[ Zawgyi ]
အခန္းတံခါးဝေရာက္တဲ့အထိ ရိေပၚကေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကိုမလႊတ္ေပးသလို ေ႐ွာင္းက်န္႔ကလည္းလႊတ္ေပးဖို႔မေျပာမိဘူး။
လြတ္ေနတဲ့လက္တစ္ဖက္နဲ႔ပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔က တံခါးပတ္စ္ကုဒ္ကို႐ိုက္မလို႔ျပင္လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ တံခါးဆီလွမ္းမဲ့လက္ေတြက မဝံ့မရဲေနာက္ကိုျပန္ဆုတ္သြားတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ရိေပၚမ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္တယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုခက္ဖြဖြကိုက္ၿပီး ေတြေဝေနမိတယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ႏႈတ္ခမ္းကိုက္လိုက္တာကိုရိေပၚက ေသခ်ာေပါက္ျမင္လိုက္တယ္။ ရိေပၚက သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကေလးကိုဖိညႇစ္မိသြားတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟင္..."
"ဘာျဖစ္လို႔ အခန္းတံခါးမဖြင့္ေသးတာလဲ"
"အာ..."
"ကြၽန္ေတာ္႐ွိေနလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး...ဟို...ကိုယ္ ပတ္စ္ကုဒ္မေျပာင္းရေသးလို႔"
"..."
ရိေပၚက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခါ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ ရိေပၚလက္ထဲကသူ႔လက္တစ္ဖက္ကို႐ုန္းထြက္ဖို႔လုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့အရာမထင္ခဲ့ဘူး။ ရိေပၚရဲ႕လက္ဖဝါးေတြဟာ သိပ္ႀကီးလြန္းတယ္။
"တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔...ကိုယ့္အတြက္က ဒီနံပါတ္ကမွတ္ရအလြယ္ဆံုးျဖစ္ေနတာရယ္ ေျပာင္းဖို႔ေမ့ေနတာရယ္ေၾကာင့္ပါ"
"..."
"ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ေျပာင္းလိုက္ပါ့မယ္"
"ထားလိုက္..."
"ဟင္..."
"ခင္ဗ်ားအတြက္လြယ္တယ္ဆို...?"
"အာ...အင္း။ အဲ့လိုလည္း အဆင္ေျပတယ္လား"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕အေမးမွာ ရိေပၚကေခါင္းကိုမဆိုင္းမတြညိတ္ျပတယ္။
