.

Bir kaç saat sonra Jin kontrol amaçlı odaya girer. Gördüğü manzarayla gülümseyerek odadan çıkar.
Kendi kendine konuşur. "Öz kardeş gibiler."

------