Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 4

04 : Damien |  dedicated to maidenlyours

*****

"Give her." I heard Tito Damien, spoke.

Napatingila naman ako sa kanya, ngumiti lamang sya sa akin. Bumuntong-hininga muna ang cashier, at wala na rin itong nagawa.

"Stress?" Tito Damien said.

I rolled my eyes. "You’re still the same, Amyrah." Tito Damien said, while laughing.

"Not, funny tito." Naiiritang sambit ko.

"Nak, tatanda ka talaga agad nyan. Learn how to smile." Ani ni Tito.

Hinawakan nya pa ang pisnge ko na parang pinapangiti talaga ako. Hinampas ko naman ang kamay nya.

"I don’t want to smile again, Tito." I sarcastically said.

"As if may bago, I recommend you hire a personal maid and a personal bodyguard. For your sisters, safety." Tito Damien, said.

"Para saan naman?" Ani ko, at bahagyang nakataas ang aking kilay.

"Dahil nalaman kong, ililipat ang custody ninyong magkakapatid kay Beatrix. Are you not scared? Paano kung saktan nya yung mga kapatid mo. Habang wala ka?" Tito said, at sumandal sa sasakyan nya.

Alam ko namang mangyayari iyon, pero hindi ko alam kung kanino ko o sino ang bodyguard/maid na i-ha-hire ko.

"May kilala ka bang, sa tingin mo ay mapagkakatiwalaan?" I ask tito.

Tumango naman si tito. "Ang mga tauhan ng papà mo sa hacienda. May pamilya Vera roon na pinagkakatiwalaan ng papà mo. Maaring ang mga anak nila ang kunin mo. Lalo't mga nasa tamang edad na naman ang mga iyon." Tito Damien said.

Napahawak ako sa baba ko. "Pag iisipan ko Tito." Usal ko.

I waved my hand to him, at naglakad na pabalik sa motor ko. Pinaandar ko iyon, agad akong nahiga sa kama ko. Parang sasabog ang ulo ko anytime, kapag iisipin ko na si Beatrix at ang anak nya ay titira pangsamantala dito sa mansion.

I frustratedly broke the glass i hold. Agad namang umagos ang dugo roon. Pero hindi ko iyon pinansin, argh! I hate the fact na hindi ko pa pwedeng kunin ang custody ng mga kapatid ko dahil underage pa ako.

I get my phone and call the person i know, can erase the stress i've experience.

[ Can i go to the hacienda, tomorrow? ] Agad na bungad ko.

[ Hating gabi na, Señora. ] Eloise answered.

[ I don't care, meet me tomorrow. ] I spoke.

[ Naman Señora, oo na po. ] No choice na sagot ni Eloise sa akin.

She’s my childhood friend, matagal na rin kasi nung huli ko syang nakita. I was 5 that time ng huli ko syang makita. Hindi ko na rin tanda pa ang kanyang mukha. Beacuse of Beatrix, hindi na kami muling nakabisita pa sa hacienda.

Kinabukasan ay maaga akong nagising para mag handa. I did my daily routine, at bumaba na para sabayang kumain ang mga kapatid ko.

"Good morning, ate." Autumn said at hinalikan ako sa aking pisnge.

Pansin kong nakapambahay lang sya dahil nakasuot sya ng sando at cotton short. Ganon din ang suot ni Adalia, kaya kumunot ang aking noo.

"Good morning, ate." Adalia said at ginawa rin ang ginawa sa akin ni Autumn.

Naupo na ako sa upuan ko at hinarap sila. "Wala kayong pasok?" Tanong ko sa kanila habang nag sasandok ng pagkain ko.

"Duh, Ate. Sem-break na kaya." Adalia said, at pabiro pa itong umirap sa akin.

Agad ko namang kinuha ang cellphone ko. At tinignan ang calendar ko, it's October 20, 2015.

Bakit wala pang i-na-announce sa school namin?

"Kayo, Ate. Kailan sem-break nyo?" Autumn ask me.

Nagkibit-balikat na lamang ako dahil baka mamaya pa i-a-announce. Nag paalam na ako sa kanila na aalis na ako. Hindi ko rin nakalimutan na ihabilin sila sa halos sampung bodyguard na, nakapaligid sa mansion.

I start the engine of my motorcycle. Sinuot ko muna ang helmet at sumakay na. Dahil friday naman ay, naka pantalon at white hang-in top shirt. Kapag friday ay kahit anong suot namin ay puwede.

I parked my motorcycle in our parking lot. Dahil nakapasok sa loob ng helmet ang mahabang kong buhok ay, humahawi iyon habang tinatanggal ko ang helmet na suot ko.

I fix my hair na nagulo dahil sa pag suot ko ng helmet. Sa ’di kalayuan ay nakita ko si Beatrix na papalapit sa akin.

Kumunot ang noo ko roon, at pinaikot sa daliri ko ang susi ng motor ko.

Akmang sasampalin nya ako ng mabilis ko iyong nahuli. Pabalibag kung ibinalik sa kanya ang kamay nya. Bakas din ang pagkabigla nya pero mabilis nyang itinago iyon.

"How dare you." She shout.

Malakas ang loob nya dahil kaming dalawa lang ang nasa parking lot. I confidently stand taas noo akong nakatingin sa kanya habang may ngisi sa aking labi.

Inilagay ko ang ilang hibla ng aking buhok, sa gilid ng aking tainga at nilabanan ang titig nya.

Sa ‘di kalayuan ay nakita ko si Vesillius na papalapit sa kinaroroonan namin.

I immediately grab Beatrix hand, at walang pasintabing hinila iyon para maitulak nya ako. "A-Ano p-po b-ba, tita." I said while teary eyed.

Nakita ko pa ang mabilis na pagtakbo ni Vesillius at agad akong dinaluhan para itayo. I hide my smirked, bakas din ang gulat sa mukha ni Beatrix dahil marahil ay nagulat sya sa ginawa ko.

"What the fuck, i didn't push you." Maarteng usal ni Beatrix.

Kunwaring natatakot ako kaya ay kumapit ako sa braso ni Vesillius. I smirked again, ng tignan sya ng masama ni Vesillius.

"Damn, Tita! What the hell is this? What is your doing in our school? And why did you push, her?" Vesillius said, while his jaw is clenching.

I smirked. I won again, Beatrix.

"I didn't push her, hijo." Beatrix said.

She try to touch Vesillius pero, tinabig lang sya nito. "You push her tita, i saw it. Don't lie to me." Vesillius said.

Hinawakan nya ako at sinuri ang buong katawan ko. Pinangpagan nya rin ang tuhod kong nadumihan, dahil sa ginawa ko.

Out of nowhere i smiled. A genuine smile.

Agad kung inalis ang ngiting iyon, it won't help. Baka masira lang ni Vesillius ang mga plano ko, kung sakaling magkakagusto nga ako sa kanya.

"Leave us alone, Tita. Let's talk about this later." Vesillius said.

Nagpapadyak na umalis si Beatrix. Nabalik ang tingin sa akin ni Vesillius, akmang hahawakan nya ako ng tabigin ko ang kamay nya.

Kita ko ang gulat nya don. "I'm fine now." Ani ko.

Tumalikod na ako na ako. Kailangang mabura ngayon din ng namumuo kong nararamdaman para sa kanya.