Ilham Bensaid,
Ik schaterde het uit van het lachen. Louay is nu al meer dan en kwartier aan het sukkelen met zijn stokjes om een stukje sushi op te pakken. "Ik begrijp oprecht niet hoe die Aziaten alles eten met deze dingen" riep hij gefrustreerd.
Toen hij opmerkte dat ik hem aan het uitlachen was legde hij de stokjes neer. "Inplaats van dat ze me helpt lacht ze me uit, mezian" zei hij beledigd. Ik keek om me heen en gebaarde en serveerster om naar de tafel te komen. Aangekomen bij de tafel vroeg ik haar om een vork. Niet veel later legde ze de vork neer op de tafel. Ik bedankte haar.
'Alstublieft meneer.' Hij lachte en pakte de vork op. Samen kletsen we nog over van alles. Het was gezellig en ik had het oprecht naar me zin. Toen ik klaar was met met mijn eten stond ik op. 'Ik ga even naar de wc.' "Oké, ik hoop alleen niet dat dit het moment is dat je hem smeert" zei Louay lachend. Ik rolde met mijn ogen 'Maak je maar geen zorgen meneer' antwoorden ik.
Onderweg naar de wc voelde ik me bekeken. Ik stopte met lopen en keek om me heen. Niks viel me op behalve de mensen die druk bezig waren met het consumeren van hun eten. Ik schudde de gedachtes weg en liep veder door naar de wc.
Aangekomen in de wc ging ik voor de spiegel staan. Ik opende de kraan en depte mijn gezicht met koud water. Toen ik weer om hoog keek in de spiegel stond mijn hart voor en paar seconden stil.
Ik wou het uit schreeuwen maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Er stond en man van ik gok en jaar of veertig met en brede grijns naar mij te kijken.
Toen ik de benen wou nemen hield hij me stevig vast aan mijn pols en duwde me hard handig tegen de muur aan. Hij verkleinde de afstand tussen ons en hijgde vies in mijn oor. "Je bent zo mooi" fluisterde hij. De tranen stroomde over mijn wangen heen.
'Laat me los' piepte ik. Hij legde zijn hand om mijn middel en ging richting mijn rechter been die ontbloot was door de split in de jurk.
Ik kon niks anders dan huilen. Mijn benen voelde ik niet meer en mijn kracht in mijn armen waren weg genomen door zijn aanrakingen. Plotseling voelde ik hoe de man met volle kracht van mij weg werd getrokken.
En breed gebouwde man lag over de man gebogen en verkocht hem en paar raken stoten. Met en mond vol tanden stond ik daar te huilen en naar het gevecht voor mij te kijken. Niet veel later werd de ruimte gevuld door personeel van het restaurant die de mannen uit elkaar haalde.
Ik verstopte me in een hoek en voelde me vies. Een breed gedaante stond voor me stil. Nog steeds bibberend van angst keek ik op. Toen ik de zachte en vertrouwde blik van Amir trof werd mijn ademhaling stabiel. Ik voelde zijn brede armen onder die van mij, hij hielp me met opstaan. Net toen ik iets wou zeggen trok hij me in een stevige omhelzing. "Stil maar schatje, het is al goed" fluisterde hij liefdevol.
