Olin in Kahadras [Volumes 1 & 2]

Chapter 6: Reek of Tustos

“May gusto lang akong malaman,” kapagkuwa’y sabi ko. Ako na ang nangahas na sumira sa katahimikan sa pagitan namin. “Ano ba’ng nangyari kay Langas? Sino ba talaga siya at bakit siya nagkagano’n? Sino’ng nagsumpa sa kanya?” sunod-sunod na tanong ko sa kanila.

“Rumor has it that he was a womanizer,” maagap na saad ni Lish.

“Tinuod na,” (Totoo ’yan) gatong naman ni Saya.

“Hayaan n’yong si Talay ang magpaliwanag. Batid kong may alam siya sa kuwento ng isinumpang nilalang na si Langas,” wika ni Alog sa amin. At kay Talay: “’Di ba? Usap-usapan kaya ’yon sa buong Melyar.”

Nabaling ang aking atensyon sa babaeng may hawak sa mga nagsasalitang bulaklak.

Pareho naming binalot ni Talay ang aming mga sarili dahil malamig dito. Inayos ko ang upo ko at inihanda ang dalawa kong tainga para makinig sa ikukuwento niya.

Nagbuga muna siya ng hangin sa pamamagitan ng ilong bago magsalita, “Ayon sa kapuwa ko tagapagsilbi, si Langas daw ang pinakamagandang lalaki sa buong Melyar. ’Di pa kasi ako naninilbihan noon sa mahal na rayna, kaya ’di ko nakita ang dati niyang itsura. Nakatira pa ako noon sa bayan namin, ang Tsey.” Kasisilayan ng lungkot ang kanyang mukha nang banggitin niya ang pinagmulan niya. “At ’yon na nga, isa nga raw siyang babaero. Pumunta siya rito sa Porras at inakit ang kababaihan noon sa pamamagitan ng kanyang iwing kaguwapuhan—”

Ngunit hindi natapos ni Talay ang kanyang pagsasalaysay nang walang ano-ano’y lumukso si Langas at bumagsak sa harapan namin, dahilan upang atakihin kami ng gulat at takot. Pasan-pasan niya ang isang buwig ng saging habang hawak pa rin niya ang matulis na sundang.

“Tama kayo. Isa akong babaero dati, kaya ako isinumpa at nagkaroon ng ganitong itsura,” tahasang sambit ni Langas habang palipat-lipat ang kanyang tingin sa ’ming dalawa ni Talay.

Maingat kong pinasada ang kamay ko sa ’king likuran upang manguha ng bato, baka magwala siya dahil pinag-usapan namin siya kani-kanina lang at inungkat ang kanyang nakaraan. Ikinuyom ko ang palad kong may lamang bato at lupa habang taimtim na nakikinig sa kaharap naming isinumpang nilalang. Diskumpyado kasi ang ikinikilos niya simula nang magkita kami.

“Ilang taon na ang nakalilipas, nagtungo ako rito sa Porras nang mabalitaan kong mayroong kasiyahan dito. Nakipagsayawan ako sa kababaihan at pagkatapos ay nakipaghalikan sa kanila. Nang pauwi na ako sa Melyar, may namataan akong nagliliwanag na babae sa gitna ng kagubatan. Sobrang ganda niya at nakahubad pa. Naakit ako sa taglay niyang kagandahan, kung kaya’t humakbang ako palapit sa kanya. Ang higit kong pinagsisihan: hinandugan ko siya ng isang mapusok na halik.”

Huminto muna siya sa pagsasalita para ilagay sa lupa ang kanyang sundang at ’yong isang buwig ng saging. Pagkatapos, bumuntonghininga siya.

“Labis kong pinagsisihan ang gabing iyon. Pagkatapos ko siyang halikan, bigla na lamang siyang naglaho na parang bula. Samantala, ako naman ay unti-unting nag-ibang-hugis hanggang sa ito na nga ang naging itsura ko simula noon. Hindi ko alam kung maibabalik ko pa ba ang dati kong mukha,” malungkot na saad ni Langas.

“Unsa diay imong tinuod nga ngalan?” (Ano pala ang totoo mong pangalan?) puno ng kuryosidad na usisa ni Saya.

“Ang totoo kong pangalan ay Lubani,” kagyat niyang tugon.

“Teka lang,” pagsingit naman ni Alog, “mabalik tayo roon sa babaeng nagsumpa sa ’yo. May alam ka ba kung sino ’yong hinalikan mo?”

“Nag-usap kami bago ko siya hinagkan. Nagpakilala siya sa akin bilang Nayasi. Subalit ngayon ko lamang napagtanto na siya pala ang diyosa ng pagnanasa at pang-aakit, si Nagmalitong Yawa Sinagmaling Diwata,” sabi niya na siyang ikinamangha ko.