ASİL bxb

94. BÖLÜM: "UYUM"

Böyle bir organizasyon için özenerek hazırlanmayı, kıyafete para bayılmayı anlamsız buluyordu... Haksız da sayılmazdı. Heves edenlere lafı yoktu ama kendisi o heveslilerin içinde yer almıyordu.

"Bir gün de çıkıp dolaşırız, böyle bilgisayardan bakmakla olmayacak bu iş." Asil de bacaklarını tıpkı Ferdi gibi Kerim'in salonunun ortasında duran sehpaya uzattı ve Ferdi'ye iyice yaslanarak gözlerini yumdu.

"Aaa tünedin omzuma harbi kuş gibi..." dedi Ferdi gülerek. Şikayetçi değildi, sadece Asil'e takılası gelmişti. "Beğendin mi yerini?"

"Hı hıı..." dedi Asil gülümseyerek.

Devran ikili arasında dönen muhabbeti dinleyerek kahvesini yudumlarken dudaklarının kıvrılmasına engel olamadı. Dakikalardır neye dikkat kesilip sessizleştiklerini merak ediyordu zaten ama onları rahatsız edesi de gelmemişti.

Gözleri Ferdi'nin omzuna yaslanmış Asil'in üstünde dolanırken içinde eskisi gibi bir kıskançlık doğmaması kendisini de şaşırtıyordu. Ama Ferdi'yi kıskanması gibi bir durum söz konusu bile değildi. Bu manzara onu sadece gülümsetiyordu artık...

Ferdi bakışlarını kaldırıp Devran'la göz göze gelince adamın kendilerini izlediğini farkederek güldü. "Çok ders çalışıyor abi seninki. Baksana uyuya kalıyor her yerde..." diyerek bilgisayarın kapağını biraz indirdi.

"Çok az kaldı çünkü." diye homurdandı Asil gözlerini açmadan. "Ben buradayken beni Devran'a mı şikayet ediyorsun kardeşim? Hem de sırf ders çalışıyorum diye?"

"Ne şikayeti yavru? Yoruyorsun kendini diye diyorum..."

"Neyse... Sessiz olun azıcık da, Kerim gelene kadar gözlerimi dinlendireyim." dedi Asil keyifle.

"Bir dürüm almak ne kadar uzun sürebilir ki?" diye yükseldi Ferdi birden Kerim'in uzun süre olmadığını farkederek. Bakışları saate dokundu, kaşları çatıldı.

"Gelir şimdi, epey oldu." dedi Devran Ferdi'ye hitaben. Ardından Asil'e dönerek devam etti. "Yavrum uyuyacaksan bekleme yemeği, uyu. Kıyamam, boynun tutulacak öyle." Her an yerinden kalkacak, Asil'i kucaklayıp eve çıkaracak ve dinlenebilmesi için her şeyi yapabilecek gibi duruyordu.

"Yok, uyuyamam ki şimdi, karnım acıktı." dedi Asil hafifçe kızarmış olan gözlerini aralayıp sevgilisine bakarken. "Dürüm dürüm dediniz... İyice acıktım şimdi."

Ferdi'nin aklına dürüm dedikçe Kerim geliyordu. Sinirleri bozuldu birden, gülecek gibi oldu. Laptopu kapatıp sehpaya bırakırken Asil de başını onun omzundan kaldırmış, esniyor ve üstündeki mayışıklığı biraz olsun atmaya çalışıyordu.

Çalan zil Ferdi'nin yerinden fırlamasına neden oldu. Biliyordu Kerim gelmişti, kapıya koşmak istemesine engel olamazdı. Olmak da istemezdi...

Kapının tekrar çalmasına fırsat vermeden kapıyı açtı ve elinde poşetlerle dikilen Kerim'e çatık kaşlarıyla baktı. "Neredesin sen bakayım?" dedi ters ters ama sesinde öyle bir şeyler vardı ki, o şeyler Kerim'in gülümsemesine neden oldu.

Çocuğun hali tavrı bitiriyordu adamı. Hele ki sevgililer gününde yaşadıkları o yakınlaşmadan sonra sanki Ferdi bambaşka biri oluvermişti... Zaten Kerim için hep başka, bambaşka biriydi Ferdi ama sanki o malum sınırı da beraber paramparça etmiş olmak ikisinde de çok büyük değişimler yaratmıştı.