Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 36

36 : Miscarriage

Trigger Warning: this scene contains emotional damages, and mental health issue. I don't want to trigger you all so read this at your own risk.

*****

"Let's go?" I ask Eloise ng palabas na kami ng mall.

"Yup, wait. Tawagan ko muna sina Thiago para kunin yung mga pinamili natin." Ani ni Eloise, tumango lamang ako sa kanya.

Nakatayo lamang ako habang nag hihintay at kinuha ang cellphone ko para magpatugtog. Habang nag papatugtog ay ipinikit ko ang mata ko, lalo’t inaantok ako.

I feel always sleepy kahit saan ako maupo o mapunta ay inaantok ako.

"TANGINA!" Agad kong tinanggal ang suot ko na earphone at ibinukas ang mata ko dahil sa sigaw ni Eloise.

"POTANGINA! HAYOP! AMYRAH YOUR FUCKING BLEEDING." Sigaw nya, roon lang bumaba ang tingin ko sa tagiliran ko may dugo ron.

"Malayo sa bituka, calm down." Pang-aalo ko rito.

I remain calm, hindi ako kailangan sabayan ang pag-pa-panic nya kasi wala rin namang maidudulot ang pag-pa-panic.

"ANONG MALAYO, GAGO KABA. UMAAGOS YUNG DUGO PABABA SA HITA MO." Hesterikal na sabi nya at walang pasabing binuhat ako.

I shook my head to remove the thoughts, no. Hindi puwede.

"TABI! KINGINA, SASAPAKIN KO KAYO KAPAG HINDI KAYO TUMABI!" Eloise said.

Mukhang natakot naman ang mga tao ron at agad naman silang nag-laho sa paningin ko. Sa isang iglap ay nasa loob na kami ng kotse.

"Hold on, babe." Eloise said, at halos makipag patayan na sya sa mga kotseng nasa harapan namin.

Napailing na lamang ako, don ko lang naramdaman ang pag-bigat ng talukap ng mata ko. Parang ang sakit at may pinupunit sa loob ko.

Bakit hindi ko naramdam na masasaksak na ako? Nakatulog ba ako sa ganong position?

"EMERGENCY! EMERGENCY! EMERGENCY!" Eloise shout.

Inilagay na ako sa higaan, Eloise still holding my hand. She smiled at me na para bang sa ganong paraan ay mapapakalma nya ako.

"Possible miscarriage." I heard the doctor said bago ako mawalan ng malay.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata at puting kisame agad ang bumungad sa akin. Kinusot-kusot ko pa ang aking mata at dahan-dahang bumangon pero isang kamay ang pumigil sa akin.

"Baby, mahina kapa." Vesillius said, maga ang mata nito.

"Sinong nag-paiyak sayo?" Tanong ko sa kanya at hinaplos ang pisnge nya.

"Mahal." Tears filled he’s eyes.

"Ano? Bakit ka umiiyak❤️, may namatay ba? Ano?" Tanong ko at hindi na naiwasang tumaas ang boses ko ron.

"Love, please calm down. Hindi makakatulong sa’yo yan eh." He said at pilit akong hinihiga sa kama.

Hinampas ko ang kamay nya para mabitawan nya ang balikat ko. "Kingina! Sasabihin mo ba sa'kin ang nangyari o hindi." I said while my jaw is clenched.

"Hindi nakaligtas ang anak natin, love. Our baby didn't survive." He said at umagos ang luha sa kanyang pisnge.

Kingina, bawal akong makisabay kanyang umiyak.

I remain emotional less. Hinayaan ko syang umiyak ng umiyak habang nakayakap sa tyan ko at kinakausap ang tyan ko na para bang andoon pa rin ang anak namin.