Ο Προφήτης του θανάτου

9.

Είχε πολύ δουλειά μπροστά του , και το ήξερε πολύ καλά. Για αυτό το λόγο, ήταν από νωρίς στο γραφείο του μαζί με τον βοηθό του και έπαιρναν την υπόθεση στην κυριολεξία από την αρχή. Ξεκίνησαν με τα πρώτα στοιχεία που είχαν συλλέξει από τον πρώτο τόπο εγκλήματος. Τα είχαν απλώσει πάνω σε ένα παλιό τραπέζι που είχαν φέρει από την αποθήκη, καθώς μόνο ο Αρχηγός είχε το δικαίωμα, και τον χώρο, να έχει τραπέζι μέσα στο γραφείο του, και τις μελετούσαν σαν να τις έβλεπαν πρώτη φορά.

-Λέω να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, είπε ο βοηθός του, μιας και ο Παπαδιαμάντης δεν υπάρχει πια.

Ο Αστυνόμος Πανόπουλος , κούνησε το κεφάλι του με αμφιλεγόμενο τρόπο, χωρίς να το θέλει, ασυναίσθητα , αφού η περίπτωση Παπαδιαμάντη δεν είχε φύγει οριστικά από το κεφάλι του. Το θεωρούσε επιστημονική φαντασία να μην έχει καμία ανάμειξη, έστω συνεργεία, στους φόνους. Χθες αργά το βράδυ, πάντα τότε είχε ήρεμο μυαλό για να πάρει σοβαρές αποφάσεις, κάτι που τον έκανε να αργεί στο να πάρει κάποιες αποφάσεις, κατάλαβε πως είχε να κάνει με έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο. Μια αρρωστημένη ιδιοφυία και δεν θα τον άφηνε να νικήσει τόσο εύκολα . Το μόνο που είχε να κάνει , ήταν να περιμένει το λάθος του.

-Έχει τελειώσει ο Παπαδιαμάντης, έτσι; τον διέκοψε από τις σκέψεις του ο βοηθός του που έβλεπε ότι κάπου αλλού έτρεχε ο νους του.

-Ναι, φυσικά, απάντησε ο Αστυνόμος Πανόπουλος και γέλασε.

Ο βοηθός του ακούμπησε τα χέρια του στο τραπέζι που έτριξε υπό το βάρος του , κάτι που τον έκανε να τραβηχτεί αμέσως.

-Οπότε, είπε τελικά, από το πρώτο φόνο κρατάμε το τσαπατσούλικο, αν μου επιτρέπετε.

Ο Αστυνόμος έγνεψε πως όχι.

- Το απρόσεκτο, διόρθωσε τον εαυτό του, κόψιμο στον λαιμό της κοπέλας αλλά και τα μηδενικά στοιχεία που θα μπορούσε να είχε αφήσει πίσω του ο δολοφόνος.

Έκανε μια παύση.

-Ο δολοφόνος, έδωσε περισσότερο βάση ώστε να προστατευτεί από τυχόν απροσεξίες , παρά για τον τρόπο που θα εκτελούσε το θύμα, συμπέρανε και κοίταξε τον Αστυνόμο που στεκόταν λίγο πίσω και χαμογελούσε.

-Ακριβώς, Άγγελε. Πιθανότατα να είχε αποφασίσει για το ποιο όπλο θα χρησιμοποιούσε , αλλά δεν ήξερε πως να το κάνει . Έμεινε για λίγο σκεπτικός . Τα χτυπήματα δεν ήταν θανατηφόρα, τουλάχιστον τα πρώτα, ίσως για αυτό το θύμα να μπορούσε να φωνάξει.