Olin in Kahadras [Volumes 1 & 2]

Chapter 6: Reek of Tustos

Chapter 6: Reek of Tustos

“Totoo bang masarap ang mga taga-Melyar?” nakangising tanong ni Langas sabay taas ng kanyang sundang.

Nagpalitan kami ng tingin ni Talay at sabay na napalunok ng laway. ’Tapos, tinanguan namin sa isa’t isa na animo’y nagkausap kami gamit ang isip. Tumalikod kami at akmang tatakbo nang biglang bumunghalit ng tawa ang mabantot at hindi kaaya-ayang nilalang, dahilan upang mapatingin ulit kami sa gawi niya.

“Biro lang, mga kaibigan,” pagbawi niya. Pagkatapos, inilagay niya ang dala niyang sundang sa lalagyan nito na nakasabit sa kanyang baywang. “Nais ko nga palang humingi sa inyo ng paumanhin,” dagdag pa niya na ikinakunot ng noo ko.

“Para saan?” patakang usisa ko.

“Sa katunayan, ako ang gumising sa Tambaluslos kanina. Wala kasi akong magawa, kung kaya’t sumagi sa isipan ko na magpahabol sa kakatwang halimaw na iyon,” pag-amin niya at mabilis na ipinaling ang tingin sa ibang direksiyon. May nahihimigan akong kalungkutan sa bawat salitang lumabas sa kanyang bibig.

Siguro, para kay Langas, nakalulungkot ang mag-isa, lalo na’t hindi niya gustong maging ganiyan ang itsura niya at katakutan ng nakararami. ’Di siguro siya sanay na walang nakasasalamuhang normal na tao rito sa Kahadras.

“Ayon kay Ginoong Mounir, ang asul na salamangkero, alam mo raw ang pasikot-sikot sa buong Kahadras. Puwede mo ba kaming samahan patungo sa Kagubatan ng Sayre?” walang paliguy-ligoy na wika ni Talay. Umupo siya upang maging kapantay na niya si Langas, at saka pasimple niyang ipinuwesto sa lupa sina Saya, Alog, at Lish na kasalukuyang nakalagay sa nirolyong balabal.

Dumapo ang mga mata ni Langas kay Talay saka napabitiw ng buntonghininga. “Bukas na natin iyan pag-usapan. Bukas ko na ibibigay ang pasya ko. Sa ngayon, magpapahinga muna ako sapagkat napagod ako kaiikot sa kagubatan. Dito lang pala tayo magpapalipas ng gabi sa harapan ng gingharian ng Porras. Sa kasamaang-palad, sira na ang kahariang iyan.”

Wala kaming ibang nagawa ni Talay kundi ang tumango. ’Di naman namin siya puwedeng pilitin o kulitin, baka kung ano pa ang gawin niya sa ’min. May dala-dala pa man din siyang sundang.

Sobrang bilis lang ng oras at nagpaalam na nga sa ’min ang araw saka pumalit dito ang malaki at kulay dilaw na buwan kasama ang mga kampon nitong kumukutitap na mga bituin. Sinakop na ng kadiliman ang buong lugar, kaya naman nagdudumali kaming namulot ng mga baling sanga sa harapan ng kagubatan sa tulong ng liwanag na nagmumula sa buwan. Nang sapat na ang nakolekta naming mga kahoy, gumawa agad kami ng apoy.

Nakasandig kami ni Talay sa nakahigang katawan ng puno habang nakatitig sa apoy. Kanina, ginawa niyang plorera ang isa sa mga lalagyan namin ng tubig. Nilagyan niya ito ng kaunting lupa at inilipat niya roon sina Saya, Alog, at Lish. Kakikitaan sila ng sigla dahil gumagalaw-galaw ang kanilang mga tangkay habang binubuhusan ng tubig.

Wala pa rito si Langas kasi ginagalugad pa niya ang masukal na kagubatan para manguha ng mga prutas na aming kakainin. Gusto ko sana siyang samahan, pero ang sabi niya kanina, “Kaya ko na ito nang mag-isa.” Isa pa, puwede naman daw siyang umakyat ng puno ’pag umatake na naman ang Tambaluslos.