Ο Προφήτης του θανάτου

27.

'Αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαι Προφήτης, γιατί ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται με τα όνειρα και ευχαριστώ όσους μου στέλνετε διάφορους τρόπους αναζήτησης. Στο προηγούμενο μήνυμα, έλεγα πως πιθανότατα η Αστυνομία ψάχνει για αποδιοπομπαίο τράγο και σήμερα το πρωί επιβεβαιώθηκα. Πολύ πιθανόν, να μάθατε πως επισκέφτηκα τους δύο Αστυνόμους, ο Θεός να τους κάνει, που έχουν αναλάβει την υπόθεση. Τι θα πει δεν με είδατε; Φυσικά δεν με είδατε, αφού με μετέφεραν κρυφά. Τον λόγο δεν τον ξέρω, αλλά ξέρω ένα πράγμα. Αν δεν έφευγα από κει μέσα με όρθιο το ανάστημα μου, υπήρχε περίπτωση να μην με βλέπατε ξανά. Ναι καλά διαβάσατε, θα με εξαφάνιζαν. Την πρώτη φορά δεν το έκανα, ενεργήσατε αυτοβούλως και σας ευχαριστώ για αυτό. Τώρα όμως, σας ζητάω να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε ενάντια στο θηρίο που θέλει να μας εξαφανίσει.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τον Προφήτη σας.'

Έκλεισε τον υπολογιστή. Δεν χρειαζόταν να δει τι θα γίνει. Ήξερε, ήξερε πως σε λίγη ώρα, ο δρόμος θα γέμιζε από κόσμο που θα φώναζε συνθήματα υπέρ του και θατασσόταν κατά της Αστυνομίας. Είχε αιφνιδιαστεί από την κίνηση αυτή των δύο Αστυνόμων, αλλά κατάφερε να βγει νικητής. Τώρα, ήταν η δική σειρά να χτυπήσει, και θα το έκανε με εκκωφαντικό τρόπο.

Το τηλέφωνο του σπιτιού του χτύπησε. Συνοφρυώθηκε γιατί είχε ξεχάσει πως είχε σταθερό τηλέφωνο καθώς δεν το είχε χρησιμοποιήσει ποτέ, και όταν αυτό χτύπαγε, συνήθως ήταν για διάφορες προσφορές ή για διάφορα χρέη. Βγήκε από το δωμάτιο και πήγε προς την πόρτα του σπιτιού. Δίπλα από αυτήν και πάνω σε ένα καφέ ξύλινο τραπεζάκι, ήταν το τηλέφωνο. Βρήκε τον έναν Αστυνομικό να στέκεται πάνω από το τηλέφωνο και να το κοιτάει σαν να μην είχε δει ποτέ στην ζωή του τηλέφωνο. Παρατηρώντας τον για λίγο και ξέροντας τον με αυτά που είχαν συζητήσει, ο Πέτρος κατάλαβε πως πιθανότατα να ήταν όντως η πρώτη φορά που έβλεπε σταθερό τηλέφωνο.

-Έτσι επικοινωνούσαμε παλιά, του είπε χαμογελώντας, με τον Αστυνομικό να ανταποδίδει το χαμόγελο.

Ο Αριθμός ήταν κινητού, αλλά έτσι και αλλιώς είχε πάρει απόφαση να το σηκώσει.

-Είμαι ο Γιώργος Ευθυμίου, και σου τηλεφωνώ από την εφημερίδα του πολίτη, άκουσε μια νεανική φωνή να του λέει, θα μπορούσα να σε απασχολήσω για λίγο;

Ο Πέτρος χαμογέλασε και πήρε το σταθερό τηλέφωνο στο δωμάτιο, αφού σταθερό ήταν η ονομασία στην καθομιλουμένη αλλά το συγκεκριμένο ήταν ασύρματο.