LAL

78.BÖLÜM "ÇAĞAN VE ÖYKÜ"

"Öykü," dedi Kuvars uyarır gibi. "Cemre'yi yormayalım." Tekrar Yiğit'ten konunun açılmasını istemediğini anlarken, sıkkın bir nefes verdim.

"İyiyim ben," dedim Öykü'ye bakarken ama daha çok Kuvars'la konuşuyordum. "İşte kimden ne çıkacağını bilemiyoruz, neyse ki bitti."

"Bitti," dedi Öykü yanaklarımı öperken. "Çok iyisin, yeğenim de çok iyi."

Tekrar dolan gözlerini bana göstermek yerine kapıya çevirdi. "Bak kim geldi seni görmeye."

Bakışlarım kapıya çevrildi ve hemen orada Çağan'ı gördüm. Gözleri hüzünle bana bakıyordu. Üzerinde beyaz bir doktor önlüğü vardı, şaşırarak kaşlarımı çattım.

"Çağan?"

"Ben döndüm," dedi Çağan. "Baktım ki, siz bensiz yapamıyorsunuz, ben döndüm."

Mutlulukla gözlerim dolarken, Çağan aramızdaki mesafeyi kapadı ve beni kollarının arasına çekti. "İyi ki geldin," dedim. "Sen gittiğinden beri, hep eksiktik."

Çağan bana sıkıca sarıldıktan sonra ayrıldı benden. Bakışları yanındaki Öykü'ye döndü, sonra hemen gözlerini kaçırdı.

"Nasıl haberin oldu?" diye sordum merakla.

"Ben haber verdim," dedi Öykü. "Zaten acil, diye yazmasam telefonlarımı açacağı da yoktu ya neyse."

Çağan ona doğru döndü. "Neden açmıyorum acaba telefonlarını?"

Reha araya girdi. "Bir anda, bir değil iki ev arkadaşım oldu, benim gibi yaşlı bir adam için bu kadar gürültüyü çekmek çok zor."

Dayanamayıp güldüm. "Ne güzel işte kalabalık bir evin olacak."

Gözlerini devirdi Reha."Ben doktorum, sadece uyumaya gidiyorum eve, sessizlik benim hakkım."

"Valla, kira sözleşmesinde ikimizin adı yazıyor, beni evden atamazsın Reha," dedi Öykü. "Sana tahliye davası açarım."

Reha şaşkınlıkla ona baktı. "Ev bulamıyorsun diye seni evime aldım ben be," sesi sitemli olsa da, keyifliydi. "Hukukçudan arkadaş falan olmaz abi. Dereye susuz götürür, susuz getirir."

Gülümseyerek onlara baktım. Eskiden ben, Çağan ve Öykü beraberdik, şimdiyse Reha, Öykü ve Çağan beraberdiler. Eksik tablo tamamlanmıştı. Çağan ve Öykü'nün varlığının Reha'nın yalnızlığına da iyi geleceğini düşünüyordum.

"Hadi," dedi Kuvars. "Cemre'yi daha fazla yormayalım, herkes dışarı."

"Ama," dedim hızla. "Ben de çok sıkıldım burada, hemen taburcu edilmem mümkün değil mi?"

Cümlem daha bitmeden üç erkek aynı anda karşı çıktı. Biri pek tabii ki Kuvars'tı, diğerleri doktorlarım ve en yakın arkadaşlarım Reha ve Çağan.

"Hayır!"

"Bir süre gözetim altında kalman lazım," diye açıkladı Reha.

"Evet," dedi Kuvars hemen sonra. "Bu kadar ziyaretçi görüşmesi de yeter. Herkesi dışarı alalım."

"Yaa," dedim mutsuz bir şekilde. Tam itiraz edecektim ki, Çağan ve Reha'da ona katıldılar. Masanın güçsüz tarafı olurken elimden bir şey gelmedi. Herkes bana veda edip çıkarken, hepsine el sallamakla yetinebildim.

"Yarın yine geliriz," dedi Öykü moralimin bozulduğunu görürken.

Omuz silktim. "Yarın buradan çıkmış olacağım, eve gelirsiniz."