Olin in Kahadras [Volumes 1 & 2]

Chapter 30 - Heart of the Forest

OLIN

Kasalukuyan akong nanlumo dahil sa pagkamatay ni Mama. Kahit 'di nila ako tunay na anak, inalagaan nila ako nang mabuti at ramdam kong mahal na mahal nila ako. Sila ang dahilan kung bakit gustong-gusto kong mapagtagumpayan ang misyon ko na 'to. Pero ngayon, wala na 'kong mauuwian. Pinaslang nila si Papa at ngayon nama'y si Mama. Mga hayop sila!

"Olin, k-kailangan na nating hanapin ang Boac," rinig kong anas ni Alog.

Ipinihit ko ang leeg ko saka tumunghay. Pakiramdam ko'y wala na 'kong luha, ubos na. Tuluyan akong kumalas sa pagkakayakap kay Mama at saka bumangon nang dahan-dahan. Ngayon ay kita kong patuloy pa rin ang sagupaan nina Cormac at Langas laban sa mga ahente ni Sinrawee.

Hindi na malirip ang Mamumuyag. Baka tumakbo na 'yon para humingi ng tulong sa ibang kampon ng dilim. Dinagit ng Griffin, na si Cormac, ang Mansalauan at doon sila nagtuos sa kabilang banda ng talahiban. Gamit ng Griffin ang malaki niyang kamay na may matutulis na kuko pangsakal sa nilalang na may lahing pinaghalong paniki, unggoy, at butiki. Todo hiyaw naman ang Mansalauan at sinusubukang manlaban.

Samantala, parang bumagal naman ang takbo ng oras at dahan-dahang lumukso nang napakataas si Langas. At kasabay niyon ay ang unti-unting pagtaas ng kaniyang kanang binti. May inuungot namang orasyon ang Mambabarang habang hawak niya 'yong nabiyak na kawayan na naglalaman ng mga mapanganib na insekto. Pero sa isang kisapmata'y dinaluhong ni Langas ang Mambabarang at hinandugan niya ito ng isang napakalakas na tadyak dahilan upang matapon ang kawayan saka tumama ang likod ng Mambabarang sa katawan ng puno. Napahalinghing at napamura ito sa kunsumisyon. Tanaw ko rin mula rito sa kinauupuan ko ang pagtagas ng dugo mula sa kaniyang ulo.

Kapagkuwan ay nakaalpas ang Mansalauan mula sa pagkakahawak ni Cormac at pumailanlang ito sa ere, nanlalatang ipinagaspas ang mga pakpak. Dali-daling dinukot ng Mansalauan ang duguang Mambabarang na nakasandig sa nakausling ugat at unti-unti silang lumalayo sa 'min.

Agad namang lumukso si Langas sa mga sanga ng puno para habulin sila. Alam kong hindi niya titigilan 'yong taong nagbarang sa kapatid niya na si Labuyok.

Lumapit sa 'kin si Cormac, na naging isang Griffin. "Alam na namin ang lahat-lahat, Olin," panimula niya. Ang lalim ng tinig niya. Parang nagmula sa balon. "Kinausap kaming lahat ni Hinumdom at Haring Hestes no'ng tulog ka. Naniniwala kami sa 'yo, Olin. Kaya mong ayusin ang lahat ng ito. Wala na ang mga taong kumupkop sa 'yo, pero buhay pa ang matalik mong kaibigan at kinakailangan niya ang tulong mo ngayon. Alam kong galit ka sa kaniya noon dahil sa selos, ngunit alam ko ring mahal mo pa rin siya bilang kaibigan hanggang ngayon.

"Noon, muntikan na 'kong naging kontrabida sa sarili kong kuwento—buhay—dahil sa pinaghuhugutan kong karanasan. Hindi iyon magaganda kaya sumagi sa isipan ko na gagawin ko ang lahat para lang mag-excel o sumikat, kahit pa mapahamak ang mga taga-rito. Pero na-realize ko na mali ako. Tama ka, wala nga akong kakumpitensya at ang tanging kalaban ko ay ang sarili ko. Not long after, natutuhan ko rin ang kahalagahan ng pagkakaibigan.

"Pero ikaw, Olin, hindi ka isang panggulong karakter lang at mas lalong hindi ikaw ang kalaban o katunggali rito. Dahil ikaw ang bida sa sarili mong kuwento. Hindi por que may nagawa kang masama dati, isa ka nang huwad na bida. Marami ka pang panahon para itama ang mga mali mo. Hinahangad kong magtagumpay ka sa misyon na 'to."

Isang maliit na ngiti ang iginawad ko sa kaniya pagkatapos niyang sabihin ang lahat ng 'yon. Lumikot ang mga mata ko at napuna ang galos niya sa katawan pero parang wala lang siya. Wala akong masabi. Ibang-iba ang Cormac na kilala ko noon sa Mandaue City, Cebu.

"Get your shit together. Hanapin mo na ang Boac. Kami na ni Langas ang bahala sa mga ahente ni Sinrawee," paniniyak ni Cormac. Pagkasabi na pagkasabi niya n'on ay agad siyang lumipad para habulin si Langas at ang mga kampon ni Sinrawee.