Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 6

06: first kiss | dedicated to savioryxx

*****

"Guard my sister's, make sure na walang mangyayaring masama sa kanila." I told Lincoln and Thiago.

Tumango naman sila, nasa iisang kuwarto lang naman ang mga kapatid ko kaya hindi na sila mahirap bantayan. May nakapaligid ding mga bodyguard palibot dito sa hospital.

3 days, simula ng saktan ni Beatrix ang mga kapatid ko ay hindi pa rin sila nagigising. Our doctor said, na masyado raw maapektuhan ang katawan nila kaya bumabawi ng lakas.

I was fustrated that time, but i won't give Beatrix satisfaction. I won't let her seeing me pissed off.

Ayokong isipin nyang simpleng ganon mapipikon nya na ako. Though pikon na pikon naman talaga ako sa kanya. Pero ayokong gumawa ng move, na hindi ko pagiisipan.

Nakapasok sa aking bulsa ang aking dalawang kamay. Prente akong nag-lalakad ng makasalubong ko Vesillius.

Nakasuot ito ng khaki pants at sando. May nakapatong din sa kanyang towel, at nakatalikod ito sa akin, mukhang nag jo-jogging sya.

While me is wearing sports bra and leggings, i planned to go gym. Changing my life style.

"Hi." I approach him.

He look shock, but suddenly his expression change. He smile at me. "Hello, good morning." Bati nya sa akin.

Doon ko lang nakita na nakasuot pala sya ng earphone.

"Want to breakfast with me?" I ask him.

He smiled at but it didn't reach from he's eyes. "No, I'm fine. I'm already eat  breakfast. Thankyou." He said.

I smiled again, how can i be so close to him? Nagtatalo ang isip ko kung gagamitin ko ba sya bilang pain para kay Beatrix. But i don't want, wala naman syang kasalanan. He doesn't need to involve in this trouble.

"Mhmm, okay." Aniya ko.

I waved my hand to him, at nag simula ng tumakbo. I want to be friend with him, but at the same time ayoko. He's related to Beatrix, and everyone related to Beatrix is my enemy. Now.

Papahirin ko sana muna ang pawis sa noo ko. Nang biglang may lalaking lumapit sa akin, hindi ko agad ito na tingala dahil matangkad sya.

It's him, Vesillius.

He's damn focusing while wiping the sweat on my forehead.

I stared at him coldly, siguro ay mag tataka sya dahil kanina lang ay binati ko sya. Tapos ngayon ay wala na namang emosyon kung tumingin ako sa kanya.

"Here, drink this." He handed me a bottled of water. Nasa tumbler pa iyon.

Tinignan ko ang isang kamay nya may hawak pa syang green na tumbler. While the tumbler he gave me is color black.

"Let's run together?" Vesillius ask me.

Napatingin naman ako sa mata nya, he's so damn sexy and handsome. But yes, i won't let my self to falling in love with me.

Not him. He's my enemy.

I rolled my eyes. "What if i don't?"

"Bipolar." He whisper, pero narinig ko iyon.

"I'm not, Mr. Vesillius." Matapang aniya ko.

Nilalabanan ko rin ang malamig nyang titig. Na kalaunan ay sya na rin ang pumutol non.

"We're not friends, so why would i run with you?" I ask him, pinag sama ang dalawa kong kamay sa ibabaw ng aking dibdib.

"Hmm, but your asking me to got out with you? Right." He said, nakita ko pang ngumisi sya.

I rolled my eyes again. "I'm just playing with you, if your going to come with me. If i would ask you to go out with me." Ani ko.

He smirked. Inilagay nya pa ang sa baba nya ang kanyang daliri. "What If i told you that i hate games?" He said.

Umatras ako ng humakbang sya papalapit sa akin. Pero dahil sa pag-atras kong iyon ay naikulong nya ako sa puno. Pinangharang nya ang dalawang kamay nya habang bahagyang nakayuko para mag-pantay kami.

Dahil halos magkapantay nga kami ay nakita ko ang asa likod nya. May nakita akong van na red, and i knew it that van is came from our enemy.

Tinanggal ko ang ipit na nakatali sa aking buhok. Dahilan para malalag ang mahaba kong buhok.

I saw red laser, nasa likod iyon ni Vesillius. Walang atubiling binato ko sa kanila ang ipit ko, it's look like a hairpin. Pero sa malapitan ay maliit lamang syang kutsilyo.

Dahil sa ginawa kong iyon ay bumara iyon sa nguso ng baril na hawak nila. Kita ko ang gulo sa mukha ni Vesillius.

Hindi naman ako natataranta na baka malaman nya ang ginawa ko. Natatakot akong baka makita nila ang mukha ni Vesillius.

Kaya ng lumingon ito ay mabilis kong hinawakan ang kanyang mukha, upang hindi nya makita ang asa likod nya.

"What? I want you to focus on me. Molly, what are you looking at my back?" Pagiinarte nya.

I rolled my eyes. "Shut up." Ani ko at itinulak sya para makawala.

"Hey, I'm not yet done talking to you." Habol nya pa sa akin.

I raised my middle finger. "I don't care." Aniya ko habang nag-lalakad na palayo sa kanya.

"I said, I'm not yet done talking to you." Vesillius said at marahas akong pinaharap sa kanya.

Dahil sa ginawa nyang iyon ay hindi ko alam na sobrang lapit na namin sa isa't-isa. Bahagyang nakaawang aking labi dahil doon.

Dahil may taho vendor na natapilok, na tabig nya ang likod ni Vesillius kaya naman ay natumba sya sa akin. Nasa ibabaw ko sya at ang labi nya ay nasa labi ko.

Tangina! We kissed. We fucking kissed. And it's my first kiss.

"Ay tutoy, pasensya." The taho vendor apologize.

Mukhang nag e-enjoy pa yata si Vesillius, dahil hindi nya pa rin tinatanggal ang labi nya sa akin labi. Kahit na nakalayo na ang taho vendor sa amin.

Agad kong tinapakan ang paa nya at walang pasabing sinapak sya.

"SHIT!" Vesillius cursed.

Sapo-sapo nya pa rin ang pisnge nyang dinaanan ng kamao ko.

"You know what, fuck you." I said angrily, masama rin ang titig ko sa kanya.

Hindi ko rin alam kung bakit hindi ko maramdaman na galit ako. Dapat magalit ako dahil he stole my freaking first kiss.

"I...i didn't know, the taho vendor should on blame this." Nahihirapang sambit nya.

"Bakit kasi ang lapit mo sa akin, ha? It's your fault. Damn you Vesillius." Aniya ko pa at pinagsusuntok ulit sya.

This time sa mukha nya na talaga tumatama ang mga suntok na pinakakawalan ko. Susuntukin ko pa dapat sya ng bigla nyang hulihin ang kamay ko.

"Damn it, Molly. It's hurt, okay. If your going to punch me again, i swear. I'm going to kiss you again." He said.

Pinupunasan nya naman ang labi nyang pinapaputok ko.

"Argh! You really, always ruined my mood." Ani ko pa at mabilis syang sinipa dahilan para mapahiga sya.

"You really always choose, violence." Hindi makapaniwalang sambit nya.

I rolled my eyes again. Nag-lakad na lamang ulit ako, at hindi nya muling nilingon pa. Napahawak ako sa aking labi, malambot ang pinkish nyang labi.

But i can't deny the fact that i lost my first kiss, at the age of 15.