[Zawgyi]
"ရိေပၚရာ ကိုယ္ေျပာပါတယ္
ဒီတိုင္းကိတ္တစ္လုံးဝယ္ၿပီး အေဆာင္မွာပဲစားၾကရေအာင္ပါဆိုတာကို"
ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚကိုအျပစ္တင္တာမဟုတ္ဘဲ ထပ္ၿပီး စိတ္ရႈပ္မခံေစခ်င္ေတာ့လို႔ပဲျဖစ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔လိုထူးျခားတဲ့ေန႔ရက္ မ်ိဳးမွာေပါ့။ ဘာအစီအစဥ္ေတြဆြဲထားမွန္းမသိတဲ့ရိေပၚက အပန္းေျဖစခန္းရွိတဲ့ေတာင္တက္စခန္းဆီေခၚလာတယ္။
ဒါေပမဲ့ေတာင္ေျခအေရာက္ မွာပဲ တစ္ခ်ိန္လုံးတက္ႂကြခဲ့တဲ့ရိေပၚက ခ်က္ခ်င္းႀကီးမႈိင္က်သြားတယ္။
အေၾကာင္းအရင္းကိုမေျပာေသးေပမဲ့ ရိေပၚရဲ႕စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္က အေဆာင္ကိုသာျပန္ဖို႔နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာျဖတ္သန္းဖို႔ေျပာတယ္။
"ရိေပၚ...ကိုယ္ စားလို႔ေကာင္းတဲ့ ကိတ္..."
"ေကာ...ပုံမွန္ဆို ဒီေတာင္ေျခမွာ ေစ့စပ္လက္စြပ္လုပ္ေပးတဲ့ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္"
ရိေပၚရဲ႕တည္ၾကည္ေလးနက္ မႈနဲ႔ေစ့စပ္လက္စြပ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ဟာ ႏွလုံးသားေလး တုန္ခါသြားတာကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။
"ေစ့စပ္လက္စြပ္လား"
"အင္း"
"..."
ရိေပၚရဲ႕ မ႐ႊင္ပ်ေတာ့တဲ့ဘမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္မွာ အလ်င္အျမန္တျခားနည္းစဥ္းစားရေတာ့တယ္။
"ဒီလိုလုပ္...ေကာတို႔ ၿမိဳ႕ထဲက အေကာင္းဆုံးဆိုင္မွာ လက္စြပ္သြားလုပ္ၾကမယ္ေလ"
"ေကာ သိလား...ကြၽန္ေတာ္ဒီအထိေကာကိုေခၚလာခဲ့တဲ့အဓိက အခ်က္ကို"
ေရွာင္းက်န႔္က ေခါင္းခါျပတယ္။
"ဒီေတာင္ေျခက အန္တီႀကီး လက္စြပ္က သာမန္မဟုတ္ဘူး...တဲ့"
"ေဈးႀကီးလို႔လား...ဒါမွမဟုတ္ အကန႔္အသတ္နဲ႔ထုတ္တာလား"
"...သူက...သူက....ဒီေတာင္ေပၚက အခ်စ္ သေကၤတအ႐ြက္အခက္ေတြကို လက္စြပ္ထဲထည့္ၿပီး ပုံေဖာ္တာ...တဲ့"
"...."
"ၿပီးေတာ့..."
ရိေပၚက သူ႔စကားေတြကို ေရွာင္းက်န႔္ျပက္ရယ္ျပဳမွာလည္း စိုးရိမ္ပါတယ္။
