Ο Προφήτης του θανάτου

25.

-Έψαχνα να βρω την οικογενειακή κατάσταση του Παπαδιαμάντη, τους εξήγησε. Είναι μοναχοπαίδι και οι γονείς του τώρα ζούνε στην επαρχία. Από την επικοινωνία που είχα μαζί τους, κατάλαβα πως δεν τα πάνε καλά. Συγκεκριμένα, έψαξε στο σημειωματάριο του, η μητέρα του είπε ότι δεν θα της έκανε εντύπωση αν τους φόνους τους είχε κάνει αυτός.

-Γιατί το είπε αυτό; Είχε δείξει σημάδια και στο παρελθόν; τον ρώτησε ο Αστυνόμος Πανόπουλος.

-Αυτό την ρώτησα και εγώ, είπε χαμογελώντας ο Άγγελος, αλλά αρνήθηκε να μιλήσει. Είπε ότι ήταν σφραγισμένα αυτά.

-Σφραγισμένα; απόρησε η Αστυνόμος Μπακοπούλου που προτιμούσε να μην μιλάει πολύ μπροστά στον Άγγελο, γιατί της φαινόταν ότι δεν χαιρόταν που ήταν και αυτή εκεί.

-Αυτόν ακριβώς τον όρο χρησιμοποίησε, αποκρίθηκε κοιτώντας την, και εγώ σκέφτηκα, τι μπορεί να είναι σφραγισμένο;

-Ένας φάκελος, πετάχτηκε ο Αστυνόμος Πανόπουλος και έκατσε καλύτερα στην καρέκλα του. Τα πράγματα είχαν πάρει άλλη τροπή με μεγάλη ταχύτητα, και ήθελε να ήταν πολύ προσεκτικός στην λήψη νέων πληροφοριών.

-Ακριβώς. Αυτά τα αποτελέσματα περίμενα, κοίταξε ασυναίσθητα το ρολόι του, από τις τρεις το μεσημέρι.

-Και; τον ρώτησε ανυπόμονα ο Αστυνόμος Πανόπουλος και άρχισε να κουνάει νευρικά το πόδι του.

-Δεν μου επέτρεψαν να τον πάρω, αλλά μου πρότειναν να μιλήσω με τον γιατρό του. είπε και άπλωσε το χέρι προς τον Αστυνόμο που ήταν έτοιμος να τον διακόψει. Αλλά η ώρα είχε περάσει και ο υπάλληλος ήθελε να πάει σπίτι του, μου υποσχέθηκε τουλάχιστον πως θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει.

Οι δύο Αστυνόμοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, σχεδόν χαμογέλαγαν. Ίσως είχαν βρει κάτι, που με αύτο να μπορούσαν να χτυπήσουν το γερό οικοδόμημα που είχε χτίσει ο Παπαδιαμάντης γύρω του. Από την άλλη, ο Άγγελος που δεν περίμενε πως θα του έδιναν τα εύσημα για την δουλειά που έκανε, σηκώθηκε για να φύγει.

-Που πας; τον ρώτησε χαμογελώντας ο Αστυνόμος Πανόπουλος.

Ο Άγγελος γύρισε και τον κοίταξε παραξενεμένος.

-Πάρε εδώ, του έδωσε λεφτά. Πήγαινε πάρε κάτι να φάμε να πιούμε και έλα. Έχουμε δουλειά.

Πήρε τα λεφτά και με αργές κινήσεις πήγε προς την πόρτα.

-Και που είσαι, του είπε πάλι ο Αστυνόμος, έκανες περίφημη δουλειά σήμερα.