Gushing You From Afar (EDITING)

Wakas

This last chapter contains two povs.

Enjoy.

___

I smiled as I saw my Papa cuddling with my mother, both laughing.

I heavily sighed while watching them. Not because my heart is heavy, but because it’s too happy.

I’m happy for them.

I’m happy for Mama. Now I able to see the gladness even at the edge of her eyes.

And she deserves this.

They both deserve this. They deserve each other… after how many years.

Acceptance has a big part in our lives. Isa 'yon sa mga mahirap, ngunit kailangan nating matutunan. And acceptance means, most of the time, you're the only one who will wipe your own tears.

Bahagya akong napaigtad ng may humalik sa aking pisngi. Pinalandas ni Theo ang kaniyang mga braso sa aking bewang. Ang ulo ay nasa gilid ng akin.

Simpleng galaw niya lang pero parang kiniliti na kaagad ang aking tiyan.

At dahil nasa likod ko siya, nakadikit sa akin, ramdam ko ang mabilis na pagtakbo ng kaniyang puso. Kagaya ng akin. Hindi magsabay ang amin sa bilis. Parang nagkakarerahan.

So hindi lang pala talaga ako ang ganito, huh?

“You looked happy. So pretty, baby,” he muttered and his face went down on my neck. Naramdaman ko ang marahan niyang paghinga roon bago ang pagpatak nang mararahan niya ring mga halik.

“Hmm…” Bahagya ko siyang nilingon. At nang hindi makuntento ay lumayo ako nang kaunti para magkaroon kami ng distansya. Kaso ang mga braso niya ay hindi ako pinakawalan.

Pinanood niya ang mga kamay ‘kong umakyat papunta sa kaniyang mga balikat. Nagkatinginan kami.

Ang titig niya ay napaka lalim. Parang tumatagos sa aking kaluluwa. Kahit ang mga mata niya palang, ay marami na kaagad ang kayang iparamdam sa akin.

Tinagilid ko ang ulo ko habang pinagmamasdan siya. Hindi ko magawang alisin ang aking mga mata sa sobrang ganda niyang panoorin.

Iharap niyo lang siya sa akin at magiging kalmado agad ako.

Iharap niyo lang siya sa akin at muli akong magpapatawad.

Iharap niyo lang siya sa akin at hihinto ako, tatanggapin ang lahat ng nangyari sa akin.

Siya ang tumutunaw sa aking puso. Sa sobrang gaan. Sa sobrang kalmado. Siya lang ang may kayang gumawa no’n sa akin.

Hindi ko namalayang nanubig na pala ang aking mga mata habang pinapanood siya. Kaagad ‘kong nakitaan ng pag-aalala ang kaniyang mukha.

“What’s wrong?” his hold on my waist tightened a bit.

I chuckled and shook my head. I bite my lower lip before telling him what my heart wanted to say.

“I just realize… how much I love you. How much my heart aches for you. How much it shouts your name. I love you so much. So so much, Theo.” His eyes swiftly softened after hearing my heart out. He licked his lips before leaning to kiss me. I even saw his eyes slowly closing as he went closer to me.

And then I felt his lips. Slowly brushing into mine. My body quivered as the electricity took place.

Nagkagulo na ang mga paru-paro sa loob ng aking tiyan. Tumaas ang aking mga balahibo. Bumagal ang pagtibok ng aking puso pero madiin. Mas lalo ‘kong naramdaman ang bawat pag pintig nito.

When he stopped, our eyes immediately locked in. He gave me his most genuine smile that I almost stumble.

“I love you Alex. So damn much. Thank you for coming into my life, baby. I’ll be grateful for the rest of my life, Love.”