ARES / 2 Ya Sonra..+18 - (Tamamlandı.)

Bataklık Çiçeği

Sizi bekletmeden bir bölüm daha salayım dedim ..

Keyifli keyifli okuyun diye :D

ARES

Gözlerim duvardaki saate denk gelirken, çoktan akşam olduğunu anlıyordum..

Uzandığım koltuktan, yavaşça kalktığımda, bedenimin ağırlığı ile, çöken minderler, yavaşça kendine gelirken, uzanıp, bardaktaki Viskiyi diktim kafama..

Burada onunla bu evde olmak, acımı ve öfkemi öyle taze tutuyordu ki.. onu affedememek, Ruhumu öldürüyordu.. Aynı evde olup, yanına gidememek.. kollarında öylece duramamak.. o bebekle daha tanışamadım bile.. ben senin babanım diyemedim! ben senin babanım..

Ne yaşadığımdan haberin bile yok Nida..
Bana ne yaptığından, nasıl bir duvara dönüştüğümden haberin yok.. Telefonu cebimden çıkardığımda, Rehberdeki numaralara bakıp, birinin üzerine tıkladım..

Emiri aradım..

"Efendim Ares.." sesi tedirgin geliyordu.

"Ne oldu lan ?"  anlam verememiştim bu haline.

"Şirketten çıktım şimdi, yorucuydu ." tabi ya, bu gün şirkete gitmemiştim.. Vera'nın mezarındaydım.. her şey hala Emirin omuzlarındaydı..

"Bana gelsene, içelim lan biraz, kafa dağıtmam gerek.. iyi değilim Emir." derin bir nefes bıraktım dudaklarımdan..

"Neredesin ?" yürüme sesleri geliyordu.

"Şilede ki evdeyim." yavaşça kalktım koltuktan.. yukarı çıkıp bir duş almak istiyordum.. kıyafetlerimi değiştirmek.. kendime gelmek.. mümkünse tabi..

merdivenlere yöneldiğimde, yavaşça çıkmaya başladım basamakları.

"Hayırdır ?" dedi..

"Nidayı buraya getirdim.. konuşacak çok şey var oğlum çık gel.." bıkkınlıkla bir nefes verdim..

"Geliyorum kardeşim." telefon kapandığında, merdivenleri bitirip odama doğru ilerledim.. Odasından ağlama sesleri geliyordu..

"Dön git odana Ares!" kendi kendimi ikna çabalarım, yetersiz kalmıştı..

Odasına doğru ilerlediğimde, sakin bir nefes aldım.. hamileydi, öfkem, kızgınlığım.. şuan sadece zarar verirdi ona.. ama olmuyor işte!
Siktiğimin kalbi, yaşadığı acıyı kaldıramadığında, kendime hakim olamıyorum..

Gözlerimi yumup bir kaç saniye beklerken, elim öylece havada kalmıştı..

Ağlama sesleri devam ediyordu.. derdin ne.. niye ağlıyorsun..
Cenk'e mi ulaşamadın! merak etme! ortaya çıkarttığımda! son kez vedalaştıracağım sizi!

Öfkeyle kapıyı çaldım.

"İstemiyorum kimseyi.." sesi ağlamaklı geliyordu..

"Benim Nida." sesim duyulduktan sonra, kilitli kapı yavaşça açıldığında, gözlerimi üzerinde gezdirdim..

"Nida!!" kollarında ki kan damlalarına baktığımda, hızla onu tutup, içeri girdim..

"Ne yapıyorsun güzelim.. delirdin mi.." ellerim titremeye başlamıştı.. lanet olsun..

"Özür dilerim.. yapmamam gerekirdi.. onunda canı yanmıştır.. değil mi.." ağlayarak bana bakarken, elini karnına götürmüştü..

Başını tutup göğsüme yasladığımda.. sımsıkı sarıldım ona..