Olin in Kahadras [Volumes 1 & 2]

Chapter 12 - Causer of Sickness

Hindi naglaon ay inilabas ko na ang ginintuang kopita ko at tinitigan ito nang ilang minuto. "Akin ka lang. 'Wag kang sumama sa iba, ha? Pagmamay-ari na kita, ginintuang kopita," nakangising sabi ko.

Nakita ko ang sariling repleksyon sa hawak-hawak kong kopita. Mayroon nang kulay-uling sa ilalim ng dalawa kong mata na animo'y ilang araw na akong walang tulog. Maputla na rin ang aking mga labi na para bang ilang araw na ring walang laman ang aking tiyan. Ngunit hindi naman ako nakaramdam ng pagkalam ng sikmura ko. Sa katunayan, busog na busog pa nga ako sa nakikita ko ngayon.

Ano'ng nangyayari sa 'kin?

"Olin! Olin, gumising ka na! Kailangan n'yo nang ipagpatuloy ang paglalakbay n'yo para makuha ang nag-iisang Boac."

Kaagad akong tumindig nang pumasok ang mga katagang 'yon sa magkabila kong tainga. Sino 'yon? Anong misyon ang pinagsasabi niya? Bakit niya alam ang pangalan ko?

"Olin, gising! 'Di ka puwedeng maging sakim."

Naglakad-lakad ako para hanapin kung sino ang nagsasalita, hindi inalintana ang natatapakang mga bagay. Hanggang sa naging malambot ang tinatapakan ko kaya napababa ako ng tingin. Doon ko na napagtanto na kasalukuyan akong nakatayo sa damuhan.

"Olin, itigil n'yo na ang kahibangan n'yo. Gumising na kayo at humayo."

Tila isang alon ang marahas na humampas sa pisngi ko. Tuluyan na akong nabalik sa reyalidad dahil sa untag ni Mounir.

Ano'ng ginawa namin?

Dali-dali kong nilingon ang mga kasama ko at natunghayan ang pagkahumaling nila sa mga ginto.

"Patawarin n'yo kami, Mounir," wika ko at nag-init ang gilid ng mga mata ko. Ngayon ko lang napagtanto na naging hayok pala kami dahil sa mga gintong nakatambak dito.

"Ayos lang, Olin. Ang mahalaga'y gising ka na. Itapon mo na ang kayamanang hawak mo at gisingin mo na ang 'yong mga kaibigan," direktiba ng asul na salamangkerong nakakausap ko sa pamamagitan ng hangin.

Dali-dali kong tinapon ang ginintuang kopita at pati na rin ang mga barya sa bulsa ng polo ko.

Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang sumulpot sa harapan ko na parang kabute si Haring Kalak. Abot-tainga ang ngiti nito at kaagad niyang ipinatong ang kaniyang mga kamay sa magkabila kong balikat. Kahit na kalag siya, kaya niya pa rin akong hawakan! Choya!

"Mabuti naman at nagising ka na. Kailangan mo nang gisingin ang mga kasamahan mo. Umalis na kayo rito sa lalong madaling panahon, hangga't kasalukuyan pang tulog ang aming hari," panuto niya, gaya ng sabi sa 'kin ni Mounir.

Napalunok ako. "Maaari ba 'kong magtanong kung ilang araw na kami rito?" pagsaboy ko ng kuwestiyon saka alanganing ininat ang mga labi.

"Dalawang araw na kayong nahahalina sa mga ginto rito," tahasan niyang tugon na ikinalaglag ng aking panga.

"D-Dalawang araw?" 'di makapaniwalang wika ko.

Tumango-tango lang ang dating pinuno ng Porras.

Nagtiim ang bagang ko. Mabagal ang pag-usad namin sa 'ming misyon dahil sa lintik na kahibangang 'to. Buwisit ka, Olin!

"Kailangan n'yo nang magmadali," paalala ni Haring Kalak. "Matagal matulog ang aming hari—aabot ng limang araw—subalit kapag nagising naman siya ay buong araw niyang susuyurin ang gingharian ng Escalwa. At kapag nakita niya kayong lahat dito sa hardin ay tiyak na tataniman niya kayo ng karamdaman."

Tatanungin ko pa sana siya kung ano ang ibig niyang sabihin ngunit bigla na lang siyang naglaho na parang bula.

Tataniman ng sakit? Ano'ng mayro'n sa pinuno nila?