CHAPTER 17

185 8 0
                                    


Sabay kaming lumakad patungo sa parke. Tahimik lang ako pero panay ngiti, akala mo may nakakatawa. Hinihintay ko lang naman siya magsalita. Sa mukha pa lang niya ngayon, mukhang may gusto siyang sabihin.

Hindi ko to tantanan hangga't maririnig ko ang gusto kong marinig. Mahal ko siya pero nagkamali rin siya kanina. Gusto kong aminin niya ito at 
matuto siya sa kanyang mga sinabi.

Masakit naman yun, lalo na kila Kesior. Alam kong tinanggap nila si Hailes, pero tinawag lang niya sila na walang ambag? Sus, kapag ako sasabihan niyan ni Stella sasabunutan ko yung hanggang bawiin niya ang kanyang mga sinabi.

Mahalaga ang pagkakaibigan at alam kong alam ito ni Hailes. Marami silang pinagdaanan na magkaibigan, e. Kapag kaibigan mo kasi, lahat ng mga desisyon mo sa buhay nandoon sila para suportahan ka o itama ang iyong mga pagkakamali. At alam kong, ganito ang relasyon nilang apat. Sa kanina pa lang na ginawa nila Kesior para sa kanya, alam kong matatag ang pagkakaibigan nila.

Sana mapagtanto niya naman ito at bawiin niya ang mga salita niya. Kahit ako nga nasaktan sa sinabi niya.

"Hey," I looked at him and he looked back. I saw him sighed before we stopped in a pedestrian lane.

I smiled, reassuring him. Nakita kong nailang pa siya medyo at umiwas ng tingin. That's when I felt he's nervous. Tumingin siya ulit sa akin at ngumuso pa.

"I-Im.. sorry."

"What?" I acted like I didn't hear anything from him. I leaned closer and place my hand on the back of my ear. "Hindi kita marinig, Rafael."

"Please stop, that name is irritating." I chuckled as he rolled his eyes.

"Call me Hailes, Mau."

"Okay, Hailes." I nodded before we walked pass by the pedestrian lane to go to the another road.

"Ano nga gusto mong sabihin?"

I heard him sigh in return. Hailes stopped so I also halted my feet. He faced me and I also did.

"I'm sorry, Maurie.. I'm sorry sa mga sinabi ko kanina... I know it was foolish of me to blurt out something like that to all of you. I just got caught by my anger."

"I really don't mean to hurt your feelings. Everyone's feelings. I never questioned the new friendship us nine created and I am beyond thankful that I met you, Mau." He stopped midway to his sentences.

My lips parted. I was speechless. I just kept on staring at him as he looks away. Ano kinain nito?

"I'm so thankful that I am ready to correct whatever mistakes I did that made you ignore me. Please, forgive me. Hindi ko kayang mawalan ng mga kaibigan pa, now that I don't think my friends would even talk to me after what happened." He pled, staring at me.

"I-Im also sorry for.... uh- I, uh...For kissing you that night! I know I was wrong because In the first place, I didn't asked for your permission! I'm really sorry." He shut his eyes and sighed. Mukhang problemado? Nagustuhan ko pa nga.

"Please forgive me? I really treasure what we have right now. I will do everything for you to forgive me."

I don't what to feel. My heartbeat was increasing. Should I be thankful as well? Na hanggang friends lang pala kami? Wala talaga? Yun lang ang nakikita niya sa akin sa loob ng dalawang buwan? Hindi ba niya ako nahalata? I thought... I though that kiss had a meaning. That night he told me... he loved me.

I bit my lip before looking away. Malamang Hevrea, kaibigan ka lang ano ba? Hindi pa tayo sa exciting part kaya huwag kang sumuko dahil sinabi niyang friends lang kayo. Wala siyang sinabing hanggang friends... Magbabago rin yan, tiwala lang!

Treasure My Heart Where stories live. Discover now