Olin in Kahadras [Volumes 1 & 2]

Chapter 12 - Causer of Sickness

Gusto kong suntukin ang sarili ko ngayon. Ano ba kasing pumasok sa isip ko at nagpadala ako sa mga ginto? Ang hina mo talaga, Olin!

Nanlaki naman ang mga mata ko nang makita si Talay na pumatong sa gilid ng fountain at kaunting usog na lang ay mahuhulog na siya roon. Dali-dali akong tumakbo sa kinalulugaran niya para iligtas at gisingin siya. 'Di siya puwedeng maging ginto!

"Talay! Talay, gumising ka!" Marahas kong niyugyog ang kaniyang balikat para magising siya at tuluyan nang makawala sa sumpang nakakabit sa mga ginintuang bagay.

"Olin, marami pa riyang ibang ginto," wala sa sariling aniya. "'Wag mong agawin sa 'kin ang mga gintong bulaklak."

"Talay, gumising ka! Kailangan na nating makaalis dito!" Inagaw ko sina Saya, Alog, at Lish dahilan upang tuluyan na siyang matauhan.

"Olin, ano'ng nangyari?" tanong ni Talay at nagbaba ng tingin. "Ano'ng nangyari kina Saya, Alog, at Lish?" isterikong sabi niya.

"Mamaya ko na sasabihin," pirming wika ko. "Kailangan muna nating gisingin sina Solci, Cormac, at Langas para makaalis na tayo rito!"

Pagkasabi na pagkasabi ko n'on ay kaagad akong tumungo sa puwesto ni Cormac. Nakahiga ito malapit sa halamanan, akap-akap niya ang kulay-tsokolateng balabal ni Talay na may lamang mga ginto. Nahagip naman ng paningin ko ang pagtakbo ni Talay papunta sa isa ko pang kaklase na si Solci.

"Cormac, gising! Kailangan na nating umalis dito sa lalong madaling panahon." Inaalog ko ang kaniyang balikat.

Umangat ang kanto ng kaniyang labi. "Kung nasuya ka, piyong!" nang-aalaskang bulalas niya.

["Kapag inggit, pikit!"]

Marahas kong hinablot ang balabal at ibinuhos ang gintong sandok, kutsara, alahas, at mga barya sa dati nitong puwesto dahilan upang mapamulagat siya. Kaagad siyang tumindig sabay sabi ng, "Ano'ng nangyari, Olin?"

Hindi ko siya sinagot bagkus ay pinuntahan ko agad ang isa pa naming kasama na si Langas. At gaya ng iba, nagulat din siya nang matauhan. Pare-pareho kaming may maiitim na kulay sa ilalim ng aming mga mata dahil wala kaming tulog at dalawang araw nang nakakulong dito sa isinumpang hardin.

Wala kaming sinayang na oras. Dali-dali naming nilisan ang hardin na 'yon at binuksan ang pinto. Nang makabalik sa loob ay pansin naming wala na 'yong malaking hawla kung saan nakakulong si Solci noon at saka sarado na rin ang pinto palabas sa ginghariang ito.

"Hindi maganda ang kutob ko rito," komento ni Talay habang hawak-hawak ang mga ginintuang bulaklak.

"I-check natin ang pinto. Baka 'di naman talaga 'yan naka-lock," suhestiyon pa ni Cormac na agad naming sinang-ayunan.

Muli kaming humakbang ngunit hindi pa man kami nakalalapit sa pintuan nang may maramdaman akong sakit na gumagapang sa 'king katawan hanggang sa huminto ito sa tiyan ko.

"Ahh!" daing ko at biglang natumba dahil sa matinding pananakit.

Rumehistro sa magkabila kong tainga ang ingay ng sunod-sunod na pagbagsak ng aking mga kasama, pati na rin ang pagsalo ng sahig sa mga bagay na hawak-hawak nila kanina.

Nahihirapan, pinihit ko ang leeg ko at natunghayan si Langas na may iniindang sakit sa kaniyang mga paa kaya kasalukuyan siyang nakaupo at ang mukha niya ay halos 'di na talaga maipinta.

Nalipat naman ang aking tingin kay Talay na nakaupo, nakangiwi, at hindi makapaniwala sa kaniyang nasaksihan. Namumula ang kaniyang mga braso, parang pantal, saka naglabas din siya ng impit na tunog dahil para itong nasusunog.

Habang nakangiwi dahil sa sakit ng sikmura, dumako naman ang mga mata ko kay Cormac na ngayo'y nakahawak sa kaniyang ulo na animo'y nawala na sa sariling katinuan. Pero base sa reaksyon niya, parang pinupukpok ng martilyo ang kaniyang ulo.

Samantala, si Solci naman ay nakahiga sa sahig at ang isang kamay ay nakapatong sa kanang balikat na tila namamaga. Napakislot siya saka maya't maya ang paghaluyhoy.

Nakailang subok ako ng bangon subalit hindi ko talaga kaya. Parang sangkatutak na karayom ang bumabaon sa 'king sikmura. Kasunod niyon ay ang pagpasok sa ilong ko ng mala-bakal na samyo ng dugong bumulwak sa 'king bibig.

Naramdaman ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko at napatiim-bagang ako sapagkat wala akong magawa.

"Mga lapastangan! Kalak, ikulong sila sa ibaba!" Isang lalaki na may baritonong boses ang nagsalita.

Ramdam namin ang presensya ng mga kalag ngunit nakatuon ang buo naming atensyon sa patpating lalaki na nakaupo sa ginintuang trono mula sa itaas ng ilang baitang ng hagdan. Ang mga daliri niya sa paa ay parang sa ibon, apat lang at malalaki. Nakasuot siya ng kulay-abong damit na sinapawan ng kulay-dugong balabal na ang dulo nito ay parang pakpak ng ibon na naninigas. Nakaangat ang kanto ng kaniyang mga labi subalit 'di namin makita ang buo niyang hitsura kasi may nakapatong na malaking tuka sa kaniyang ulo na nagsisilbi niyang maskara.

Nagkatinginan kami ng mga kasama ko at umusbong ang gulat sa 'ming mukha. 'Tapos, ibinalik namin ang titig sa kakaibang nilalang na ngayo'y nakapangalumbaba sa gintong trono at naka-de-kuwatro.

"S-Siya si . . . siya si Bulalakaw, ang sanhi ng ating mga karamdaman," rinig kong anas ni Langas.

t.f.p.

GLOSSARY

• Bulalakaw – the god of disease or the causer of illness. According to legend, he is a diwata who comes to Earth in the form of a comet, hence the name Bulalakaw which means "shooting star."