Kabanata 6

58 5 0
                                    

Jane Elliot's Diary
(Jane's point of view)


"And then I asked Gael if he could bake one for me, and he said yes. But then, Basil, your little sweet twin, he called me shameless. Shameless?! Jane? Jane?"


I put down my pen and look at Hans instead.


We are inside our drawing room, I am sitting on the chair, silently writing and here is Hans telling me some random story.


Halos sabay kaming lumaki ni Hans, magkaibigan na kami mga bata pa lang kami kaya para na siyang parte ng pamilya namin, ganoon din ako sa pamilya niya.


"Pardon me, what is it again?"


He paused for a second. "Basil,"


"My twin?"


"He called me shameless for asking Gael if he can bake me something. That's crazy, and the fact na minsan lang ako kausapin ni Basil. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko."


"Bakit mo ba kasi tinanong si Gael? Are you planning on marrying him?" I asked since marriage is always the last intention.


Hans looked at me, astonished. "Shh, ang lakas ng boses mo. And what? Marriage?" he whispered the last words.


"That's... that's impossible," biglang naging malungkot ang tono ng pananalita ni Hans, naiintindihan ko siya.


"Hans, you're here," Nesta, my second younger sister said as soon as she entered the drawing room.


Tumayo si Hans at tumango sa harapan niya, hinintay niya na makaupo si Nesta bago siya maupo.


Nabaling ang atensyon ni Hans sa kapatid ko na mas interesado sa kwentong may kinalaman sa nararamdaman ni Hans na hindi na nila napansin ang pag-alis ko para pumasok sa loob ng silid na ipinasadya talaga ni papa para sa akin.


Alam naming magkakapatid ang nararamdaman ni Hans kay Gael, pero maliban sa aming tatlo, wala na. Kahit si Basil na kapatid namin ay hindi rin alam.


Inside the drawing room, I start reading my completed short stories, novels, prose and poems.


It makes me happy — reading my works and realizing that I was the one who wrote all of this. As if my words are the walls I built around me protecting me from all the white noise.


Isang katok ang nagpabalik sa akin sa realidad, dahan-dahang bumukas ang pinto at doon bumungad sa akin si mama na malawak ang ngiti sa labi. Natakot ako agad.


Pakiramdam ko may hindi magandang balita.


"You're coming to the ball with me tonight."


"Mama, I'm not feeling well," I lied. I really don't want to go.


Mabilis na naglakad si mama papalapit sa akin. Sobrang bilis ng lakad niya, muntik na akong tumayo at tumakbo palayo sa kanya sa gulat.


"I just met Mr. Adam Williams."


I secretly rolled my eyes after hearing that name.


"And he is asking if you are coming with me to the ball tonight. Sa kanila gaganapin, maraming tao roon panigurado. Lahat kami ay pupunta. Even Gael, see kahit si Gael napilit namin."


"Even papa?"


"Even Mr. Elliot, mukha bang sasama si Gael kung hindi kasama ang papa mo," she smiled.


Hopeless shadow and Golden urns # 1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon