ARES / 2 Ya Sonra..+18 - (Tamamlandı.)

İstediğimle Yatarım!

Yeni bölüm geldiii :')

Keyifli okumalarr <3

NİDA

Getirip bıraktı beni buraya..
Benim Cenk'e ulaşmam lazım, benim o şerefsizi bulmam gerek.. bana yaptığı şeyin hesabını sormam gerek..

Ares bana asla inanmaz.. sen olmasan annecim, şuan bu evde bile olamazdım..
Bu adam öyle yada böyle, bitti benim için, ama masum olduğumu bilmesi gerek..
Bunu hak etmiyorum..

Odanın kapısı çaldığında, düşüncelerimin arasına giren kapı, yavaşça açıldı..

"Efendim, sizi bahçeye çağırmam söylendi.." şu aptal kızı yolmamak için kendimi öyle zor tutuyorum ki.

"Adın ne senin ?" dudaklarımı dişlerken sormuştum.

"Simay.." tedirginlikle bakıyordu bana.

"Simay.. güzel." yavaşça kalktım yataktan, kapıya doğru attığım adımlarla,  çekildi önümden, yandan bir bakış atıp yanından geçtiğimde, koridor boyunca ilerliyordum..

Arkamdan geldiğini hissediyordum, merdivenlere yöneldiğimde,  basamakları inmeye başladım..

Açık olan Ana kapı, bahçeye açılırken, dışarıdan Atlasın sesini duyuyordum..

"Atlas :)" koşarak son bir kaç basamağı da indiğimde.. hızla çıkışa doğru ilerledim..

Orada öylece bana bakıyordu.. kuyruğunu deli gibi sallarken, bir adamın elindeydi tasması..

Koşarak yanına gittiğimde, yavaşça yere oturdum.. yüzümü yalamaya başladığında, gülmeye başlamıştım.. üzerime çıkmaya çalışıyordu.. beni özlemişti.. bende onu özlemiştim..

"Oğluum , annecimm :)" sarılıyordum, ama kollarımın arasında durmadan hareket ediyordu..

"Sakin ol.. sakin :)" yavaşça geriye düştüğümde, üzerime çıkıp yalamaya başladı yeniden yüzümü..

"Şşş. Rahat dur!" Adam tasmayı tutup geri çektiğinde, üzüntüyle inildedi..

Yavaşça kalktım yerden, Tasmayı çekip aldım elinden..

"Bırak!" gözlerimdeki öfke onun bakışlarını benden çevirmesine neden olmuştu.

"Nida hanım :)" bakışlarım Dila ya döndüğünde, yüzümde anlamsız bir gülüş belirmişti..

"Dilaa :)" onu burada görmeyi düşünmüyordum..

"Çok değişmişsiniz :) " gözleriyle beni süzdü..

"Kilo aldım sadece :) senin burada ne işin var ?" şaşkınlıkla ona bakarken, Atlas beni çekiştiriyordu..

"Atlası ben almıştım.. ondan ayrılmak istemedim, ama şimdi size teslim ettiğime göre.." bakışlarını yere eğdiğinde, yüzüne çöken üzüntü beni gülümsetmişti..

"Bak ne diyeceğim, Bu ev kocaman, bizimle kal :) hem atlasla ilgilenirsin, olur mu ?" bakışlarını bana çevirdiğinde, gülerek başını salladı.. gözlerinin içi parlamıştı..

"Teşekkür ederim.." gözleri Atlasa kaydığında, gülümsemişti yeniden..

"Hadi içeri girelim :)" arkamı dönüp eve doğru bir kaç adım attığımda, Başından beri bekleyen adam yeniden seslendi.

"Efendim, kulübesi bahçede, bilginiz olsun.." Atlasın kulübesi mi ?

şaşkınlıkla ona döndüm.. bunu kim akıl etmişti bilsem de, duymak istiyordum..