Ο Προφήτης του θανάτου

2.

Παραδόξως ήταν μια ήσυχη ημέρα, πόσο πιο καλά να έκλεινε η βδομάδα του, με μια ήσυχη ημέρα, τόσο ήσυχη που του επέτρεψε να κανονίσει για μπύρες καθώς δούλευε.

Η σειρά ήταν η ίδια, μόνο που αυτήν την φορά έφτιαξε καφέ σε μικρότερο ποτήρι για να προλάβει να είναι έτοιμος στις εννιά για την έξοδο του. Μια έξοδος που εξελίχθηκε όπως την περίμενε. Άφθονη μπύρα, συζητήσεις για δουλειά ή αθλητικά με τους φίλους και με μικρές διακοπές για να θαυμάσουν κάποια κοπέλα που έμπαινε μέσα στο μαγαζί. Για έναν περίεργο λόγο όμως ο Πέτρος κάθε φορά που έβλεπε μια κοπέλα σκεφτόταν την κοπέλα που είχε δει στο όνειρο του ενώ σε κάποιο σημείο της βραδιάς δεν δίστασε να ρωτήσει τους φίλους του αν είχαν ακούσει τίποτα για την δολοφονία που είχε γίνει στις παρυφές του βουνού. Κανείς δεν ήξερε τίποτα, σε όλους φάνηκε περίεργο που τον άκουσαν να ξεκινάει συζήτηση για ένα τέτοιο θέμα. Η συζήτηση κόπηκε αμέσως καθώς μια νέα προσθήκη είχε γίνει στο τραπέζι και έπρεπε να πει και αυτός πως πέρασε την βδομάδα που έφυγε.

Γύρισε στο σπίτι λίγο πριν τα μεσάνυχτα, δεν νύσταζε, είχε όρεξη να πιει άλλη μια μπύρα. Άνοιξε το ψυγείο και πήρε μια, έκατσε στην πολυθρόνα και άνοιξε τον υπολογιστή που ήταν μπροστά του. Άνοιξε την μπύρα την ώρα που φορούσε τα ακουστικά του, έβαλε μουσική, ήπιε λίγο από την μπύρα του και έκατσε αναπαυτικά.

Ένιωσε το πρόσωπο του υγρό, σήκωσε το χέρι του και άγγιξε τα μαλλιά του, ήταν και αυτά υγρά. Κοίταξε ψηλά, έβρεχε. Πως είχε βρεθεί έξω; Κοίταξε γύρω του, η καρδιά του ήταν έτοιμη να βγει μέσα από τον θώρακα του. Συμβαίνει πάλι; αναρωτήθηκε. Προσπάθησε να καταλάβει που βρισκόταν, το σκοτάδι επικρατούσε παντού γύρω του, μόνο που αυτήν την φορά δεν υπήρχα δέντρα γύρω του. Άκουγε μόνο την βροχή που έπεφτε πάνω στο χώμα, πήγε να κάνει ένα βήμα αλλά δεν τα κατάφερε, τα ποδιά του αρνούνταν να τον υπακούσουν. Μια αστραπή φώτισε τα πάντα γύρω του, ίσα που πρόλαβε να δει μια κοπέλα με κόκκινο παλτό να τρέχει προς το μέρος του. Ήθελε να φωνάξει, να τις δώσει κουράγιο ώστε να τα καταφέρει και να βρεθεί δίπλα του ώστε να την βοηθήσει, ή να βοηθήσει αυτή αυτόν, δεν ήξερε τι γινόταν. Ίσως να κινδύνευε αυτός και η κοπέλα να έτρεχε για να τον σώσει. Κοίταξε γύρω του, απόλυτο σκοτάδι. Γύρισε πάλι προς το μέρος που είχε δει την κοπέλα. Μια δεύτερη αστραπή τον έφερε αντιμέτωπο με το παγωμένο βλέμμα της κοπέλας που τον κοιτούσε ελάχιστα βήματα πιο πέρα από αυτόν, πήγε να της μιλήσει αλλά δεν το έκανε όταν είδε την κόκκινη γραμμή στο σημείο του λαιμού της, ύστερα από λίγο αίμα μπερδεμένο με την βροχή άρχισε να λερώνει το λευκό πουκάμισο που φορούσε η κοπέλα μέσα από το κόκκινο παλτό ενώ ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της ένα δάκρυ που μόνο αυτός μπορούσε να δει. Όλα σκοτείνιασαν ενώ δευτερόλεπτα μετά ένα δυνατό φως τον τύφλωσε, έκλεισε τα μάτια του και όταν τα άνοιξε ξανά, είδε πως το φως της ημέρας έμπαινε από το παράθυρο όπου είχε ξεχάσει να κλείσει τα παντζούρια. Ανακάθισε στην πολυθρόνα και προσπάθησε να συνέλθει, το κορμί του πονούσε από την άβολη πολυθρόνα ενώ για άλλη μια φορά τον είχε πάρει ο ύπνος με τα ρούχα. Έβγαλε τα ακουστικά από τα πονεμένα του αυτιά, λόγο της πίεσης των ακουστικών, προσπάθησε να συνηθίσει το βουητό αφού η μουσική δεν είχε σταματήσει να παίζει. Βρίζοντας τα μεγάλα playlist που είχε φτιάξει προσπάθησε να καταλάβει τι ήταν πάλι αυτό που είχε δει, όπως και το προηγούμενο όνειρο και αυτό είχε χαραχτεί στο μυαλό του. Έτριψε τα μάτια του και πέρασε το χέρι του πάνω από το μαλλί του.