ARES / 2 Ya Sonra..+18 - (Tamamlandı.)

A R E S ♾ N İ D A

NİDA

Aynanın karşısında, kendime bakarken, kollarımda ki bu çizikleri nasıl saklayacağımı düşünüyordum..

Annemin bana, bunu giyeceksin diye verdiği elbise, bütün kusurları öylece ortaya çıkarıyordu..

Makyaj masasına doğru ilerlediğimde Elime aldığım pahalı kapatıcıyı bir nemlendiriciymişçesine kollarıma Boca etmeye başladım..

Tenimde de koyu kalan kapatıcı, yakından bakılmadığı sürece dikkat çekmezken.. fondötenle üzerinden geçip kusursuzlaştırmam gerektiğini biliyordum...

.

öyle ya eğer gizli saklı bir şey yaparsanız, zaman içinde Bu sizin alışkanlığınız haline geliyordu, Ve yaptığınız hataları, tüm o sırları, yine anca siz kapatabilirdiniz bazen bir hırkayla bazen bir fondötenle..
Bazense bir gülüşle.. Ne fark eder.

.

Bildiğin bir şey varsa, o da bu gecenin babam için çok önemli olduğuydu...
ve bu iş ortağı her kimse, gelecek olan bu yaşlı adamın Cahit Köroğlu'nun kızının bir manyak olduğunu düşünmesini istemiyordum..

.
Zira bu benim yararıma değil zararıma olurdu..
sakince yaşamaya çalıştığım hayatımda göze batmadan ilerlemeye çalışıyordum..

Odamın kapısı aniden açıldığında, Annem yine hiçbir şey söylemeden öylece dalıvermişti..

.
Neyse ki kollarımdaki kusurlar çoktan kapanmıştı, şu anda yakınımdaki bir insanın bile anlayamayacağı bir pürüzsüzlükte duruyordu..

"Hazırsan, aşağıya in ailecek karşılayacağız." bitirdiği sözlerin ardından hiçbir şey olmamış gibi, geldiği kapıdan yine, aynı ruhsuzlukla çıkıp gitti..

Derin bir nefes aldım, aynadaki aksime bir kez daha baktığımda, her şey Nasıl da bir bütün halinde gözüküyordu, üzerindeki siyah elbisenin beyaz tenimde parlaması, salık bıraktığım saçlarımın ve hafifçe yaptığım makyajımın yeşil gözlerimi ortaya çıkartması...

görsel hoşuma gitmişti, gülümsedim.. keşke... düşündüm de keşke.... dışımızı düzeltebildiğimiz kadar içimizi de düzeltebilseydik ve yaptığımız bütün bu süslemeler bütün bu kusur kapatma çalışmaları, ruhumuzda da işe yarasaydı...

kolay olmaz mıydı? Kesinlikle harika olurdu.. ama böyle bir şey asla mümkün değildi..

.

Odamın kapısını açıp yavaşça Dışarı çıktığımda, aşağıda anne ve babamın konuşmalarını duyuyordum..

"Cahit Nasıl böyle bir aptallık yapabilirsin" dedi annem sert bir ses tonuyla..

"Başka bir şansım varmış gibi konuşma Nalan "dedi babam ..

pes etmişcesine Yılgın çıkan sesi salonda yankılandı..

şu an yaptıkları konuşmaya dahil olmak istemiyordum, ama önümde uzanan bu yol, ineceğim bu merdivenlerin sonucunda, beni tam olarak yaptıkları konuşmanın içine bırakacaktı...