Ο Προφήτης του θανάτου

21.

Ο Πέτρος χαμογέλασε, δεν ήθελε να χαλάσει άλλη ενέργεια με τα καμώματα του φίλου του, γιατί ήξερε πως κάποια στιγμή θα τα βρούνε, αλλά και γιατί εμπιστευόταν την φωνή μέσα του που έλεγε πως θα το φάει το κεφάλι του ο Κώστας, πάντα έτσι γινόταν άλλωστε.

Από μακριά το επιβλητικό μέγαρο της Αστυνομίας, έμοιαζε με έναν σκοτεινό γίγαντα. Έναν γίγαντα, που κοιμόταν υπό τους ήχους της νυχτερινής Αθήνας, που περίμενε να έρθει το πρωί για να φιλοξενήσει για άλλη μια φορά, όλους αυτούς που εργάζονταν στα σωθικά του. Ξαφνικά, στον σκοτεινό όγκο άναψε ένα φως, σαν κάτι να τον ενόχλησε και να είχε ανοίξει το ένα του μάτι. Κατάλαβε πως από μέσα του δεν είχαν φύγει όλοι. Κάποιοι, είχαν αποφασίσει πως δεν θα κοιμόταν αυτό το βράδυ.

Ο Αστυνόμος Πανόπουλος, σωριάστηκε από την κούραση στην καρέκλα του ενώ η Αστυνόμος Μπακοπούλου πήγε στην καρέκλα που ήταν μπροστά από το τραπέζι, στο κέντρο του δωματίου. Ήταν μια κουραστική ημέρα, με επισκέψεις στους υπόπτους, επισκέψεις στα μέρη όπου έγιναν οι δολοφονίες και μια ακυρωμένη επίσκεψη καθώς η κοπέλα που της επιτέθηκε ο δολοφόνος είχε ξυπνήσει, αλλά δεν ήταν σε θέση ακόμα να συναντήσει τους Αστυνομικούς. Έπρεπε πρώτα, να χωνέψει το γεγονός πως για το υπόλοιπο της ζωής της, θα είχε ένα άσχημο σημάδι στον λαιμό, ενώ κατά ένα μεγάλο ποσοστό, σύμφωνα με τους γιατρούς, δεν θα μπορούσε να μιλήσει ξανά.

-Λοιπόν, τι έχεις να πεις; την ρώτησε ο Αστυνόμος Πανόπουλος αφού είχαν πάρει τις ανάσες που χρειάζονταν.

Η Αστυνόμος Μπακοπούλου, γύρισε και τον κοίταξε σαν να μην είχε παρατηρήσει πως δεν ήταν μόνη στο δωμάτιο. Είχε χάσει την επαφή με το περιβάλλον, καθώς έβαζε τις σκέψεις της σε μια σειρά.

- Το θεωρώ δύσκολο να είναι δουλειά ενός ανθρώπου όλο αυτό, του απάντησε όταν ήρθε σε επαφή με το περιβάλλον. Θεωρώ, πως και οι δύο έχουν κάνει τους φόνους για να δίνουν ο ένας άλλοθι στον άλλον και απλά τώρα μαλώνουν γιατί κάπου διαφώνησαν.

-Είναι ένα πιθανό σενάριο, συμφώνησε ο Αστυνόμος.

-Είναι το μοναδικό σενάριο, τον διόρθωσε αυτή.

-Θα ήταν εφιαλτικό αν αποδεικνυόταν πως δεν είναι αυτοί οι δολοφόνοι, αποκρίθηκε ο Αστυνόμος που φαινόταν περισσότερο να μιλάει στον εαυτό του παρά στην Αστυνόμο Μπακοπούλου. Θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή με μηδενικά στοιχεία.

Η Αστυνόμος, άρχισε να επεξεργάζεται τις φωτογραφίες που ήταν πάνω στο τραπέζι. Νωρίτερα εκείνη την μέρα, ο βοηθός του Αστυνόμου, που είχε παρατηρήσει πως την κοίταγε περίεργα, είχε εκτυπώσει τις φωτογραφίες από το σπίτι του Παπαδιαμάντη και τις είχε αφήσει εκεί.