Ο Προφήτης του θανάτου

31.

Ο μικρός, καθόταν στον καναπέ και κούναγε τα πόδια του που δεν μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το πάτωμα. Είχε κλείσει τα μάτια του για να μπορεί να συγκεντρωθεί. Έβλεπε πολλές φορές τον πατέρα του να το κάνει όταν ήθελε να σκεφτεί ή να λύσει κάποιο πρόβλημα, ακόμα και μαθηματικό καθώς τον βοηθούσε με τα μαθήματα του, και πίστευε, πως αυτό θα τον βοηθούσε να μην ξεχάσει αυτά που του είχε πει ο άγνωστος άντρας πριν βγει από την πόρτα. Η μητέρα του θα ερχόταν σε λίγο, και δεν ήθελε να απογοητεύσει κανέναν. Κυρίως τον άγνωστο άντρα που αν και έμοιαζε τρομακτικός, αυτός δεν τρόμαξε καθόλου. Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα. Η μητέρα του είχε έρθει. Έτρεξε προς τα εκεί για να την προλάβει πριν μπει στην κουζίνα όπου δεν τον άφηνε να μπει όταν αυτή είχε δουλειά.

-Μαμά, ο προφήτης χάθηκε, ο Ηλίας, της είπε και από το άγχος και τον ενθουσιασμό αυτά που είπε δεν έβγαλαν νόημα.

Η μητέρα του χαμογέλασε και άφησε τις σακούλες με τα ψώνια στο πάτωμα, γονάτισε μπροστά στον γιο της και έφερε το χέρι της στον ώμο του.

-Τι σου έχω πει, του είπε προσποιούμενη την αυστηρή, ότι πρώτα σκέφτεσαι και μετά μιλάς.

Ο μικρός έσκυψε το κεφάλι.

-Συγνώμη, αλλά τόση ώρα αυτό σκέφτομαι, δικαιολογήθηκε.

-Τι σκεφτόσουν; τον ρώτησε και τον κοίταξε όπως μόνο μια μάνα θα μπορούσε.

-Αυτό που είπε ο άντρας στον διάδρομο, της είπε και έδειξε προς την πόρτα που οδηγούσε στον διάδρομο.

Η μητέρα του συνοφρυώθηκε και κοίταξε προς την πόρτα. Ήταν σίγουρη πως την είχε κλειδώσει πριν φύγει για αυτόν τον λόγο κιόλας, για να μην βγαίνει ο μικρός έξω.

-Και τι σου είπε; τον ρώτησε πριν του κάνει παρατήρηση για το γεγονός πως την παράκουσε.

Ο μικρός έκλεισε τα μάτια, τα έσφιξε τόσο δυνατά που το πρόσωπο του κοκκίνισε ενώ τα δόντια του ήταν έτοιμα να σχίσουν τα χείλη του.

-Είπε, πως ο προφήτης εξαφανίστηκε, σαν τον προφήτη Ηλία, της είπε και χαμογέλασε καθώς κατάφερε να θυμηθεί τα πάντα.

Η μητέρα του σηκώθηκε όρθια και κοίταξε γύρω της. Ύστερα, έστειλε τον μικρό στο δωμάτιο του και πήγε προς την πόρτα. Ήταν ξεκλείδωτη. Είχε ξεχάσει να την κλειδώσει, αλλά σκέφτηκε πως πιθανότατα να ήταν και θέλημα μιας ανώτερης δύναμης. Ύστερα πήρε το κινητό της. Στο blog που ήταν μέλος, θα γινόταν χαμός με αυτά που είχε να τους πει.