[ Zawgyi ]
'ခ်ီးပဲ! ေသမလိုအဲ့ေလာက္ ႏွိပ္ေနရတာလား'
အိပ္ေရးမဝေသးခင္ လူေခၚဘဲလ္ကို တဂြမ္ဂြမ္တီးေနတဲ့ အိမ္ေ႐ွ႕ကလူေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြအတင္းဖြင့္လို႔ စိတ္႐ႈပ္စြာ က်ိန္ဆဲမိတယ္။
"ဘာကိစၥလဲ"
တံခါးကို စိတ္မ႐ွည္စြာဆြဲဖြင့္လို႔ တိုတိုျပတ္ျပတ္ေမးလိုက္တယ္။
"ေမးမွေမးတတ္တယ္ ဝမ္ရိေပၚရယ္...မင္း ေလ့က်င့္ေရးမဆင္းတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီမို႔လို႔လဲကြာ"
"က်စ္...အိပ္ေရးမဝေသးဘူး လစ္ေတာ့"
"လစ္လို႔မရဘူး...မင္းဟိုက္ခြမ္းေကာ..."
"မလစ္လည္းေန"
ရိေပၚက အခန္းတံခါးကို အသံျမည္ေအာင္ေစာင့္ပိတ္သြားတယ္။ နားပူတာမႀကိဳက္လို႔ အဆင္ျမင့္တိုက္ခန္းေတြရဲ႕ နားအေအးဆံုးအထပ္ကိုယူထားတာ။ ဒီတိုက္ရဲ႕ ၂၇လႊာက လူသိပ္မ႐ွိဘူး။ ရိေပၚရဲ႕ ေဘးပတ္ပတ္လည္ဆို အခန္းလြတ္ေတြခ်ည္း။
ေသခ်ာေပါက္ကို ေအးေဆးေနခ်င္ပါတယ္ဆို တံခါးေပါက္ေ႐ွ႕ေရာက္ လာပြားေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာက တကယ့္႐ိုက္ေပါက္။
ရိေပၚက စိတ္မၾကည္ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေရခဲေသတာၱထဲက ေရတစ္ဗူးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ေသာက္လိုက္တယ္။ အိပ္ေနတဲ့အ႐ွိန္ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးဖို႔ပဲလုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
တကယ္ပဲ ရိေပၚ ေလ့က်င့္ေရးမဆင္းတာ ဂ်ာမနီကျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းကဆို တစ္ပတ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ စိတ္နဲ႔ အာရံုေတြက ေသခ်ာေပါက္ ဂ်ာမနီမွာက်န္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အဲ့ဒီလူအေၾကာင္းမေတြးခ်င္ေပမဲ့လည္း ရိေပၚရင္ဘတ္ထဲျပည့္ေနတာ အဲ့ဒီလူအေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ။
ဘာလို႔မ်ား ဒီေလာက္ထိ ရက္စက္ႏိုင္ရတာလဲ ဆိုတာသိခ်င္တယ္။
