Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 39

39 : Break-up

*****

"Ready kana ba?" Eloise ask me, umiling naman ako bilang sagot.

Paano ako magiging ready kung iiwan ko sya, after ghosting him for 5 days.

"Alam mo babe, naawa na ako sa kanya. I don't know bakit kailangan ’yon pa ang hiling nya." Eloise said then she sigh.

"Ako rin naman, kung pwede lang na buhay ko na lang ang kapalit just to be sure na hindi ko sya masasaktan." Aniya ko at sumandal na lamang sa headboard ng kama ko.

"Sir Damien, is fucking traitor." Bulong ni Eloise.

Ngumiti ako sa kanya ng malungkot. "I already known from the beginning. Ramdam ko kung sino ang traydor sa paligid ko." Makahulugang sabi ko.

Napabangon naman sya sa kama ko. "Then, bakit nag tiwala kapa rin?" Eloise ask me.

"Do you think i’m dumb? Syempre kapag sinabi ko na alam kong traydor sya, lalayo sya sa akin at iibahin nya ang plano nya. Or worst itatanggi nya, he can't manipulate a manipulative." I said and cross my hand.

"Basta, nasa likod lang ako ng puno mamaya ha. Fight, babe. Para rin naman sya ’tong gagawin mo." Eloise said and she tapped my shoulder.

I sigh ng umalis sya, i hug my pillow na may punda ng damit ni Vesillius. Hindi ko man nagawang umiyak sa kanya mismo, saksi naman ang damit nya sa luhang ibinuhos ko 5 days ago.

Autumn and Adalia hug me, parang sa ganong paraan ay ipinapakita nila sa akin na kaya ko. I smiled at them, dahil pagkatapos nito ay mag sisimula na ang kalbayaro ng mga buhay nila Damien.

Wait for me, fucker.

"Sure ba kayong hindi kayo pupunta sa korea? Mapapahamak lang kayo rito, Autumn, Adalia." Huling tanong ko sa kanila.

"Ate, magkakapatid tayo. Laban mo, laban din namin. Hindi ka namin hahayaan dito, we will fight. Kung mamatay kami, isasama kana namin." Autumn said at kinindatan pa ako.

Agad ko naman syang binatukan don.

"Buang." Bulong ko at sinuot na ang hoodie ko.

Sumakay na ako sa motor ko, i waved my hand to them bago paharurutin ang motor ko.

[ Vesillius. ] Pag-tawag ko sa kanya, habang nakasuot ng wireless earphone.

[ Baby? Ikaw nga, napatawag ka? Nag aalala na ako sayo. You didn't contact me, after our graduation. ] Basag ang boses na sabi nya.

Gusto kong umatras, matapos marinig ang boses nya. Parang gusto ko syang itakas, malayo sa pamilya nya. Malayo sa lahat.

[ Baby, na andyan ka pa ba? ] He said nakarinig pa ako ng kaluskos sa kabilang linya.

[ Baby, please c-c-can you speak? Namiss ko na. . . Yung boses mo. ] He said, bahagya pang pumiyok ang boses nya.

Pinaiyak ko na naman sya, bulong ko.

[ Meet me, kung saan mo ako dinala. Yung lagi nating pinupuntahan kapag kailangan natin takasan ang lahat. ] Yun lang ang sinabi ko at pinatay na ang tawag.

Napakapit ako sa puno ng maramdaman ko ang paglambot ng tuhod ko. Parang hindi ko kaya.

Napatingin ako sa gawi kung na saan si Eloise, she smiled at me and give me thumbs up.

Agad ko namang nakita ang sasakyan ni Vesillius, he's wearing my hoodie. Our couple hoodie.

"Love." Agad nya akong kinabig ng yakap.

"I miss you." He said habang nanatiling nakayakap sa akin.

Gusto ko rin namang gantihan ang yakap nya, pero hindi ko maaring gawin ’yon.

"Ayoko na." Bungad ko ng kumalas sya sa pagkakayakap sa akin.

"Anong ayaw mo na? Ayaw mo ba rito? Oo nga, love. Malamok dito sa sasakyan na lang tayo." Hinila nya ang kamay ko. Hinampas ko naman ’yon para mabitawan nya ako.

I stared at him coldly. "Let's break up, tapos na kitang gamitin." I said still no emotion.

Nakita kong nanubig ang mata nyang pinapakapaborito ko. "Hi--hindi magandang biro yan." He said still holding he's tears.

"I'm just using you, Vesillius. Hindi naman talaga kita minahal, at hinding-hindi kita mamahalin. I'm done with you, i'm done using you." I said, still staring at him coldly.

He smiled at me, dahan-dahang umagos ang luha non pababa sa kanyang mukha.

"Okay? Use me again. You can use me anytime you want.  Basta ’wag mo lang akong iiwan." He reach my hand pero umatras lamang ako.

"Nakakaawa ka, masyado kang nahulog sa patibong na ginawa ko. Mga Valentino nga naman, hindi mo man lang ba naisip na ginagamit lang kita?" I said ang mocking him.

Love, i'm sorry. Please, let me go. Habang maaga pa. Habang kaya ko pa.

"Wala akong pake kung naawa ka sa akin, just. . . Please don't leave me." He said at dahan-dahang lumuhod sa harapan ko.

"Use me anytime you want, ’wag mo lang akong iwan. Mahal na mahal kita." He said habang nanatiling nakaluhod sa akin.

Napikit ako dahil don, hindi ko naisip na kaya nya ’tong gawin para lang hindi ko sya iwan.

"I'm done using you, Vesillius. Kaya nga iiwan na kita kasi wala ka ng pakinabang." Matapang na aniya ko at hindi pa rin sya tinitignan.

"Stand up." Malamig na sabi ko.

Umiling naman sya, at niyakap lang ang tuhod ko.

"FUCK! I SAID STAND FUCKING UP." Sigaw ko, nagulat naman sya ron dahil hindi ko naman sya sinisigawan noon pa man.

Gumagalaw-galaw ang balikat nya, at may mahinang hikbi na kumawala ron. Dahan-dahang syang tumayo.

"Look at me." He said, he's voice was crack.

"Minahal mo ba ako? Kasi kung hindi, ano yung mga pinapakita mo sa akin. The way you give yourself to me, the way you said i love you to me. The way you show your love to me. Eh ano yung mga yon?" He said, pinipilit na hindi itaas ang boses sa akin.

Minahal kita, at patuloy pa rin kitang minamahal ngayon. To the point that i'm willing to hurt you, just to make sure na ligtas ka.

"That's part of my game, to show you i'm so fucking in love with you." I said still no have emotion.

"I guess you fall from my trap." I said and smirked at him.

"No." He said, at tumakbo palabas ng bundok.

Unti-unti akong dumausdos, nanghihinang napaupo ako. I did it. Nagawa ko syang itulak, palayo. Magiging ligtas na sya.

"You did it babe, okay na. Ligtas na sya." Bulong sa akin ni Eloise habang hinihimas ang buhok ko.

Nagawa ko syang saktan, para lang maging ligtas sya. Sana makita ko pa syang ngumiti ulit, matapos nitong ginawa ko.

I'm sorry love, I love you more than i love myself, that i will let lost myself. Just to love you.

Tinakpan ko ng dalawa kong kamay ang mukha ko, at tahimik na umiiyak. I keep crying hanggang maging manhid na ako, nakakapagod. Pagod na pagod na ako.

Pero hindi pa nagsisimula ang lahat, pero alam ko rin na malapit ng matapos ’to. Sana kapag nangyari yun ay may babalikan pa ako.