Ο Προφήτης του θανάτου

23.

Από πείσμα και μόνο, αφού έτεινε να του γίνει συνήθεια, έκατσε με την πλάτη στο παράθυρο κοιτώντας το γραφείο του. Έγειρε ελαφρά το κεφάλι του προς τα αριστερά όταν παρατήρησε πως το γραφείο του έμοιαζε να είναι μικρότερο από ότι νόμιζε. Ίσως να έφταιγε και το άπλετο φως που έμπαινε, καθώς η μέρα φαινόταν πως θα ήταν ηλιόλουστη. Ύστερα από αρκετή ώρα σκέψεων και σεναρίων, αποφάσισε πως ίσως να έφταιγε και το τραπέζι που ήταν στην μέση του δωματίου με τις τρεις καρέκλες, και την μια κατειλημμένη, από την Αστυνόμο Μπακοπούλου που ήταν κρυμμένη πίσω από την οθόνη του υπολογιστή της.

Από την ώρα που είχαν επιστρέψει στο γραφείο και ύστερα, από τα μισόλογα που του είπε, είχε πέσει με τα μούτρα στην μελέτη διαφόρων άρθρων, που ο Αστυνόμος δεν μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει. Αυτός απλά περίμενε πότε θα είχαν την άδεια των γιατρών ώστε να μιλήσουν στην κοπέλα που είχε σωθεί από την επίθεση του δολοφόνου. Έπιασε τον εαυτό του να νιώθει μέσα του την αισιοδοξία να μεγαλώνει με την ώρα, καθώς έβλεπε πως η Αστυνόμος είχε δώσει άλλη οπτική στην υπόθεση, ενώ ήταν ικανή να σκεφτεί έξω από το κουτί, αν μπορούσες να εκφραστείς έτσι για τα άτομα που σκεφτόντουσαν λίγο διαφορετικά. Κούνησε το κεφάλι του όταν σκέφτηκε πως αυτός δεν είχε δώσει αρκετή σημασία στα όνειρα. Αν ο Παπαδιαμάντης ήταν ο δολοφόνος, τότε αν ήθελε να παίξει μαζί τους θα έκρυβε στοιχεία μέσα σε αυτά. Παρότι ήταν καιρό στο σώμα, και κυρίως στο τμήμα των ανθρωποκτονιών, είχε χειριστεί την υπόθεση με λιγότερη προσοχή από ότι θα άρμοζε στην εμπειρία του. Ο Αρχηγός, σαν πιο έμπειρος, ήξερε γιατί του έλεγε πως αν χρειαστεί βοήθεια να το ζητήσει. Στην ουσία δεν του έδινε άλλη μια επιλογή, αλλά βοήθεια για να συνεχίσει.

Η Αστυνόμος ανακάθισε στην καρέκλα της καθώς την πόνεσε η μέση της από τον τρόπο που καθόταν. Ο Αστυνόμος βρήκε την ευκαιρία να σηκωθεί και να πάει προς το μέρος της.

-Τι ψάχνεις; την ρώτησε και στάθηκε μπροστά της, ενώ με έκπληξη είδε πως φορούσε γυαλιά.

Η Αστυνόμος Μπακοπούλου σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε μέσα από τα γυαλιά με τον κοκάλινο σκελετό. Τα σκούρα μάτια της φαινόντουσαν μέσα από την αντανάκλαση που έκανε η οθόνη του υπολογιστή στα γυαλιά της.

-Ψάχνω για τα όνειρα, του απάντησε αυτή.

Ο Αστυνόμος χαμογέλασε.

-Με τον ονειροκρίτη θα λύσεις την υπόθεση.

Γέλασε σαρκαστικά με το αστείο του. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω του. Αυτός έκανε ένα βήμα πίσω και σοβάρεψε χαμηλώνοντας το βλέμμα του.