Ilham Bensaid,
Ik draaide het slot open van mijn voordeur. Mijn oud vertrouwde geur drong door mij heen. Ik keek globaal om mij heen. Alles lag er nog zoals ik het had achtergelaten. Ik sloot de deur achter me. Ik liet mijn blik op de schoenenkast vallen, een stapel met ongeopende brieven viel me op. Ik zuchtte en pakte de stapel op.
Ik ging er vlug door heen. Tot dat ik werd verstoord door de deur bel. Ik opende de deur en Amir kwam meteen binnen stormen met mijn koffers. "Zo dit zijn de laatste" zei hij uitgeput. Ik grinnikte, ik legde mijn hand op zijn schouder. 'Wil je wat drinken?' vroeg ik.
"Graag" zei hij. Hij liet er geen gras over groeien en plofte meteen neer op de bank. Ik keek hem strak aan. Hij keek me onzeker aan "wat is er?" vroeg hij. Ik wees naar zijn schoenen 'je weet dat bij mij thuis je jouw schoenen uit moet doen' zei ik. Hij rolde met zijn ogen en trok zijn sneakers uit. Hij gooide ze richting de gang.
Ik ademde diep in en uit en liep direct door naar de keuken. Ik opende de koelkast, buiten een fles cola was die helemaal leeg. Ik pakte de cola fles en schonk twee glazen in. Met de twee glazen in mijn hand liep ik terug naar de woonkamer.
Ik plofte naast hem neer. Ik overhandigde hem het drinken. "Dankjewel lieverd" ik schonk hem een zwakke glimlach. Hij keek me lang aan "is er iets?" vroeg hij. 'Nee, ik ben alleen een beetje moe' zei ik. Hij trok me naar hem toe. Ik liet mijn hoofd op zijn borstkast rusten.
"Ilham?" ik keek naar hem op. "Het spijt me" zei hij. Ik glimlachte naar hem 'laten we alles achter ons laten, we hebben allebei fouten gemaakt' zei ik. "Toch knaagt het aan mij" zei hij zuchtend. Ik ging rechtop zitten. 'Het is niet jouw schuld Amir. Het is mijn mektab, mijn lot dat Allah swt voor mij heeft voorgeschreven' zei ik. "Maa-" voordat hij zijn zin kon afmaken drukte ik mijn lippen op die van hem.
Hij beantwoorden mijn kus vurig. Hij trok mij op zijn schoot en liet zijn handen onder mijn trui glijden. Ik schrok van zijn aanrakingen en maakte mijn lippen van hem los. Serieus keek ik hem aan 'dit mag niet nogmaals gebeuren' zei ik streng.
Hij schoot in de lach, ik gaf hem een speelse klap op zijn borstkast. Ons momentje werd verstoord door de bel. Ik keek hem vragend aan. Hij haalde zijn schouders op. Ik ging van hem af en liep naar de deur. Ik opende de deur 'Naoual, wat doe jij hier?'
